ketsinm i?» - deb so ‘radilar, degin. U kishiga
m ana shu gapning javobini
aytarkansiz, deysan, uqdingm i? M en yana kelaman, - debdi donishm and.
N abira o ‘z bobosi kelishi bilan donishm and kishi tayinlab ketgan
gapni unga aytibdi. Bobo bir lahza m ushohada qilgach, nabirasiga debdi:
-A g a r o ‘sha m o‘ysafid bobo yana men y o ‘qligim da
kelib qolsalar,
«D avlatjon ketsalar bosh ustiga ekan, lekin Ittifoqjon aslo ketm asin
ekanlar»,
deb aytgin, deya tayinlabdi.
Kunlardan bir kun o ‘sha donishm and bobo yana kelib darvoza
zulfini qoqibdi. D arvozaxonada yana o ‘sha nevara paydo boMibdi.
D onishm and undan om onat gapining javobini so ‘rabdi. N evara ko'zlari
yonib: «Bobom aytdi larki,
Davlatjon
ketsa ketaversinlaru, lekin
Ittifoqjon aslo ketm asinlar ekan.» - debdi. Donishm and javobdan
xursand boMib, m am nuniyat bilan soqollarini silabdi.
-B obong ga ayt! - debdi u viqor bilan.
- Davlatjon ham, Ittifoqjon
ham endi hech qaerga ketm aydigan bo ‘libdilar, degin. Ittifoqjon
hukm ron b o ‘lgan yerdan
hech qachon, hech kim hatto q o ‘liga kaltak olib
haydasa ham Davlatjonni ketkaza olmaydi! Buni sen ham yodingda tut!
D onishm and kishi oila sardorining oqilona javobidan ko'ngli
yayrab, unga tahsinlar o ‘qib, qutli-barakali hovliga mehr bilan boqa-
boqa, o ‘z y o iig a ravona boMibdi.
Bu rivoyatdan «Q ayerda ittifoqlik
xukm ron ekan,
Bilki davlat ziyoda, hayot ham ko ‘rkam», - degan
xulosaga kelishim iz mumkin.
X alq pedagogikasida ota-ona o ‘z farzandini sevishi, erkalashi,
ardoqlashi
zarurligi, lekin m e’yoridan orttirib taltaytirm aslik kerakligi,
aks holda uning yom on oqibatlari haqida ham turli misollarni
uchratishim iz mumkin.
Do'stlaringiz bilan baham: