Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

tum shug'ini tekkizdi va tilini chiqardi.
D a f atan u qotib qoldi, shox-shabba bilan yo'sin orasida yashirinib 
olgan allanim a uning tum shug'iga yopishdi. Oq So'yloq jo n holatda 
chiyillab yubordi-da, o'zin i orqaga otdi. Bu chinqirgan tovushni eshitib 
K ichi, o'kirgancha oldinga tashlandi, biroq bo'ynidagi arqon qo'yib 
yuborm adi-yu, bolasiga yordam berolm asligiga ko'zi yetib alam va 
g'azabdan o'zini u yoqdan bu yoqqa ota boshladi. Kulrang Q unduz 
esa tizzalariga urib-urib xoxolab kulardi. boshqalarga nim a gapligini 
aytib beruvdi, ular ham q otib-qotib kula boshlashdi. Oq S o'yloq bo'lsa 
orqa oyoqlariga o'tirib olib angillar, u chetdan qaragan odam ga o'ta 
ojiz va notavon ko'rinardi.
S hu paytgacha bunaqa o g 'riq n i tatib ko'rm agan ed i. K ulrang 
Q unduzning kaftlari orasida bunyod bo'lgan rangi osm ondagi oftobni 
eslatuvchi jonli narsa uning tum shug'i bilan tilini kuydirdi. Oq So'yloq  
tin m ay uv solar, har uvillaganida odam lar qah-qah urib kulishardi. U 
tum shug'ini yalashga urinib ko'rdi, biroq kuygan tili kuygan tum shug'iga 
tekkan zam oni og'riq beshbattar kuchayib, u jon achchig'ida yanayam  
zorlanib uvlab yuborardi.
Oxiri u go'yo nochorligini nam oyish qilayotganini sezib qolgandek 
jim bo'lib qoldi. U odamlar nim a uchun kulayotganini tushunib qolgandi. 
Ayrim jonivorlar kulgi n im aligin i va ularni kalaka qilib ustlaridan 
kulayotganim izni qay tarzda bilib olganlariga odam ning aqli yetm aydi. 
Xuddi shu narsa, hozir Oq S o 'y lo q bilan sodir bo'layotgandi, shuning 
uchun odam lar kulayotganda u o 'zin i yo'qotib qo'ydi. Oq S o 'yloq  
ortiga o'girildi-da, dum ini xoda qilib qochdi, zero og'riq em as, o d a m ­
larning qah-qah urib kulishlariga chidolm adi, chunki kulgu olov yetkaz-