Тошкент «Янги аср авлоди»

Сар аз пайи тан тан ба бапоҳои ниҳон рафт.
Афсўс к-аз ин тоифаи шарфу надомат,
Гулгунчаи ин боғча бе ному нишон рафт.
Рожи зи ту дар айни ризо ид баромад,
Ҳар чанд баъид асту қариб ^аст чандон рафт.
[Иди рамазон келиб, моҳи рамазон кетди,
ТОз шукрки, буниси келди, юз афсуски, униси кетди.
Биз тасбиҳу таровиҳга тайёр эмас эдик,
Қулимдан бу ризолик топиш фурсати фиғон билан кетди. 
Ўттиз кунликнинг хосияти мингдан ҳам ортиқ бўлди,
Қора денгиздан то қирғоққа қанча-қанча хон кетди.
Сен билан видолашиш учун менда тоқат йўқ,
Ийд га ўхшаб келки, дилим нигоронда кетди.
Сенинг келишингдан у келдию, ислоҳ топти,
Жаҳоннинг ислоҳи ҳузурингга Сомон йўлидан келди.
Бугун мен учун ийд, сенга не керак, буюр,
Худо учун ҳафсала қилки, дилим нигоронда кетди.
Ҳақиқат бозорини бугун касод қилмагин,
Мажозан булар жон беришди, аммо аслида жон билан кетди. 
Сенинг даврингда Қуръон каромат сифатида қадр топти. 
Тунингни қадридан туну кунлардан эса қудрат кетди. 
Кўнглим лоладек қон бўлди, бинафша каби хам булди,
Боши тан пайидан, тан эса балолар ортидан кетди.
Бу тоифалар ишидан афсуслар бўлсинки,
Бу боғнинг гулғунчаси ному нишонсиз кетди.
Мана ийд келди, Рожий андин розидир,
У сендан қанча узоқдир, аслида яқиндир, у шундай кетди].

---

Аҳволи замонадин намуна
Шарора қилдн ҳавога бизнинг шароратнмиз, 
Учар қушин қанотин куйдурур ҳароратимиз. 
Кўрингки, бир неча йиллар бозорлар ўлди касод, 
Ҳамиша қилди зарар айлаган тижоратимиз. 
Қабулга ўтмади виксил, мулкимиз гаров бўлди, 
Ярим баҳога сотилди уй ва иморатимиз.