U tustovuqni yoniga q o ‘yib uzala tushib qorga y otd i-d a , pastak
qoraqarag‘ayning igna barglari oralab hayot-m am ot o'yini — nafas olm ay
yotgan bo'lsalar ham avji kuchga to'lgan va ikkovi o 'zin i m udofaa
qilishga tayyor turgan silovsin bilan jayrani ko'zdan qochirm ay kuzata
b o s h la d i. Bu o 'y in n in g m o h iy a ti s h u n d a n ib o r a t e d ik i, o 'y in
ishtirokchilaridan biri ikkinchisini y em oq ch i, ikkinchisi esa qurbon
b o'lishni istamas edi.
Keksa bo'ri ham bir narsadan um idvor bo'lib yashiringan yeridan
o'yind a ishtirok etardi, darhaqiqat, om adi yurishib qolsa yashash uchun
nihoyatda zarur yegulik — ulush tegib qolishi m um kin, axir.
Oradan bir soatga yaqin vaqt o'tdi, biron o'zgarish sezilm adi. Bir
to'p ignalar qim ir etm as — jayra toshdek qotib qolgan edi, silovsinning
marmar haykaldan farqi yo'q, Birko'z esa nafas chiqarm ay o'likdek
yotardi. Lekin ayni chog'da toshdek qotib turganiga qaramay uchovining
g'oyatda sergak va hushyor ekani, hech qachon vujudlari hozirgichalik
beqiyos kuch-quw atdan taranglashmagan, metindek bo'lmagani sezilardi.
B irko'z bir nim ani ilg'agandek oldinga surildi. Pastda allaqanday
o'zgarish sodir bo'lgan edi. S ilovsin ketib q old i, degan qarorga keldi
sh ek illi, jayra «sovutini» yecha boshladi. U zarracha shubhalanm asdi.
U lkan tikan o'ram i sek in-asta yoyilib jayraning nashtarlari tikraydi.
Buni ko'rib qarshisida bam isli tayyor ovqat turgandek B irko'zning
so'lagi oqdi.
Hali «ignadan to'qilgan po'stinini» batam om yechishga ulgurmagan
jayra d a fa ta n silovsinni ko'rib qold i-yu , shu lahzada silovsin uni panjasi
bilan sop qoldi.
Bu zarb yashin tezligida sodir b o'ld iki, jayra hatto qim irlashga
Do'stlaringiz bilan baham: |