Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Buse SAKARYA 
7/B Sınıfı 
Hisar İ.Ö.O. - Hayrabolu / TEKİRDAĞ 

---

Sevgili Kocaman Evreni Küçücük Görüntülerine Sığdırılabilen Ekran, 
Bakıyorum da bugün işini yine dört dörtlük yapmışsın! Annem Tülin ile Caner’in bir 
türlü kavuşamadıklarından bahsediyor, günümün nasıl geçtiğini merak etmiyor bile. 
Babaannemse, elinde bir tabak çekirdekle, çoktan karşına kurulmuş yine. Bu yıl üniversite 
sınavına girecek olan ablam kıymetli vaktinin iki saatini hiç düşünmeden senin uğruna israf 
ediyor. Babam için, senin yerine apayrı. Yaşamı boyunca hayallerini süsleyen ama bir türlü 
gidemediği o uzak ve cazibeli ülkeleri senin renkli görüntülerinde hayran hayran izliyor, bir 
taraftan da “Ah şu parasızlık olmasa!” diye iç çekiyor. 
Sen artık hayatımızın üçte birini ele geçirmiş, bizleri ise kendine köle yapmış 
durumdasın! 
Kalbinden rahatsızlığı olan birine, kötü haber hep sona saklanır ya, tıpkı onun gibi şimdi 
olumsuz etkilerini görmezden gelelim… 
Kimine göre teknoloji harikasısın, kimine göre bir alışkanlık, hastalık hatta başa belasın. 
Ama her şeyden önce; dünyanın, milletimin, insanların sesi, gözü, dilisin. Yanı 
başımızda kan ağlayan bir ülkenin çığlıklarını kilometrelerce uzağa taşıyan sensin! 
Bilgiye, kelimelere, düşüncelere aç olan çocukları besleyen, kültürümüzü geliştiren, 
ailemizle ortak bir ilgi alanı ve birlikte harcanabilecek vakit sağlayan da sensin. 
Türk Milli Futbol takımımızın maçlarını, sayende görüyor, izliyor, senin karşında 
nefeslerimizi tutuyor, heyecanlanıyor, seviniyor ve utanmadan ağlayabiliyoruz. Yarın hava 
durumu nasıl olacak diye düşünmek zorunda değiliz. Veya acaba yarın karayollarında ne gibi 
sorunlar var diye… Ekonominin gidişatını, yeni çıkan kitapları, filmleri, albümleri… Kısacası 
hayatta sahip olduğumuz tüm değer ve zevkleri seninle takip ediyoruz. 
Türk milletinin duyarlı, yardımsever ve cömert insanları, sayende dayanışma içerisinde 
olabiliyor; İzmir’deki Ardahan’daki kardeşine, Rize’deki Antalya’daki yurttaşına yardım 
edebiliyor. 
Bu kadar olumlu, bir o kadar da önemli nitelikler taşıyan “sen”, maalesef uyuşturucunun 
bir bağımlıyı yavaş yavaş ve hissettirmeden zehirlemesi gibi bizi yavaşça zehirliyor, etkin altına 
alıyorsun. 
Çoğu insanın ruh hali seninle olumsuz etkileniyor; yaşadığımız topraklarda toplumsal 
bozukluklar meydana geliyor. Birçok ülkede eşi benzeri bulunmayan Türk kültürü, gelenek ve 
görenekleri, basit programlarla hiçe sayılıyor. Artık kız istemeye gelince kahve yapan gelin 
adaylarının yerini, yarışmalardaki gelin adayları almış durumda. 
Çocuklar, sende gördükleri her şeyi taklit etmekte, denemekte ve bu başta ailelerine 
daha sonra insanlara zarar vermekte. Kaliteli programların, haber bültenlerinin sayısı ise 
oldukça az. 
Aşırı beslenme sendromu, göz bozukluğu ve beslenmeden dolayı oluşan yüksek 
kolesterol gibi hastalıklar bile oluştu. Bunun yanı sıra hormonal dengesizlikler arttı, bağışıklık 
sistemi zayıflamaya başladı, uyku problemleri ve vücuttaki yağ miktarının artması gibi olumsuz 
etkiler ise bir hayli çoğaldı. Hazır bilgiye alışan öğrencilerin okuma kültürünü azaldı. 
Tembelleşme ve uyuşukluk da kendini göstermeye başladı. 
Sosyal bağlarımız zayıfladı. Kendi hayatımdan örnek vermem gerekirse, gün boyu 
yaşadıklarımı ailemle paylaşmak isteğimde onlarla iletişim kuramadığımı söyleyebilirim. 
Televizyonun karşısında hipnotize olmuş bakışlarla otururken, kafalarını sallayıp beni 
geçiştiriyorlar; bazen de benim farkıma bile varmıyorlar. Kısacası, etnik yapımız, sosyal 
bağlarımız, kültürümüz, gelenek göreneklerimiz, yaşamsal faaliyetlerimiz oldukça olumsuz 
etkileniyor. 
İnsanlığın hizmetine sunulmuş bu teknolojik makine, maalesef saydığım olumsuz 
sonuçlarla kirleniyor; rengarenk ekranı, gözümüze 80’lerdeki siyah beyaz ekran olarak 
görünüyor. Bence Türk milleti böyle kötü sonuçların gölgesi altında kalmayı hak etmeyen bir 

---

buluş olan televizyonu, kaliteli ve gerçekten eğlendirirken eğiten, insanlara yaşama sevincini 
ve iyimserliğini aşılayan yayınlarla anmak istiyordur. 
Elleri öpülesi öğretmenlerimizin, büyüklerimizin, küçük çocukların, milletimizin 
bekçisi olan gençlerimizin hafızasında hayatımızı uyuşturucu gibi, hissettirmeden zehirleyen 
bir güç olarak değil de, yararlarıyla bize katkı sağlayan “teknoloji harikası” olarak kalman 
dileğiyle… 
Lütfen bilinçli bir televizyon izleyicisi olalım! Bu çocuklar, bu insanlar, bu ülke bizim! 
Duyarlı Bir Türk Genci