Microsoft Word uzbek xalq ertaklari oyjamol ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
129
— Соқоллари узун, белида арқони бор, эшак минган бир чол, — дебди. Тулки қарсак уриб 
кулибди: 
— Сенлар ҳам девман деб юрибсанлар. Мен ҳар куни у чолнинг икки дона чаватисини еб 
юрар эдим. Икки кундан бери бу йўлдан юрмасдан, бошқа йўлдан юриб кетибди. Шунда 
сизларга тўғри келиб, сизларни алдаб кетибди. Мен сизларни чолнинг уйига олиб бораман, 
юринглар, — дебди. 
Девлар ҳайрон бўлишибди. Тулки бешта девни ўзи билан бирга олиб, чолнинг уйига 
жўнабди. Девлар қўрққанларидан бир-бирларини ушлашиб келишибди. 
Чол илгари қийналган ўтинчи экан. Тилла кели, кели сопни олиб, озгинадан майдалаб 
бозорга сотиб, турмуши жуда яхши бўлиб кетибди. Бир куни хотини хамир қилиб ўтириб чолга 
қараб: 
— Ҳай чол, ўтин ташланг, хамир кўпчиб қолди, — дебди. 
Чол ўтин ташлаб туриб шундай кўчага қараса, ҳалиги чаватисини еб юрган тулки бешта 
девнинг думидан ушлаб келаётган эмиш. Чол билан кампир: «Илгари ўлмасак ҳам энди 
ўламиз», деб қўрқиб кетишибди. Чол ўйлаб туриб: «Шу тулкининг шаънига бир ёмон гап 
гапирсам, қутулсак ажаб эмас», деб: 
— Ҳа, тулки, сен отангдан қолган қарзларинг учун бу бешта девни олиб келяпсанми, менга 
улар керак эмас, ўзимнинг ҳақимни бер, — дебди. Шунда девлардан бири: 
— Ҳа, бизни отангдан қолган қарзинг учун олиб келаётган экансан, — деб тулкининг 
думидан ушлаб ерга бир урибди. Тулкининг оғзи қийшайиб, тиши иржайиб ўлиб қолибди. 
Девлар орқасига қарамай, қочиб кетибдилар. Чол томдан тушиб, тулкининг терисини ажратиб 
олиб келиб, телпак қилиб кийиб олибди, Бешта дев ҳаллослаб бориб шерикларига: 
— Тўғри, у чол худонинг юборган жаллоди экан. Тулкининг ундан қарзи бор экан. Бизни шу 
қарзи учун чолга топширмоқчи бўлган экан, тулкининг думидан тутиб ерга урдик, жойидан 
қимирламай ўлиб қолди, — дебди. 
Девлар чолдан ва тулкидан қутулганликларига зиёфат қилибдилар. Чол ҳам тулки билан 
девлардан қутулиб яхши турмушга эга бўлибди. Чол ҳозиргача тулки телпагини кийиб юрган 
эмиш.