Podsho va ko„ylak
Bir vaqtda bir podsho benihoyatt qattig„ kasal bo„ldi va aytdiki:
“Har kimsa mening dardimg„a davo tobsa, anga mamlakatim yarimini
berurman”, deb. Ko„p dono tabiblar va olimlar har joydan kelishub,
maslahat qildilarki: “Qandoq doru darmon qilurmiz?” deb. Hech qaysi
ilojini topolmadilar. Anda bir hakim dono aytdi: “Podsho tuzaladur,
basharti bu dunyodagi odamlardan eng baxtlik odamni topib, ustidan
ko„ynakini yechib olib, podshoga kiydursalar”, deb. Podsho dunyoi
olamga elchilar yuborib izlatdurdi, hech bir joydan baxtlik odamni
topolmadilar. Bir nechaning davlati bo„lsa ham, o„zi kasal. Tani sihat
bo„lsa, mol-dunyosi yo„q. O„zi ham sihat, davlati ham bor, lekin bola-
si yo„q. Bular ham bo„lsa, xotuni yomon, uyi notinch. Xulosai kalom,
bir narsasi kamlik qilib, noroziligi bor. Bir kuni kechqurun podsho-
ning o„g„li bir uychani yonidan o„tib borayotsa, qulog„iga ovoz
keldiki: “Xudoga shukur, ishimni ishladim, qornim to„ydi, emdi dam
olurman, manga mundan boshqa hech narsa darkor emasdur”, deb.
Podshoni o„g„li ushbuni eshitib ko„p xursand bo„lub, buyurdiki:
“Ko„ylakini yechib olib, qancha desa ham pulini berib, ko„ylakni
podshoga olib borgil”. Yuborgan odamlari baxtlik, o„zidan xursand,
muhtoj emas odamga kelib, aning ko„ynakini yechmoqchi bo„lsalar,
ko„rdilar: shundoq kambag„al ekanki, ustida ko„ynaki ham yo„q ekan.
Maqol: kambag„alning to„ygani – boy bo„lgani.
Do'stlaringiz bilan baham: |