О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

ЧОРШАМЪ


ҚИШЛОҚДАГИ БЕМОР ОНАМ

Тонглар туриб йўлга қарайман,

Булутлардан Соғинч йўллайман,
Қуш тилида салом бергайман:
Қишлоқдаги эй, бемор онам,
Бемор узра эй, бедор отам.

Меҳримга кўп зор бўлган тунлар,

Кўзингиздан тўкилар мунглар,
Кутмоқ билан ўтар умрлар
Қишлоқдаги эй, бемор онам,
Бемор узра эй, бедор отам.

Боққанингиз йўл бўлди токай,

ўамларингиз мўл бўлди токай,
Ёқангиз ҳам ҳўл бўлди токай,
Қишлоқдаги эй, бемор онам,
Бемор узра эй, бедор отам.

Елмоқдаман бағрингиз томон,

Кўзимда ёш, дилимда армон,
Сизни кўрсам бўлди соғ-омон
Қишлоқдаги эй, бемор онам,
Бемор узра эй, бедор отам.


ОНАМ ВА ҚИШЛОҚ

Майда гаплар эзиб ташлабди жуда,

Рангларига боқиб фикр этаман.
Кўплар кўнмаса ҳам менинг раъйимга
Онамни қишлоқдан олиб кетаман.

Ҳаёт фақат ғамдан иборат эмас,

Кўринг дейман дунё гўзал беадоғ.
Фақат уч кунгина яшар бу ҳавас,
Кейин бошланади Соғинч, қўмсамоқ.

Ҳали тонг ёришмай тор ҳовлидаги

Тор йўлак ёқалаб юрарлар аста.
Нимадир етишмас, нимадир ортиқ,
Буни сездирмаслар, диллари хаста.

Кўзлари йўл кўра бошлаган сари

«Қишлоқ»лаб қоларлар тортганча мулзам.
Маъюс қароқларда маъни ўқийман:
«Мени ташлаб келгин қишлоққа, болам!»

О, она, онажон, дарёи азим,

Сизга монад эрур фақат шу диёр.
Узиб бўлмас экан фарзандлик қарзин,
Фақат имкон бордур, фақат истак бор.

Бу — бир маҳкумликми, бу бир толеми,

Англаб етолмайин тўкилар жолам.
Қишлоқ яшай олар онамсиз балким
Аммо яшолмаслар қишлоқсиз онам.


Абдул ЖАЛИЛ


СОҒИНЧ

Бир зариф туйғулар қўлида,

Бир Қариб орзулар йўлида,
Бир лаҳза — чўзилган бир фасл,
Бир умр, онажон, ним аср
Наҳотки аламлар оша жим,
Мен сизни соғинмай яшадим.

Умидлар, армонлар уяси — ҳаёт,

Гоҳ гулгун, гоҳида бебаёт.
Бир чўнг тоғ тилгайдир елкамни,
Бир Аллоҳ билгайдир эртамни...
Юракда овунчим шеърмикан?
У мени сирдошим дермикан...

Ёндирар гулларнинг жамоли,

Сўндирар йилларнинг шамоли.
Ҳар сори оҳларим сачраб-да
Куярман бир ёруғ ҳасратда...
Майсадек титрайди яна жон,
Мен сизни соғиндим, онажон...


ДУО

Сабр сўзин айтмадилар кимлар керилиб...

Елкасида оғир-оғир йиллар терилиб,
Жим яшади бир овунчи — ишга берилиб,
Парвардигор, ўтинчим бор — онамни шод эт.

Йиллар кечди, кўплар бурда нонга зор эди,

Кун тиғида ҳолдан тойган, бемадор эди,
Кўз илғамас пахтазорда кўзи ёриди,
Парвардигор, ўтинчим бор — онамни шод эт.

Машаққатдан қочмади ҳеч, қўрқиб-пусмади,

Кўнглидан ғаш-ғаюрликни қувлаб-қистади,
Гоҳо ғариб дунёларни ёқмоқ истади,
Парвардигор, ўтинчим бор — онамни шод эт.

Бир ўғлидан далда олди, биридан ситам,

Инсоф тилаб алқар доим ҳаммасини ҳам,
Қабул айла, ижобат қил, яратган Эгам,
Парвардигор, ўтинчим бор — онамни шод эт.

Оламларни сиғдиради дуолар ҳовучига,

Юлдузларни тугиб олар рўмолининг учига,
Суянади кўнгилда инсоф-имон кучига,
Парвардигор, ўтинчим бор — онамни шод эт.

Дегай доим: Эл-улуснинг бахтини кўрай,

Келажагин меҳр билан маҳкамроқ ўрай...
Ҳақ Расулинг, нур Китобинг ҳурмати, сўрай —
Парвардигор, ўтинчим бор — онамни шод эт.

Кўз қувончин ўғил-қиз — кун-ойида қилдинг,

Ўаким Зотсан, қандай гўзал қоида қилдинг —
Жаннатимни унинг азиз пойида қилдинг,
Ўтинчим бор, Парвардигор, онамни шод эт...