Тошкент «Янги аср авлоди»

он маълум набош ад ва аз хориж омада ба жиҳати кипгги зироат 
ба боғҳо бурда корсози кунанд ва ин бад тасрифи несг ва беҳтар 
аз мистара^ои Эрон аст. Ва дар он мамлакат ҳама чиз арзон ва 
меваҳояш хуб ва фаровон асг. Х арбузааш бе иғроқ бе^тари хар- 
бузаи Қ ум ва Кошон ва туташ беҳтар аз тута Ш имрон, ҳалв ва 
анжираш нимутар аз ҳалв ва анжири М озандарон аст, аммо ан- 
гураш имтаёзе надорад. Тамоми са^ро ва боғу сабзаву зироат, 
хона-ю наҳр пуроб ва дарахтони беду сапедор аст. Ва хони Хева- 
ро қарор аст ба мулозимони худ обу замин диҳад ва ба ҳар кас як 
таноб. Д ар вақта сафар як савор ва ба жиҳати озуқаи сафар ду 
уштур ва лиҳозо даҳ ҳазор ва си ҳазор ва сиёҳии лашкари ў дар 
дидаи бе хабарон бисёр ояд ва мояи хавфи бегонагон гардад ва 
шаб дар са^ро ў итроқ кунанд атрофии урдуро ҳафр намоянд. 
Агар асб ва уштури касе дар сафар бимирад қимати он бигирад 
ва баъд аз мурожиат ба ҳар саворе 5 туман инъом мекунад ва 
муқаррари аҳаде дар назди ў зиёда 50 туман нахо^ад буд. Бино­
барин ҳам вилоят о б о д ва ҳам хазинаи ў холи нагардад [бу вило- 
ятда жанг, жанжал, ўғрилик пул олиб, инкор қилиш йўқ эди. Би- 
ров-биров билан урушмасди, балки овозини баланд кўтармасди 
ҳам. Олий ва паст табақадан ҳар ким бўлмасин, арзи бўлса, ҳеч 
қақдай тусиқсиз хон ҳазрат М уҳаммадхон олдига бора аларди ва 
арзини айта аларди. Дунёвий иш бўлса, 
қози калонга
 буюрарди. 
Закотдан бошқа бировнинг молига эгалик фишайди. Закотни қирқ 
бир қилиб олади, пул муомалаларида зулм ўтказмайди. Ҳожатхо- 
наси уй (хона) устида бўлуб, унинг ости холийдур. Хонанинг таш- 
қи тарафида бир йул бўлуб, ҳожатхонанинг ҳиди умуман билин- 
мавди. Ташқаридан келиб, экин ва боғ зироати учун (уғитини) олиб

---