Yuraksiz fabrika Muallif: Sverre Knudsen Tarjimon: Fazliddin Raxmonaliyev ogohlantirish: Mazkur kitobdan tijoriy maqsadlarda foydalanish taqiqlanadi. Tarjimon ushbu tarjima uchun mualliflik huquqini

Marit uchun yangi davr
Marit Os Xansen-Visochansenning taklifini qabul qildi, biroq bir shart qo'ydi: Byornar Sivertsen ham o'n birinchi qavatda ishlashi kerak.
Qandayin eshitilmagan beadablik! Hansen-Visochansen xafa va g'azablangan edi. "Hech qachon bo'lmagan va bo'lmaydi ham!"
Ammo u qizning gapidan hayratda qolgan bo'lsa ham, Maritga bo'ysundi. Suhbat davomida bir necha bor Marit bosh direktor unga notanish odamlar zotiga mansubdek, unga qiziqish bilan qaraganini payqadi. Bu Maritga yoqdi.
«Boshvafli»da mish-mishlar tez tarqaldi va tushlik paytida barcha xodimlar bosh direktorning kabinetida nima bo'lganini bilishdi, lekin go'yo hech narsa bo'lmagandek tutildi.
Ular hech kimning o'zlarini hasadgo'y deb o'ylashini xohlamadilar. Lekin ular hasad qilishdi. Ular Maritga qarashdi va pichirlashdi:
"... o'n birinchi qavat!"
- ... deyarli eng tepada ...
"... u buni qanday qildi?"
- ... laganbardor ...
Marit ular nima haqida gaplashayotganini va uning orqasidan pichirlashayotganini tinglashga urindi, lekin bu oson emas edi. Uning va Byornar Sivertsenning yonidagi stolda bir nechta bo'sh stul bor edi, ularni hech kim egallashga shoshilmayotgan edi.
"Hayoli men yuqumli kasal odamga o'xshayman", deb pichirladi Marit Byornarga.
“Qoʻysangchi”, deb kuldi baquvvat maʼmur va qizarib ketdi. Bo‘lgan voqea uning boshiga sig‘masdi. Va u nima deyishni bilmas edi. "Tasavvur qil, ular yuqori qavatda yuz vattli lampochkalardan foydalanadilar!" Yuz vatt! Va derazalar har kuni tozalanadi!
"Va ular meni mashg'ulotga yuborishmoqda", dedi Marit. - Mehmonxonaga.
Byornar Marit uchun xursand edi. Mehmonxonaga mashg‘ulotlar uchun faqat eng qobiliyatli va eng muvaffaqiyatlilar yuborilganini hamma bilardi. Byornar biroz hasad qildi va xijolat tortdi, shuning uchun Marit tezda mavzuni o'zgartirdi:
- Vafli isitgich bilan ishlar qanday ketyapti?
- Hech qanday. Bu juda katta, - deb g'o'ldiradi Byornar, lekin shu zahotiyoq cho'ntagigadan boshqa qog'oz oldi. - Mana mening yangi ixtirom. Varennitsa!
- Oh, qanday ajoyib! – dedi birdan kimningdir ovozi.
Ularning stoli yonida bir qiz turardi. Uning sarg'ish sochlari kalta va bir yonog'ida chuqurcha bor edi. Qiz rang-barang libosda edi. U Byornarning chizgan rasmiga qaradi va dedi:
- Lekin hamma rezavorlarni qozonga solib qaynatish osonroq emasmi? Men har doim shunday qilaman.
— Aynan, — dedi Byornard. U o'z ixtirosini unutganga o'xshaydi.
- O'tirsam bo'ladimi? — notanish odam Maritga yuzlandi. - Mening ismim Amanda. Aytgancha, sizni yangi ish bilan tabriklayman!
Amanda stolga o'tirdi.
— Rahmat, — dedi Marit. U bilan gaplashishdan mamnun edi. Byornar yana o'z rasmlariga qaytdi. U ularni o'rganib chiqdi va nafasi ostida nimadir deb g'o'ldiradi.
"Men lavozimga ko'tarilganimni eslayman," dedi Amanda xo'rsinib, "bir oy davomida hech kim men bilan gaplashmagan ...
U likopchadan salfetka bilan qoplangan vaflini oldi-da, bir soniya oldida ushlab oldi-da, darrov og‘ziga soldi.
- Voy! — deb xitob qildi Marit. "Bu vafli ... juda o'xshaydi ..."
"Uf, mayli, men yugurdim", - dedi Amanda Maritni soatiga qarab. - Tez orada albatta ko'rishamiz.
Amanda Maritga ko‘z qisib, Byornarning qo‘liga ohista tegdi va g‘oyib bo‘ldi.
Sen u yegan vaflini ko'rdingmi? — deb pichirladi Marit Byornarga. Ammo Byornar javob bermadi. U og'zini ochib Amandaning orqasidan tikildi. "Sen uni yurak shaklida deb o'ylaysanmi?"