Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

U quvonchdan chiyillab yubordi va onasiga peshvoz yugurdi, odamlar 
esa bir necha qadam chekinishdi. Ona b o ‘ri bolasi bilan odamlar o'rtasida 
turib oldi. U ning junlari hurpaygan, b o ‘g ‘zida vahshiyona irillash qaynab- 
toshardi.
Birdan hindulardan biri qichqirib yubordi:
— Kichi!
Bu xitobda hayrat ohanglari yangradi.
B o ‘ri bolasi bu ovozdan onasining qunishib olganini payqadi.
— Kichi! — deya yana qichqirdi hindu, bu safar keskin va am rona 
ohangda.
Shunda bo'ri bolasi balodan qo'rqm aydigan onasining yerga yotib 
olib dum ini likillatgancha yalinchoq ohangda chiyillaganini ko'rib hech 
narsaga tushunm adi. U sarosimaga tushdi. U yana odam zoddan qo'rqa 
boshladi. Sezgisi uni aldamayotgandi. Onasining xatti-harakati ham buni 
tasdiqlab turibdi. U ham odam larga itoat etmoqda!
«Kichi!» deb baqirgan inson urg'ochi bo'rining yoniga keldi. U 
kaftini uning boshiga qo'ygan edi, urg'ochi bo'ri yanayam yerga qapishib 
oldi. U insonni tishlash u yoqda tursin, bunga harakat ham qilib ko'rmadi. 
Qolgan to'rt nafar hindu kelib, ushlab, siypalay boshlashdi. Kichi yo'liga 
bo'lsin qarshilik qilm adi. Bo'ri bolasi odamlardan ko'z uzmasdi. Ular 
bir nimalar deb baqirishar, lekin og'zilaridan chiqayotgan tovushda 
tahdidli biron nima sezilm asdi. Bo'ri bolasi onasining pinjiga suqulib 
oldi-da itoat etishga qaror qildi, lekin uning junlari baribir hurpayib 
turardi.
— H ech hayron bo'ladigan yeri yo'q, — dedi hindulardan biri. — 
U ning otasi bo'ri, onasi esa it. Esim da akam bahorda uni uch kecha 
o'rm ondagi daraxtga bog'lab qo'ygandi. D em ak, Kichi bo'ridan bo'lgan.
— K ichi qochib ketganiga, Kulrang Q unduz, bir yil bo'ldi, — dedi 
boshqasi.