Yuraksiz fabrika Muallif: Sverre Knudsen Tarjimon: Fazliddin Raxmonaliyev ogohlantirish: Mazkur kitobdan tijoriy maqsadlarda foydalanish taqiqlanadi. Tarjimon ushbu tarjima uchun mualliflik huquqini

Boshliq Fru Grossen
Marit Os katta zaldagi boshqa shunga o'xshash stollar qatorga qo'yilgan yozuv stolida ishlayotgan edi. O'rtada shisha toʻsiq bilan o'ralgan Fru Grossenning ish joyi bor edi. Fru Grossen zalda ishlagan xodimlarni nazorat qilib, ularni tez-tez soʻkib turardi. Uning jahldor ovozi goh devorga osilgan katta karnaydan, yoki har bir stolda turgan kichik karnaydan eshitilib turardi. Hansen-Visochansen zavodning direktori bir marta Fru Grossenni maqtagan va u har qanday imkoniyatda buni eslardi.
«Aniq va tiniq fikrla», deb yozilgandi Fru Grossenning ish joyi ustidagi belgida. U rahbarlik qilgan bo‘lim Iqtisodiyot bo‘limi deb atalardi. Marit Os ham, uning boshqa xodimlari ham arzonroq vafli pishirish orqali pulni qanday tejashni o‘ylab topishardi.
Marit un bilan ishlagan va bu unga yoqardi. Uning vazifalariga unni sotib olish va tashish xarajatlarini kamaytirish kiradi va endi u tuzga o'tkazildi va bu unchalik qiziq emas edi. Vaflilarga juda oz miqdorda tuz qo'shilgan va u arzon edi, shuning uchun tejashning yagona yo'li uni tashish edi. Va agar Maritning o'zi tuz bilan bog'liq barcha masalalar uchun to'liq javobgar bo'lsa yaxshi bo'lardi, lekin u bilan yana o'n bir kishi ishlagan, ularning har biri o'z fikriga ega edi. Shunday ekan, Marit Os kabi istiqbolli xodim bo‘lsangiz ham, ovozingizni eshitirish oson bo‘lmasdi. Hech bo'lmaganda oxirgi marta qiz o'z fikrini himoya qilishga urinib ko'rdi, u muvaffaqiyatsizlikka uchradi:
«Boshvafli» inspektorlarda ko'p narsalarni tejashi mumkin edi, - dedi u bir yil oldin bo'lim yig'ilishida gapirayotib. - Nega ulardan birini qisqartirib bo'lmaydi?
Yig‘ilishda qatnashganlardan olti nafari uning so‘zlariga e’tibor bermadi, uch nafari kuldi, birini jahli chiqdi.
- Axir bu «Boshvafli»! - deb baqirdi g'azablangan xodim va Maritga barmog'ini niqtadi. Marit o'zini eshitmagandek ko'rsatdi.
- Inspektorlarga eng ko'p pul sarflanadi, - deb davom etdi Marit, lekin keyin uni stol ustidagi karnaydan kelgan Fru Grossenning ovozi to'xtatdi.
- Marit Os, zudlik bilan mening oldimga keling, - deb pichirladi xo'jayin va Marit qizarib, Fru Grossenning ish joyiga yugurdi. U yerda u uch marta tanbeh eshitishga majbur bo'ldi, chunki u o'z ishi bo'lmagan narsaga aralashdi. Va keyin qiz Fru Grossenning ish joyidan uch qator narida joylashgan stolga ko'chirildi va maoshi tushirildi.
Ushbu voqeadan keyin Marit o'z fikrini bildirmaslikka qaror qildi – faqat undan so'ralsa javob beradi. Ammo qiz oshxonada yurak shaklidagi vafli olganning ertasiga va'dasini buzdi.
Gap shundaki, Marit bitta fikrga keldi. U kichkina qog'ozni olib, ustiga nimadir chizdi va uni Byornar Sivertsenga ko'rsatdi. Suhbatlashish uchun do'stlar jimgina hojatxona eshigiga kirishdi: u yerda hech kim ularni eshita olmasdi.
- Ajoyib! — deb pichirladi Byornar yelkasi osha atrofni kuzatib. Sen shunchaki dahosan.
- Qoʻysangchi – chuqur nafas oldi Marit. – Bu shunchaki o'yin.
- Kamtarlik qilma, - dedi Byornar Sivertsen. - Kel, buni vafli ishlab chiqaruvchilardan biriga ko'rsataylik. Balki bu koʻtarilishing uchun omadli chiptangdir. Uchinchi qavatda sen qiladigan ish yoʻq. Sening joying to'rtinchi yoki hatto beshinchi qavatda.
- Qoʻysangchi, - Marit yana chuqur nafas oldi va qizarib ketdi. Unga tez-tez maqtovlar kelmasdi. – Sen bizning ixtirochimizsan!
- Hmm… Xo'sh, sen shuni eslaganingdan keyin, - dedi Byornar va orqa cho'ntagidan yarmiga buklangan qog'ozni chiqarib. Byornar tez-tez Maritga o'zi ishlab chiqqan g'alati mashinalarning chizmalarini ko'rsatardi. Lekin ular shunchaki chizmalar edi. Asosiy muammo shundaki, bu mashinalarni haqiqiy hayotda yaratish mumkin emas edi.
- Qani, qani! - dedi Marit o'zini ko'rgan narsasiga juda qiziqqandek qilib.
- Bu vafli isituvchi, - dedi Byornar qog'ozni to'g'rilab. Isitgich juda katta va rasm esa juda murakkab ko'rinardi. – Uning yordamida sen qayerda bo'lsang ham, istalgan joyda vafli qizdirishing mumkin.
Marit loyihani o'rganishni boshladi. Bu agregat, albatta, yuz kilogramm og'irlikda bo'lishi va elektr energiyasiga ulanishi kerak edi. Marit Byornarga uning ixtirosi umuman amaliy emasligini qanday nozik aytishni bilmas edi. Ammo keyin hamkasblar shovqinni va Fru Grossenning ovozini eshitishdi. U yordamchisi bilan koridor bo‘ylab yurardi. Byornar Maritning qo'lidan o'zining ham, uning ham chizmalarini tortib oldi va ikkalasi ham ko'rinmaslik uchun hojatxona kabinasiga otildi.
- Meni sartaroshga olib bor, - dedi Fru Grossen. - Va go'zallik saloniga. Menga yangi kiyim kerak. Shoshil! Ertaga Hansen-Visochansen meni kutmoqda.
Marit hojatxonadan chiqqanida, u kulgisini zo‘rg‘a bosdi: uning ahmoq xo‘jayini bosh direktor bilan uchrashishdan bir kundan ko‘proq vaqt oldin tayyorlamoqchi edi.