Prozaik asarlarda badiiy ta’sirchan
vositalardan foydalanish
imkoni cheksizdir. Ana shunday badiiy ta’sirchan vositalardan biri
personaj laming ichki nutqi - monologi hisoblanadi.
'‘Kishiningxotinini taloqsiz chiqarib ol-da, bugunyerga berb” -
dedi va telbalarcha kulib qo ‘ydi, o ‘z - o ‘ziga so ‘zlaniib Marg ‘tlon
ко ‘chalarida tentaklarcha yugitra boshladi. Uning bu kungi holiga
qarash yuraklarni yorgudek, tasvirga ham qalam kuchi ojizdir.
Yuqoridagi parchadagi Otabek
ichki monologi qanday ruhiy
holat hosilasi ekanini muallif nutqi yaqqol ko‘rsatadi.
"Anchagachaо ‘y la b о ‘tirgandankeyin,ko‘ngliga "umenisevsa
bo 4di-da” degan gap keldi... ”.
Mazkur parchadagi ichki nutq
ham qahramon ruhiyati bilan
bog‘liq.
“Hasanali uyg'onib ketar va qayiadan shu to'g'rida o'ylay
boshlar edi ”.
M uallif nutqidan so‘ng personaj ichki nutqi boshlanadi.
“
Bechora! Sevganing to'g'risida o'ylay - o'ylay boshlaring
og'rib ohlar tortib yotadigandirsan... Yordamching yo'qligidan
umiding kesilib, xasratingni kimga aytishni bilmaydigandirsan!
Qayg ‘urma, begim! Xasanali otang bu to ‘g ‘rida ham seni yodidan
213
chiqarmadi... Bu kechaseningqayg‘ulikechalaringningengkeyin-
gisi va oydinli ham she ’riyatli tunlaringning arafasidir, begim!”
Hasanalining bu ichki monologidan unung Otabekka qanchalik -
otadek mehribonligi angldshiladi.
Hasanali oshkor aytolmaydigan,
aytishni istamaydigan so‘zlarini muallif
ichki monolog tarzida
beradi.
-
Do'stlaringiz bilan baham: