Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Mehmet TOKUL 
2/A Sınıfı 
Mehmet Fuat Terci İ.Ö.O. – UŞAK

---

TELEVİZYONA MEKTUP 
Merhaba Televizyon 
Bu mektubu neden yazdığımı merak etmişsindir. Ben seninle 1 yaşındayken tanıştım. 
Seni hep merak etmişimdir. Nasıl yapıldığını, insanların oraya nasıl girdiğini… Konuşmayı 
öğrendiğim zaman anneme ilk seni sordum ve annem seni bana anlattı. 
İlk geldiğinde kutunun içindeydin. Ben kutunun içinde olduğun için senin ne olduğunu 
bilmiyordum. Eve gelen birilerinin elinde tepsi gibi bir şey vardı. Bunun ne olduğunu anneme 
sordum. Annem bana onun çanak olduğunu söyledi. Bize gelenlerin elinde garip bir çanta vardı. 
Çantanın içindeki aletlerle çanağı kurdular. Daha sonra gördüğümde boş bir kutu olduğunu 
zannettim. Seni dikkatle inceledim. Daha önceden adını duymuştum ama seni ilk kez 
görmüştüm. Seni özenle alıp önceden ayarladığımız yere koydular. Sürekli kablolarla 
uğraşıyorlardı. İşleri bittikten sonra seni açtılar. Çok şaşırmıştım. Heyecanla seni izliyordum. 
İçindeki küçük insanların oraya nasıl girdiğini düşünüyordum. Acaba bu kutunun arkasını 
açarsam o küçük insanlar buraya gelebilir miydi diye soruyordum kendime. Merakımı yenmek 
için hemen annemin yanına koştum. Ona merak ettiği her şeyi sordum. O da sabırla bana bütün 
bunları anlattı. 
İlerleyen zamanlarda seni daha iyi tanıdım. Seni tanıdıkça daha çok sevdim. Onun için 
bu mektubu sana yazmak istedim. Her kanalında ayrı bir güzellik, heyecan var. Sen 
kullanmasını bilene en güzel armağansın! 
Ersin DEMİRKOL 
2/A Sınıfı
Gözeler İ.Ö.O. – Ovacık / TUNCELİ 

---

DEĞERLİ BÜYÜKLERİM, 
Önünüzde saygıyla eğiliyor, ellerinizden öpüyorum.
Ben öğrenmeye karşı büyük ilgisi ve merakı olan bir öğrenciyim. O nedenle de okuma-
yazmayı çok çabuk söktüm ve öğretmenimi de şaşırttım. Nerede bir yazı görsem okuyor; 
televizyon programlarını da dikkatle izliyorum. 
Benim şöyle bir endişem var. Çevremdeki her şey çok çabuk değişiyor, birçok yenilikler 
ortaya çıkıyor. Onları anlayamamaktan korkuyorum. Çünkü anlayamadığım bazı şeylerden 
uzak kalıyorum. İşte bu endişe nedeniyle; nerede ne olmuş, mutlaka bilmek, öğrenmek 
istiyorum. Yani sürekli bir öğrenme gayreti içindeyim. Öğretmenim de buna çok seviniyor. 
Saygıdeğer büyüklerim, bu mektubu yazma nedenim; televizyon programları 
hakkındaki görüşlerimi ve önerilerimi sizlerle paylaşmak. 
Ben televizyon programlarından çok fayda görüyorum. Ertesi günü kalın mı ince mi 
giyinmem gerektiğine, televizyondaki hava raporunu izledikten sonra karar veriyorum. Ben 
Çankırı’da hiç zenci görmedim. Siyah renkte insanların da olduğunu, televizyondan öğrendim. 
Kutupları ve çölleri bilmiyordum. Başka ülkelerde farklı hayvanların da yaşadığından hiç 
haberim yoktu. Bütün bunları televizyondan öğrendim. Bilgi yarışmalarını da annem ve 
babamla birlikte izliyorum. Bazı soruları babam da bildiği için çok mutlu oluyoruz. 
Akıllı işaretlerin konulması da, biz çocuklar için çok faydalı oldu. Annem ve babam, 
yaşıma uygun olmayan programları seyretmemem için, beni bu işaretlere göre uyarıyorlar. 
Saygıdeğer Büyüklerim, ben televizyondaki bazı şeylerden pek memnun değilim. 
Türkçe ders kitabımızda “Reklâmların Etkisi” diye bir konumuz var. Bu konuyu işlerken, 
öğretmenimiz, reklâmın amacının ürün sattırmak olduğunu söylemişti. Reklâmlardan bazıları 
bizi kandırıyor mu acaba? Bazı reklâmların etkisinde kalarak, evimizi temizlemekle uğraşan 
anneme “Sen niye evi temizlerken, ilginç yaratıklar yukarıdan sana yeni bir deterjan 
getirmiyorlar.” dedim. Annem de güldü ve “Hiç öyle şey olur mu?” dedi. Ben de “Oluyor, 
reklâmlarda görüyorum.” Dedim. Annem de, “İnanma, onlar gerçek değil.” Dedi. Çok şaşırdım. 
O tür reklâmların etkisiyle, ben de yıllardır ilginç bir yaratığın bana çikolata ve oyuncak gibi 
hediyeler getirmesini hayal ediyordum hep. Hayallerim suya düştü. Anneme, “Ben daha 
reklâmlara inanmayım mı?” diye sordum. O da çok güldü ve “Sen inanmaya devam et.” dedi. 
Yine kafam karıştı. 
Bazı yarışma programlarında büyüklerin kavga etmesi beni rahatsız ediyor. Onları çok 
ayıplıyorum. Kavga eden kocaman insanlar hiç televizyona çıkarılır mı? Biz arkadaşlarımızla 
kavga edince, öğretmenimiz bize, kavga etmenin kötü bir davranış olduğunu söylüyor. Onlara, 
kavga etmenin ayıp olduğunu televizyondan söyleyen birileri olmuyor mu? 
Babam televizyon seyrederken bazen sinirlenip söyleniyor. Geçenlerde bir sunucuya 
çok sinirlendi. Sunucu, konuştuğu kişiye, “Panik yaptın”, “Heyecan yaptın” dedi. Babam da, 
panik yapılmaz, panik olunur, heyecan yapılmaz, heyecanlanılır dedi. Babam, “Türkçemizin 
bozulmasına niçin televizyonda izin veriyorlar?” diye sinirleniyor. Biz yanlış konuştuğumuz 
zaman öğretmenimiz bize kızıyor. Onlara kızan birileri olmuyor mu? Televizyonda böyle 
yanlışlıkların olmaması gerekir. Ben yanlışı doğru zannedip, öyle öğrenmeye çok korkuyorum. 
Bu bana zarar verir. 
Memnun olmadığım bir konu da şudur: Kötü olayların defalarca verilmesi beni çok 
rahatsız ediyor. Özellikle de çocuk cinayetleri ya da savaşlarda çocukların öldürülmesi haberleri 
tekrar tekrar veriliyor. Kötü olayları defalarca görmek beni çok üzüyor ve korkutuyor. O gün 
neşem kaçıyor. Özellikle cinayet ve hırsızlık haberleri, son zamanlarda çok fazla arttı. Ülkemde 
niye kötü olaylar oluyor diye anne ve babama soruyorum. Onlar da bir gün düzelecek diyorlar. 
Gerçekten de bir gün her şey düzelir mi? Ülkemde güzel olayların haberleri artarsa, o zaman 
çok mutlu olacağım. Türkiye’mde hep güzel şeyler yaşansa ve haber programları da bunları 
verse, biz çocuklar da üzülüp korkmasak ne güzel olur. 

---

Saygıdeğer Büyüklerim, televizyonda beni rahatsız etmeyecek, beni memnun edecek 
şeyler görmek istiyorum. Eğlendirici, eğitici, öğretici programlara ağırlık verilmeli. Bu tür 
programlar çocuklar için çok faydalı olur. 
Saygıdeğer Büyüklerim, televizyonda çok hoşlandığım bir şey var. Şimdi bunu sizlerle 
paylaşacağım.
Biz çocuklar için, TRT-4 de yayınlanan, “TRT Çocuk programı” çok hoşuma gidiyor. 
Onu severek izliyorum. Yayın saatleri daha uzatılsın istiyorum. Hatta ayrı bir kanal haline 
getirilirse çok daha iyi olur düşüncesindeyim.
TRT Çocuk Programındaki filmlerin Türkçe dersimize büyük katkısı oluyor; onları 
izleyip, Türkçe dersinde sözlü olarak ifade ediyoruz. Diğer arkadaşlarımız da izlemiş olduğu 
için film hakkındaki konuşmaya sınıfta bir çok arkadaş katılıyor. 
Benim Televizyon Programları konusunda bazı önerilerim var: Aşağıda sıralayacağım 
konuların TRT Çocuk programında, yer almasını istiyorum. 
TRT Çocuk programında yayınlanan filmleri konusu daha çok; dostluk, sevgi, saygı ve 
yardımlaşma üzerine olursa, daha faydalı olacağına inanıyorum. Çünkü öğretmenimiz bize bu 
konuların çok önemli olduğunu hep söylüyor. 
Okulda öğrendiğimiz ders konularımızı unutmamamız için, ders konularımızın zevkli 
hale getirilmiş filmleri yapılıp, yayınlansın istiyorum. Bu gerçekleşirse, bundan biz öğrencilerin 
çok fayda göreceğimize inanıyorum. 
Çocuk şarkılarına, çocuk şiirlerine de yer verilmeli. Çocukların yaptığı resimler 
yayınlanmalı. Hatta biz çocuklar duygu ve düşüncelerimizi yazıp, bazen de resim yapıp 
gönderebilmeliyiz. Bizim yazılarımız ve resimlerimiz de orada yayınlansa ne kadar güzel olur. 
Mucit Çocuklar Kulübü kurulmalı, çalışmalar yapılmalı. Biz de izleyip bilgi 
edinmeliyiz. 
Çocuk Sorunları konulu, çocukların katıldığı, tartışma programı düzenlenmeli. Çocuklar 
hangi konuda sorun yaşadıklarını, neler istediklerini konuşup tartışmalılar. 
Çocuk Haberleri programı yapılmalı. Sunuculuğunu da bir çocuk yapmalı. Çocuklarla 
ilgili, çocuklara yönelik haberler oluşturulmalı. Nerede çocuklarla ilgili bir şeyler yapılmışsa, 
Çocuk Haberlerinde yayınlanmalı. 
Kitap köşesi olmalı. Her yeni çıkan çocuk kitapları tanıtılmalı. 
Ayrıca güzel hikâye ve fıkra anlatan çocuklar TRT Çocuk programında hikâye ve fıkra 
anlatabilmeliler.
Saygıdeğer büyüklerim, sizden beklentilerim yerine gelirse yalnızca ben değil bütün 
çocukların çok mutlu olacağına inanıyorum. Derslerimiz de daha verimli olacak. Neşemiz ve 
mutluluğumuz da artacak. 
Televizyonda biz çocuklar için yapılacak yenilikleri, büyük bir merak ve heyecanla 
bekleyeceğim. 
Değerli Büyüklerim, önünüzde tekrar saygıyla eğiliyor, ellerinizden öpüyorum. 
Hilâl ŞEHİRLİ 
Bu konu için, bir de şiir yazdım. 
ÖĞRENMEK İSTERİM 
Ben bir öğrenciyim, 
Bilmek, öğrenmek isterim. 
Yaşayamam bilgisiz, 
Bilgi benim oksijenim. 

---

Ben bir öğrenciyim. 
Dünyayı gezmek, tanımak isterim. 
Bu uzun yolculuğa çıkaran beni. 
Okulum, kitaplarım, öğretmenim. 
Ben bir öğrenciyim. 
Dünyanın bir ucundan bir ucunu, 
Bazen de, koltuğumda otururken,
Televizyondan öğrenirim.