Yuraksiz fabrika Muallif: Sverre Knudsen Tarjimon: Fazliddin Raxmonaliyev ogohlantirish: Mazkur kitobdan tijoriy maqsadlarda foydalanish taqiqlanadi. Tarjimon ushbu tarjima uchun mualliflik huquqini

Ko'zoynak orqali
Marit Os indamay qoldi, lekin, baxtiga, Xansen-Visochansen gapirishdan to‘xtamadi.
- Men shaxsan oʻzim bu yerga ishlash uchun ko'chirilgan tanlangan xodimlar bilan o'n birinchi qavat bo'ylab ekskursiya qilaman, - dedi Xansen-Vjsochansen. – Toki ular birdamlikni his qilishlari, umumiy maqsad sari harakat qilishlari uchun. Ekskursiya shu yerda boshlanadi.
Bosh direktor Maritni ofisga tutash ulkan ayvonga olib bordi. Marit hech qachon bunchalik baland ko‘tarilmagan. Ayvondan manzara shunchaki ajoyib edi.
- Lekin nega men?
- Sizda iste'dod bor, yosh xonim. Va «Boshvafli»ga daromad keltirish uchun uni yetishtirish juda muhim va uni har xil bema'niliklarga sarflamaslik kerak. Boshlaylik.
Xansen-Visochansen Maritga qoshlarini chimirib qaradi va qizning bosh irg‘ab qo‘yishdan boshqa iloji qolmadi.
- U yerda, – davom etdi u qayergadir ishora qilib, – koinot bor. Vafli iste'molchilari olami. Bu haqda hech qachon unutmang. U Maritga qaytib qaradi. Bu safar uning nigohi jiddiyroq edi.
Marit bosh chayqadi.
«Endi davom etaylik», dedi Xansen-Visochansen o'girilib, kabinetiga kirdi. Marit o'rnidan turib koinotga qaradi. Ko'p qavatli binolar – idoralar yoki do'konlar, past qavatli turar-joy binolari va uzoqdagi yashil tepaliklarda kichik dehqon uylari. Hamma joyda vafli iste'molchilari bor edi.
- Qani ketdik! — deb qichqirdi bosh direktor va Marit uning orqasidan shoshildi. Avvaliga Maritga ularning oldida kichkina shkaf bordek tuyuldi, ammo bu maxfiy lift ekanligi ma'lum bo'ldi.
“Bu lift haqida faqat o‘n birinchi va undan yuqori qavatdagi xodimlar biladi. Bu yerdan siz zavodni ko'rasiz. Kiring.
Marit liftga kirishi bilan eshiklar yopildi. Lift harakatga keldi va tez orada to'xtadi. Devordan devorga o'ralgan deraza orqali Marit o'n ikkinchi qavatni ko'rdi, u yerda o'sha yetti direktor ishlardi. U ilgari ularning suratlarini va ulardan birini nutq paytida podiumda ko'rgan edi. Ammo Marit birinchi marta ularning barchasini juda yaqin ko'rdi.
O'n ikkinchi qavat boshqa qavatlar bilan bir xil bo'lsa-da, unda bor-yo'g'i o'n to'rt kishi ishlagan: yetti direktor va ularning kotiblari. Ofislarda ulkan stollar bor edi va lift oynasidan yetti nafar direktorning hammasi ko‘rinib turardi.
«Bu yerda tinch va osoyishta», dedi Marit ehtiyotkorlik bilan, uchta direktor uxlayotganini, ikkitasi kompyuter o'yinlarini o'ynayotganini ko'rib. Boshqa bir direktor o'z kotibasi bilan ochiqchasiga noz-karashma qilar va oxirgi, yettinchisi, oldida kichkina oynani ushlab, burnini kavlardi.
Xansen-Visochansen devordagi tugmachani bosdi, qayerdandir qattiq g'ichirlash eshitildi va roppa-rosa bir soniya ichida barcha rahbarlar ishga kirishdi.
- Nima dedingiz? — soʻradi bosh direktor va sovuq koʻk koʻzlari bilan Maritga qaradi.
- Voy, - dedi Marit. U nima bo'lganini tushunmadi va bu haqda o'ylamadi. Lift allaqachon pastga tushayotgan edi.
«O'n birinchi qavat – siz ishlaydigan joy», dedi bosh direktor qo'llari bilan keng ishora qilib.
O'n birinchi qavatda yettinchi qavatdagidan ko'ra ko'proq stol bor edi. Bu yerda ishlaydigan xodimlar kamroq edi va ular zal bo'ylab biroz tezroq yurishardi. Ammo eng muhim farq shundaki, shisha toʻsiq bilan o'ralgan bitta ish joyi emas, balki yettida!
Qanchalar koʻp shisha toʻsiqlar! - Marit chidab turolmadi.
«Buyuk mas'uliyat katta nazoratni talab qiladi», deb tushuntirdi Hansen-Visochansen. – Ko'pgina kichik rahbarlar uxlab qolishadi va o'n ikkinchi qavatda bo'lishni ko'rishadi.
— Lekin… — deb gap boshladi Marit. Bunchalik yuqori mas’uliyatli xodimlarni diqqat bilan kuzatib borishi unga g‘alati tuyuldi. Aksincha bo'lishi kerak emasmi? Ammo bosh direktor Maritni tugatishiga imkon bermay, uning gapini bo'ldi:
- Ko'p savol bermang. Hammasi yaxshi o'ylangan va yaxshi ishlaydi. Davom etamiz.
Xansen-Visochansen tugmani bosdi va lift to'xtamasdan pastga tushdi.
«O'ninchi … to'qqizinchi … sakkizinchi …» Xansen-Visochansen qavatlarni hisobladi. U zerikkanga o'xshardi. Barcha qavatlar bir-biriga o'xshash va bir-biridan farq qilar edi, chunki ular pastga tushganda, har bir qavatda ko'proq xodimlar ishlagan va stollar kichikroq edi.
“Xo'sh, nega yuqoriga ko'tarilish kerak? Birdan Marit o'yladi. «Bu menga ko'proq ish va stress qo'shmaydimi?» U bosh direktorning fikrini o'qib chiqishidan qo'rqqandek, asabiy tarzda qaradi.
- Bu birinchi qavat. Ovqatlanish xonasi va oshxona. Siz, albatta, bu yerda avval ham bo'lgansiz. Va endi biz yertoʻlaga boramiz. Siz hali u yerda bo'lmagansiz.
- Yertoʻlami? — deb so‘radi Marit va uning nafasi rostlab ketdi. U hech qachon u yerda bo'lishi mumkinligini o'ylamagan. «Boshvafli»dagi yertoʻla qandaydir yashirin joy edi. Bu yerda novvoylar ishlagan va ular o‘ziga xos odamlar edi. Ularning bino orqasidagi garajdan alohida kirish eshigi bor edi, o‘zlarining yerosti ovqatxonasi bor edi, hattoki, ularning ba’zilari yillar davomida yer ostida yashab kelgani haqida mish-mishlar tarqaldi.
«Va yertoʻla bir emas, balki bir necha qavatni egallaydi», - bosh direktor Xansen-Visochansen Maritga qattiq, uzoqdan qaradi va shu bilan bu juda maxfiy ma'lumot ekanligini aniq ko'rsatdi. Ushbu binoda ko'plab yer osti qavatlari mavjud …
Marit Os qanchaligink so'ramoqchi edi, lekin tili unga bo'ysunmadi.
Va ular yer osti sayohatlarini davom ettirdilar.