gan og'riqdan ko'ra azobliroq edi. Oq S o'yloq bog'lab qo'yilganiga
chidayolm ay quturayotgan on asin in g — dunyoda o'zin i kalaka qilm ay-
digan yagona mavjudot bag'riga qarab o 'zin i otdi.
Qosh qoraydi, ketidan tun kirdi. Oq So'yloq K ich in ing oldidan bir
qadam nari jilm adi. Tum shug'i bilan tili ham on achishib o g ‘rir, biroq
u ndan-da kuchliroq boshqa bir tuyg'u bezovta qilardi. U vujudida
junbushga kelgan sog'inch hislaridan qiynalm oqda edi. O 'zini qo'ygani
joy top olm as va beixtiyor irmoq bo'ylari va qadrdon g'orda hukm
surgan osoyishtalik va halovatni qo'm sardi. U ning hayoti izdan chiqqan
yoki uning tin ch i buzilgan edi. Bu yerda odam zo ti ko'p edi — erkaklar,
ayollar, bolalar — hammasi shovqin solar, uning zardasini qaynatardi.
Itlar esa tinim siz urishar, irillar, o'zaro g'ajishar edi. Ilgari halovat
tuygan yolg'izlik barham topgan edi. Bu yerdagi hayot qaynagandan
qaynardi, hatto havo ham jo'shqin hayot ta ’sirida edi. T evarak-atrof
bamisli arining inidek tinim siz g'o'ng'illar, vizillar, bir dam tinchim asdi.
Yangi-yangi tovushlar uni cho'chitar, tashvishga solar edi.
Oq S o'yloq vigvamlar orasida u yoqdan-bu yoqqa yurayotgan va
ko'zdan g'oyib bo'lib yana paydo bo'layotgan odam larni tom osha qilib
yotardi. X uddi odam lar o'zlari yaratgan ilohlarga iltijo bilan term ulgani
kabi Oq S o'yloq ham ularga shunday termulardi. U odam larni xudodek
ko'rardi. Inson xudodan deb bilgan mo'jizalar, kuch-qudrat, Oq So'yloq
uchun ularning har bitta xatti-harakatida namoyon bo'lardi. Ular cheksiz,
misli ko'rilmagan qudratga ega edilar. Ular borliq olam ning hukmdorlari
edi. Qimirlagan jon borki, insonga tobe; jonsiz narsalarga jon ato etishga
Do'stlaringiz bilan baham: |
