Тошкент «Янги аср авлоди»

кетиб, ишга соладилар. Бундай қилиш ёмон ишлардан бўлмай, 
Эроннинг ҳожатхоналарига нисбатан яхшироцдир.
Бу мамлакатда ҳамма нарса арзон, мевалари яхши ва куп. Қо- 
вунлари ҳеч муболағасиз Қум ва Кошон қовунларидан создир. Тут- 
лари Шамрон тутларцдан ширин, анжири эса Мозаддарон анжири- 
дин соз. Аммо узуми унча яхши эмас. Далалари ва боғлари кум-кук 
ва экинзор. Хонадонлар ва анҳорлар сувга сероб. Тол ва терак да- 
рахтлари бор. Хива хони уз мулозимларини суву ер, сафарга чиқ- 
қанда бир от, сафарда юк учун иккитадан туя беради. Шунинг учун 
унинг ўн лашкари бундан бехабар (душман)лар кузига ўттиз минг 
бўлуб куринади ва бегоналар кунглига ваҳима солади. Тунда саҳ- 
рода қуш урсалар атрофини ковлаб қуядилар. Агар кимнинг оти 
ёки туяси сафарда ўлса, унинг баҳосини олади. Сафардан қайтган- 
ларнинг ҳар бирига беш тумандан пул инъом қилади. Ҳар бир одам­
нинг ойлиги эллик тумандан ортиқ булмайди. Ш у туфайли вилоят 
обод бўлуб, хазинаси ҳеч қачон бўш булмайди], деб ахлоқи ҳасана 
ва афсофи ҳамидаларини ҳам тафсил қилди.
Мухаммадаминхон 1271-нчи санаи ҳижрийда, жумади ул-охир 
ойида, душанба куни/1855йил 19 феврал Сарахсга тобиъ Конлитепа 
мавзейдда қатл 1дшинди. Қарийб ўттуз беш ёшида туркманлар боши­
ни кесиб олиб, кулоҳ ва тожи ва бошқа асбоблари бирлан ўн бешинчи 
куни Т еҳронга, шоҳ ҳузурига олиб бордилар. Лекин Насрқцдинпюҳ- 
га туркманларнинг бу иши хуш келмади. Зероки, ҳукмдори Хивақ 
ва хонзодаи Хоразм ота-боболарвдин буён хизматкорони шоҳони 
эрония ва парвардаи одоби исломия ва мунтасиби мавлаи ҳанифаи 
а^мадия,мутақаллцдиманифаи Муз^аммадияцур, деб чандон писанд 
ва марзойи хотири бўлмай, шоҳ амри илан Теҳронда дарвозаи Дав­
лат мақбараснда баланд гумбази олий бино қидцуруб, хоннинг боши