Тошкент «Янги аср авлоди»

нинг хайрихоҳона муомаласига бу тариқа жавоб берилди79. 
Амир Насруллоҳхоннинг бу хато сиёсатининг натижаси йигир­
ма беш йилдан кейин ўғли амир Музаффаридинхоннйнг боши­
га келди. Бухоро илан Хўқанд орасида жидол ва қитол ҳеч 
тўхтамай, Музаффаридинхон асрида ҳам давом этиб, Тошканд 
ва Самарканд Русия тарафига ўтгандин кейин жадали тамом 
бўлди. Баҳодир Русия аскарлари бир-бирларини яраштурди. 
Русия ҳукмдорларининг зўр бозуси соясида хонларининг бир-

---

бирларига қиладурган ғофилона адоватлари ва ўзлари кўрул- 
майдурган бир ҳолга келди.
Амир Насруллоҳхон отаси вақтидин қолган эски оқил сар- 
кардалардин А ёз 
бий
ва Ҳаким 
қўшбеги
ва улардин бошқа бир 
неча аъёни вилоятларни қатл қилдуруб, ўз раъйу фикрига амал 
қилиб, вазиру соҳибмашварат кишиси йўқ эди. Ёши олтмиш- 
дин тажовуз айлаб, рабби II ойида, жумъа кечасида 1277 санаи 
ҳижрийда вафот қилиб, душ анба куни отасининг ёнига дафн 
қилинди80.
Амир Насруллоҳ зиёда дараж ада савдойимижоз ва муталав- 
вин ул-ҳол ва сафакдимоғ ва қатлнуфус ва исрофи беҳуда ва 
абасда ғоятда баҳодир ва фарт ила муттасиф эди. Замонасида 
Хўжажон ва Мавлавий унвонила маъруф мулло Муҳаммадша- 
рифхўжа ибн Атоуллоҳ ибн Ҳодий, онинг устоди ва қозийи кало- 
ни, соҳиб ул-фазл ва касир ул-мутолаъа олими ва унинг ҳавосига 
ғоятда мусоид ва соъий эди. Ҳ атто «Дур-ал-мухтор» (асаридин) 
«ва нисау замонано фи» иборасини ёзиб, фатво бермиш деган 
сўз афвоҳи носда машҳурдур. М улло Ниёз ибн Бинямин ал-Бал- 
хий Бухорода муфти ва мазкур қозининг шогирдидин нақлки, 
бино би-л-мушофиҳа «ё мавлоно, агар бизлар мундай амрга