Вазорати таълими олӣ ва миёнаи махсуси республикаи ӯзбекистон донишкадаи давлатии омӯзгорони чирчиқи вилояти тошканд кори мустақилона

ВАЗОРАТИ ТАЪЛИМИ ОЛӢ ВА МИЁНАИ МАХСУСИ РЕСПУБЛИКАИ ӮЗБЕКИСТОН
ДОНИШКАДАИ ДАВЛАТИИ ОМӮЗГОРОНИ ЧИРЧИҚИ ВИЛОЯТИ ТОШКАНД
КОРИ МУСТАҚИЛОНА
Аз фанни Методикаи забони тоҷикӣ
Мавзӯъ: “Грамматика ва имло Маълумот дар бораи иншо,
Аз ёд кардани парчаҳои бадеӣ"
Иҷро кард: Турсункулова Парвина
С анжид: Мирзарахимов Ойбек Қаҳрамонович

ЧИРЧИҚ-2022
Нақша:
1.грамматика ва имло дар синфхои ибтидои
2.хелхои имло
3.Ахамияти аз ёд кардани парчахои бадеии хонандагон дар чист?
4. Навистани иншо(накли хатти) дар синфхои ибтидои

Грамматика чист?

Грамматика маҷмӯи қоидаҳои забон аст, ки истифодаи забонро ба танзим медарорад муайян карда шудааст, инчунин таркиб ва ташкили синтаксисии ҷумлаҳо. Илм инчунин илмест, ки ба омӯзиши умумии ин унсурҳо бахшида шудааст. Истилоҳ аз забони юнонӣ меояд грамматик ё "санъати ҳарфҳо".
Умуман, истилоҳи грамматика танҳо ба ҷанбаҳои синтаксисӣ ва морфологии забон дахл дорад, аммо маъмул аст, ки он унсурҳои луғавӣ, маъноӣ ва ҳатто фонетикӣ-фонологиро низ дар бар мегирад. Ҳар як забон грамматикаи худро дорад ва дар навбати худ мантиқи худро дорад, яъне тарзи ташкили аломатҳои забонӣ ва аз ин рӯ, ташкили воқеият.
Грамматика ҳамчун як соҳаи омӯзиш файласуфони қадимаи классикӣ, ба монанди Суқрот ва Арасту, ишғол мекард, гарчанде ки рисолаи аввалин дар бораи грамматикаи юнонӣ асари Кратс де Малос дар асри II пеш аз милод буд. C.
Баъдтар, дар асрҳои миёна, модели бартарии омӯхтани грамматика аз он буд Грамматикаи Ars аз ҷониби Элио Донато, аз асри 4 Онро соли 1492 аввалин иваз карданд Грамматикаи кастилӣ, кори Антонио Небрия, замоне ки лотинӣ ба забонҳои авлодиаш, ба монанди испанӣ, фаронсавӣ, итолиёвӣ, каталанӣ, галисӣ ва португалӣ, ва ғайра ҷой гузошт.
Грамматика ва имло
Ҳангоми ёдоварии грамматика ва имло мо дар бораи як чиз ҳарф намезанем, гарчанде ки онҳо аксар вақт якҷоя таълим дода мешаванд, алахусус дар мактаб. Аммо агар аз рӯи грамматика мантиқи расмии ҳар як забонро фаҳмем, имло роҳи дурусти навиштани калимаҳост ва онҳоро бо аломатҳои пунктуатсия, яъне қисми меъёрии забон ҳамроҳӣ мекунанд.
Дарки хуби грамматика ба шумо имкон медиҳад, ки қоидаҳои забонро идора кунед ва худро бо осонӣ, зебоӣ ва мураккабӣ баён кунед. Аз тарафи дигар, имло имкон медиҳад, ки андешаи зикршуда ба таври кофӣ дар шакли хаттӣ гирифта шавад. Аммо, танҳо муносибати ҳарду чиз имкон медиҳад, ки ифодаи комилан дуруст сурат гирад, бидуни хатогиҳои имлоӣ ва хатоҳои грамматикӣ.