Rasmus Xristian Rask (1787-1832) – daniyalik tilshunos. Asarlari: “Island
tili bo‘yicha qo‘llanma” (1811), “Island tilining kelib chiqishi” (1818), “Frakiy
tili haqida” (1822). R.Rask tillarni leksik jihatdan
qiyosladi, germanistikaga asos soldi, slavyan tillari mustaqil
tarmoq ekanligini isbotladi.
Yakob Grimm (1785-1863) – nemis tilshunosi.
Asarlari: “Nemis grammatikasi” (4 tom, 1819-1837),
“Nemis tili tarixi” (1848). U german tillarining tarixiy
fonetikasini yaratdi, tildagi o‘zgarish va taraqqiyotni
tovushlarning o‘zgarishida ko‘rdi, jumladan, buyuk
ko‘chish qonuni asosida undoshlarning siljiganini isbotlab berdi. Xalq tarixini
o‘rganishda tilning taraqqiyotini asosiy deb bildi.
Tilshunoslik metodologiyasiga tarixiylik tushunchasini
kiritgani uchun u tarixiy grammatikaning asoschisi
hisoblanadi. “Nemis tili tarixi” asarida: “Bizning tilimiz
bizning tariximizdir. Xalqlar haqida suyaklar, qurollar
va mozorlarga qaraganda jonliroq bo‘lgan guvoh bor.
Bu – ularning tilidir. Til – inson ruhining guvohidir”, -
deb yozgan edi.
Aleksandr Xristoforovich Vostokov (1781-1864)
– rus tilshunosi. Asarlari: “Slavyan tili haqida mulohazalar” (1820), “Rus
grammatikasi”
(1831),
“Rumyansev
muzeyidagi
rus
va
slavyan
qo‘lyozmalarining tasviri”, “Cherkov slavyan tili lug‘ati” (1858-1861). U
slavyan tillari tarixiy taraqqiyotini davrlashtirgan, shu oilaga mansub tillarni
tarixiylik nuqtai nazaridan o‘rganishni boshlab bergan olimdir.
Xulosa qilib aytganda, bu davrda ijod qilgan olimlar juda katta amaliy ish
bajardilar. R.Rask skandinaviya tillarini, F.Bopp Yevropa tillari va qadimgi hind
tilini, Ya.Grimm esa got-german tillarini tadqiq qilib, bu tillarning yagona oilaga
mansubligini o‘rganadi. Ushbu olimlar olib borgan tadqiqotlar komparativistika –
qiyosiy-tarixiy tilshunoslikning vujudga kelishiga va
tilshunoslik fanini mustaqil fan sifatida shakllanishiga
zamin yaratdi.
Do'stlaringiz bilan baham: |