Subnetting tarixi
Internet protokoli rivojlanishining dastlabki bosqichlarida tarmoq raqami har doim eng yuqori darajadagi oktet (eng muhim sakkiz bit) boʻlgan. Ushbu usul faqat 256 ta tarmoqqa ruxsat berganligi va tarmoq raqami bilan belgilangan mavjud tarmoqlardan mustaqil boʻlgan qoʻshimcha tarmoqlar ishlab chiqilganligi sababli u yetarli emasligini isbotladi. 1981-yilda tarmoq arxitekturasini joriy qilish bilan manzillash spetsifikatsiyasi qayta koʻrib chiqildi.
Klassik tarmoq dizayni koʻproq individual tarmoq topshiriqlari va nozik taneli kichik tarmoq dizayni uchun ruxsat berdi. IP-manzilning eng muhim oktetining dastlabki uchta biti manzil sinfi sifatida belgilangan. Unicast manzillash uchun uchta sinf (A, B va C) aniqlangan. Olingan sinfga qarab, tarmoq identifikatsiyasi butun manzilning oktet chegara segmentlariga asoslangan edi. Har bir sinf tarmoq identifikatorida ketma-ket qoʻshimcha oktetlardan foydalangan, shuning uchun yuqori tartibli sinflarda (B va C) hostlarning mumkin boʻlgan sonini kamaytiradi. Quyidagi jadvalda ushbu eskirgan tizim haqida umumiy maʼlumot berilgan.
Do'stlaringiz bilan baham: |
