Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Melike ONGUN 
4/D Sınıfı
Şehit Hasım Bey İ.Ö.O: - Askeriye Köyü / BURDUR 

---

Sevgili Televizyon Dünyası; 
Ben küçük bir dünyayım. Bu küçük dünyamda o kadar mutluyum ki. Annem, babam, 
kardeşim ve ben. Bir arada iken sanki bana güç yetecek hiç bir şey yok. Onlardan aldığım 
cesaret, onlardan aldığım bilgi onlardan aldığım mutluluk öğrenme, eğlenme ve büyüme 
hevesi... 
Evet, büyümek ve gerçekleri öğrenmek istiyorum. Çalışarak kazanmak ve ödülleri hak 
etmek. Annem ve babam gibi büyümek istiyorum. Büyüklerime saygılı, küçüklerime sevgili. 
Amacıma ulaşabilmek için de var gücümle çalışıyorum... Çalışıyorum ki ülkeme yararlı bir 
insan olarak yetişeyim. Kendimi geliştirme için yararlanmaya çalıştığım kaynaklar arasında 
televizyonda var tabi ki. Ama inanın en sonda yer alan bir kaynak benim için. Neden diye 
soracak olursanız, anlatayım. 
Açıyorum televizyonu geziyorum kanalları ya reklam ya da dizi film hep dizi film. 
Olmayacak olaylar yaşanıyor. Oysa gerçek aileler böyle olmamalı. Mesela; Bez Bebek. 
İki kardeş ama anneleri yok. Evleri ve babasının işi inanılmaz şekilde güzel oysa gerçek 
yaşamda bu kadar abartılı olamaz bizi onlar gibi yaşamaya özendiren bir dizi olumsuz bir sürü 
davranış.
Çocukların yani Emre ile Yağmur’un gittiği okul bizim okula hiç benzemiyor. En 
baştaki müdürde bile disiplin yok. Yanlış örnek teşkil ediyor. Sonra asla gerçek olmayacak bir 
bez bebeğin gerçek dünya denilen dünyaya insan olarak gelmesi ve ölümlü olması. Ne kadar 
saçma! Zaten yaşadığımız bu dünya dışında başka bir dünya yok ki ve herkes zaten ölümlü. 
Bize lütfen gerçeğe daha yakın diziler yayınlayın. 
Başka bir dizi Selena! Yine saçma sapan hareketlerle dolu bir aile. Yine sihirlerle dolu 
yaşamlar ve herşeyden habersiz bir baba ve amca. Yine çok güzel bir ev ve zengin bir yaşam. 
Bir dizi daha Kayya Prenses, Sihirli Annem. Bazen sapıtıp düşünüyorum. Gerçekten 
sihir var mı? Ben yapsam olur mu? Bizimde villa gibi bir evimiz olsa keşke sonra zengin 
yaşantımız. Bir an sonra kendime geliyorum. Ben ailemle mutluyum. Ama ya kendine 
gelemeyenler! 
Annem söylemişti. Kendilerinin zamanında Atom Karınca diye bir çizgi film varmış. O 
zamanlar çok çocuk kendini balkondan atmış. Ben atom karıncayım diye. 
Bundan iki yıl önce de Kurtlar Vadisi vardı. Okullarda Mematiler, Polatlar türemişti.
Açıyorum televizyonu geziyorum kanalları para dağıtan yarışma programları bilgi 
içermiyor. Yemek yarışmaları. Sormuyorlar insanların yemek yapacak malzemesi var mı 
evinde. Bir sürü fakir insanı imrendiriyorlar. 
Kültürümüze aykırı evlilik programları. Öyle evlendirilir mi hiç anlayamadım. Yoksa 
ben mi yanlış öğreniyorum, televizyon mu doğru... 
Açıyorum televizyonu Başbakanımızı dinleyince anlıyorum başbakan olduğunu. Sonra 
TBMM’nde yer alan diğer büyüklerim. Ama hep kavga ediyorlar. Bizler için ne düşünüyorlar 
hiç duymadım daha. Oysaki ben eğitimime geleceğime yönelik bana bilgiler veren aklımın bir 
köşesine gelecekte kullanmak üzere yazacağım şeyler izlemek istiyorum. 
Bana kavgaları değil, barışları yayınlayın.
Bana kanları savaşları değil, barışları yayınlayın. 
Bana sihirleri büyüleri değil, gerçekleri yayınlayın. 
Bana yemek yarışmaları değil, bilgi yarışmaları yayınlayın. 
Bana mafya dizileri değil, kardeşlik dizileri yayınlayın. 
Bana gelecek nasıl kazanılır onu yayınlayın...