Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
59 Lekin uning ovozini hech kim eshitmadi. Pala-partish otishma bir necha soniyada tindi. Soliev shularnigina eslaydi. Yo‘q, bo‘shashib, nafasi qayta boshlaganida yigitlar kirishdi... Demak, o‘zi chidasa ham yuragi dosh berolmabdi-da... Soliev bir oz o‘ziga kelgach, «Qassob»ga bergan va’dasini esladi. Esladi-yu, nochor ekani ham ma’lum bo‘ldi: u behush yotgan kunlarda «Qassob»ning egasiz jasadi kuydirilgan edi... 3 Yer osti yo‘lagiga olib tushuvchi zinapoyada mayor Ilyosovni ko‘rgan Zohid unga yaqinlashgan onda bekat hojatxonasidagi «Qassob» chap kaftidagi kukunni shisha siniqlari ustiga sochgan edi. Zohid Ilyosovdan «Nima gap?» deb so‘rashga ham ulgurmay, ichkarida otishma boshlandi. Bir daqiqa atrofida davom etgan pala-partish otishma tingandan so‘ng ham o‘rab turgan soq-chilar halqasi tarqalmadi. Zohid-ku, endigina keldi, ta’bir joiz bo‘lsa, u «chaqirilmagan mehmon». Ammo tuni bilan mijja qoqmay, soqchilikda turgan Ilyosov ham ichkariga qo‘yilmadi. Aslida Zohidning ichkarida qiladigan ishi ham yo‘q, ustozi Maqsud Solievning taqdiri ham u uchun noma’lum edi. Atrofda yurgan odamlardan farqsiz o‘laroq, unga ham ichkarida nima voqea yuz berganini bilishgina qiziq edi. Solievning tuni bilan garovda ushlab turilganidan xabardor bo‘lgan Ilyosov esa birodari taqdiridan xavotirlangani tufayli ichkariga intilgan edi. Otishma tingach, sal chetroqda shay turgan «Tez yordam» mashinalari bekatning oynavand eshiklari qarshisiga kelib to‘xtashdi. Zambil ko‘tarib shoshib yurilganidan icharida hamma masala hal etilgani ayon bo‘ldi. Avval boshdan oyoqqacha choyshab tortilgan odamni olib chiqishdi. «Kimdir o‘libdi... Kimning jasadi bu?»... degan savol nazari bilan Zohid bilan Ilyosov bir-birlariga qarab oldilar. Savolga ikkovlarida ham javob yo‘q edi. Bekatni o‘rab turgan soqchilar halqasi zaiflashib, chekindi. Ular bekat eshigiga ancha yaqinlashishganda yana bir zambil ko‘tarib chiqildi. Zohid «Tez yordam» mashinasidan o‘n besh qadamcha narida turgan bo‘lsa-da, ko‘zlari yumuq, ranglari oqargan Solievni tanib, yuragi «shuv» etib ketdi. «Yaralanganlarmi, yo... Ilyosovga qaragan Zohid uning ko‘zlaridan ham ayni savolni uqdi. Ularning qarashidagi savol ham bir, javob ham bir edi: yaralangan! Xayollaridagi javobning xatoligini ular keyinroq biladilar. O‘sha kuni Ilyosovdan «Ish»ga aloqador gaplarni so‘rashning mavridi emasdi. Odamlar tarqay boshla-gach, Zohid ham ishiga qaytdi-da, Shokarimov o‘limiga doir ma’lumotlarni qaytadan sinchiklab o‘qiy boshladi. Marhumning shaxsiga taalluqli satrlarga kelganda nigohi bir nuqtada qotdi. «Kecha nima uchun e’tibor bermadim? Bu tasodifmi?..» degan xayolda Shokarimov ishlagan joylarning nomlarini qayta o‘qidi. Beton zavodiga o‘tguniga qadar taksoparkka direktor bo‘lgani sirli qulfni ocha oluvchi kalit bo‘lib ko‘rindi. Zohid yon daftarchasiga taksopark raqamini yozib, tagiga uch-to‘rt chiziq tortdi-da, undov va so‘roq belgilarini qo‘ydi. Bu taksopark Zohidga yaxshi tanish edi. Shilimshiq o‘z o‘limini topguniga qadar aynan shu saroyning yangi «Volga»sini minib yurgan. Aynan shu Shokarimov va uning qanotidagilar taksoparkdan mashina «o‘g‘irlanganini» to Shilimshiq o‘ldirilguniga qadar «bilmay» yurishgan. Ustiga ustak, Kesakpolvonning topshirig‘ini bajarib, o‘likxonadan murda olib borib bergan Sayfi Turdiev ham aynan shu yerda ishlardi. Zohid yon daftarchasidagi yozuvga tikilganicha o‘ylanib qoldi. Nazarida hozirgina yozib, ostiga chizilgan raqam oddiy belgi emas, balki sirlar sandig‘ining sirli ochqichi edi. Zohid barmoqlarini yoyib, sochlarini yuqoriga qarab qayta-qayta taradi. So‘ng peshonasidagi |
