oldindan aytish amrim ahol edi, ular ikkovlashib dovyurak do'ltiga tashla
nishdi. K echagina bir daryodan suv ichgan, birga och lik alam ini totigan
galadoshlar rahm -shafqatni unutib, uning a ’zoyi-b ad anin i tilka-pora
qilardilar. Birga ovga chiqishlar, birga xom talash qilingan o'ljalar,
u chchovini birdek qiynagan ochlik unut bo'lgan edi.
Bularning ham m asi o'tm ishga aylangan edi. H o zir ular ochlikdan
ko'ra ayovsizroq va qudratliroq tuyg'u — shahvat tuyg'usi izm ida edi.
Shu orada barcha nizolar sababchisi urg'ochi bo'ri m am nun qiyofada
qorga ch o'nq aygan ch a olishuvni kuzata boshladi. O ch ig'i, bu manzara
unga juda yoqdi. Bir so 'z bilan aytganda, uning kuni tuqqan — faqatgina
unga yetishm oq, uni egallam oq uchun — junlar hurpayib, so'yloq tishlar
bir-biriga qilichdek urilib etlarini yulib oladigan, yorib tashlaydigan
damlar kelgan edi.
Urnrida ilk bor kuyukayotgan do'lti ham ana shu tuyg'u yo'lida
qurbon bo'ldi. Ikkala raqib uning jasadi tepasida turishardi. U lar qorda
og'zin i m am nun och ib o'tirgan urg'ochi bo'riga intiq tikilishdi. A m m o
ko'pni ko'rgan, qari bo'ri janglardan ham ko'ra, m uhabbat bobida
behad usta edi. Y osh sardor yelkasidagi yarani yalab-yulqash uchun
b oshini burganda qari bo'ri qulay im koniyat kelganini payqadi-yu,
fursatni qo'ldan boy bermay yosh bo'riga o'zini otdi. Bo'ynidan g'archcha
tishlab ko'k tom irini yorib tashladi-da, darhol sakrab orqaga qochdi.
Y osh yetakchi o'kirib yubordi. A m m o uning vahshiyona o'kirigi
zum o'tm ay yo'talga aylandi. K o'p qon yo'qotib holsizlanganiga qaramay
yo 'tala-yo'tala qari bo'riga qarab yugurdi. Biroq, uning sillasi qurib,
oyoqlari chalishib, ko'z oldini tum an qopladi, uning vujudini hayot
Do'stlaringiz bilan baham: |
