tark eta boshlagan edi.
U rg 'o ch i b o ‘ri esa bir chekkada m am nun qiyofada o'tirar edi.
O lishuvni to m o sh a qilish unga huzur b ag‘ishlardi, ch u n k i S h im o l
tabiatida m ayl-m uhabbat shundan iborat b o ‘lib, uning fojiasi nim adan
iboratligini esa ajali yetgan tushunar edi. Tirik qolganlar uchun bu fojia
bo'lm ay, amalga oshgan xohish-istak tantanasi edi.
Yosh bo'rining joni uzilgach, Birko'z mag'rur qadam tashlab urg'ochi
bo'ri yoniga yurdi. Darvoqe, g'olibning o 'z g'alabasini to 'la tantana
qilishiga, har d oim , kutilmagan hodisalarga shay bo'lib turish zarurati
yo 'l qo'ym asdi. Birko'z ikkilanib unga yaqinlashdi, urg'ochi bo'rining
tishlarini iijaytirm aganini ko'rib, ishonqiram agandek hayron b o'ld i,
chunki shuncha paytdan buyon unga ilk bor ro'yxushlik bildirilishi edi.
U rg'ochi bo'ri u bilan iskashdi va hatto kuchukchaga o'xshab irg'ishlab,
jilpanglay boshladi. H ayotning past-u balandini ko'raverib ko'zi pishib
ketgan Birko'z ham keksayib qolgani uchun baayni kuchukka o'xshab,
urg'ochi bo'ridan ko'ra bachkanaroq qiliqlar qilishga o'tdi.
M ag’lub raqiblar-u, ular qoni bilan qor sathiga yozilgan muhabbat
mojarosi ham unutilgan edi. Buni Birko'z atigi bir marta, yaralarini
yalash uchun to'xtaganda esladi. Shunda uning tishlari g'azabdan iijayib,
junlari tikkaydi, o'tkir tirnoqli panjalari q om i changalladi va sakrashga
h ozirlik ko'rgandek tanasi k am on dek egildi. A m m o , zu m o 'tm a y
hammasini unutib jilpanglab o'rm on sari chorlayotgan urg'ochi bo'rining
ortidan yugurdi.
S o'n g nihoyat ikkovlon til topishgan ikki m ehribon do'stlardek
y o n m a -y o n yo'rtib ketishdi. Kunlar ketidan kunlar o 'td i, ular bir-
Do'stlaringiz bilan baham: |
