Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Selma SEZER 
8/A Sınıfı
İhsangazi YİBO – KASTAMONU 

---

Sevgili Televizyon Arkadaşım,
Sen icat edildiğinden beri Dünya’da birçok değişiklikler oldu. Dünyalılar senin faydalı 
mı zararlı mı olduğunu bir türlü çözemiyor. 
Şunu söyleyebilirim ki: Sen evlere girdiğinden beri biz çocuklar dışarıdaki 
arkadaşlarımızı ihmal eder olduk. Okula gidenler içinse tam bir kabussun, her zaman seninle 
ödevlerim arasında kalmaktan, seni seçip annemden azar işitmekten bıktım. Bir de o çocuk 
filmlerini neden peş peşe gösteriyorsun; bazen yemek yemeği bile ihmal ediyorum. Reklamlar 
diye bir icat olmasaydı açlıktan ölmüştüm herhalde. Çocuk filmi diye bize gösterdiğin o 
filmlerde zararlıymış, öyle diyor öğretmenlerim. Zararlı ise, bizim gelişmemize bir yararı yoksa 
neden gösteriyorsun, onları. Diyorum ya televizyon kardeş dost musun düşman mısın 
anlayamadım gitti. 
İtiraf etmeliyim ki seninle de çok hoş vakit geçiriyorum. Evde kimse yoksa ya da kimse 
benimle ilgilenmiyorsa en yakın arkadaşım sen oluyorsun. Yansızlığımı seninle paylaşıyorum. 
Çünkü mahalledeki benim yaşımdaki çocuklarda seninle arkadaş. Yani anlayacağın dışarıda da 
kimse yok. Babam hep anlatıyor, önceden bütün mahallenin çocukları toplanıp hep beraber 
oynarlarmış, şimdi arkadaşla bir araya gelemiyorum. 
Çünkü hepimiz ödevlerimiz dışındaki bütün zamanımızı seninle geçiriyoruz. Dünya’da 
olup biteni sen olmasan kim evimize kadar getirirdi. Savaşı, barışı, depremi, seli hep sende 
öğreniyoruz. Bazı bilgi yarışmalarında bilgilerimizi yarıştırıyoruz. Yani çok iyi tarafların da 
var. Düşündüm de televizyon kardeş insanlar bunca yıldır boşuna kafa yoruyor senin hakkında. 
Çünkü sorun bizde, biz seni nasıl kullanmamız gerektiğini bilmiyoruz. Seni suçladığım için 
üzgünüm ama ne olur sen de biz çocukları düşünerek programlar yap. 
Benim diyeceklerim bu kadar artık gerisi sana kalmış. Hoşça kal Televizyon Kardeş. 
Tekrar görüşmek üzere.