Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

K ichi xavotir aralash ulardan ko'z uzmasdi. Oq S o'yloq n in g yana quti 
uchdi. U o 'zin i tiyib turolm adi-da, irillab yubordi, lekin tishlashga 
botinolm adi. M ayishgan, qiyshiq-qing'irbarm oqlar uning qorni, biqinini 
qashiy boshladi. Oyoqlarini ko'tarib chalqancha yotish, xo'rlanish va 
sharmandalikdan boshqa narsa emas. Undan tashqari, Oq So'yloq o'zini 
o'ta ojiz sezar, butun vujudi, borlig'i bu xo'rlikka aslo chidayolm asdi. 
Lekin nim a qila olardi? Qolaversa, bu kimsa unga ozor yetkazishni 
xohlab qolib kaltaklasa — qarshilik qilishga qurbi yetadimi?! To'rttala 
oyog'i havoda likillab turganda sapchib o'zin i chetga olishi m um kinm i, 
axir?! Harholda itoatkorlik qo'rquvdan ustun keldi-yu, bo'ri bolasi ohista 
irillab qo'ydi. U n in g irillashi nafas olgandek gap, g'ayriixtiyoriy ravish da 
ham bo'g'zidan chiqib ketaveradi, inson bu safar achchig'lanm adiyam , 
b o sh ig a u rm ad i h a m . T aajjub, Oq S o 'y lo q in s o n b o la si s ila b - 
siypalayotganda, allanechuk huzur-halovatdan a'zoyi-badani jimirlashib 
ketganini his qildi. U yonboshiga o'girilib o ld i-d a , irillashni bas qildi. 
Barmoqlar quloqlarining ortini qashib, chim chilab qo'yayotganda bu 
halovat yanayam kuchaydi. N ihoyat, inson yana bir sidra silab-siypab, 
nari ketgach, Oq S o'yloq rosayam yengil tortdi. U hali ko'p zam onlar 
odam zod yon iga kelsa qo'rquvdan, sarosimadan o 'zin i qo'ygani jo y  
to p o lm a y d i, bir s o 'z bilan aytganda, qo'rqib yash aydi, lekin ular 
o'rtasidagi do'stona munosabat ilk bor shu lahzalarda tug'ila boshlagandi.
K o'p o'tniay Oq So'yloq allaqanday g'ala-g'ovur yaqinlashib kelayot- 
ganini payqadi. Bu odam larning shovqini edi. S o'q m oq yo'lda yangi 
m anzil izlab ketayotgan hindular qabilasining a ’zolari ko'rindi. Ular