‘zbekist0n respubukasi oliy уа ‘rta maxsus ta’lim vazirligi
A.Tyurgo va uning iqtisodiy ta’limoti
|
61aef8397723d3.50813536
- Bu sahifa navigatsiya:
- Iaissez faire, laissez passer
- «Boylikning paydo bo‘lishi va taqsimlanishi to‘g‘risidagi mulohazalar»
- «Xalqlar boyligi»
7.3. A.Tyurgo va uning iqtisodiy ta’limoti
F.Kenening g‘oyalari Ann Rober Jak Tyurgo (1727-1781) tomoni dan davom ettirildi va chuqurlashtirildi. Ammo u o‘zini F.Kenening shogirdi yoki davomchisi deb hisoblamagan. U Parijda normand dvoryanlar oilasida tug'ildi. Sarbonnaning Teologiya (diniy) fakultetini tugatdi, ammo bu sohada ishlamadi. 1751-yildan Parij parlamentining amaldori, 1761-1774-yillarda Limojda intendant (harbiy qismda xo'jalik mudiri), 1774-1776-yillarda moliya bosh nazoratchisi, qirol Ludovik XVI davrida moliya vaziri sifatida bir qancha antifeodal islohotlar o‘tkazdi (don savdosidagi cheklovni yo‘q qildi, savdo gildiyalaiini tugatdi...), ammo bu o‘zgarishlar Tyurgo iste’foga chiqqach, bekor qilindi. U ham F.Kene singari Didro, D’Alamber va ulaming yordamchilari tomonidan chiqarilayotgan «Qomus»ga bir nechta falsafiy va iqtisodiy maqolalar yozdi. A.Tyurgo hayoti va ijodida progressiv amaldor Vensan Gume katta rol o'ynadi. U fiziokratlardan ancha farqli ravishda sanoat va savdoning mamlakat ravnaqidagi rolini to‘g‘ri tushundi. Sof bozor iqtisodiyotidagi mashhur Iaissez faire, laissez passer (bu tamoyilga ko‘ra, iqtisodiyot davlat aralashuvisiz rivojlanishi kerak) tamoyili birinchi bor shu tadqiqotchi tomonidan ilgari surilgan degan fikr bor. U boshqalar qatori hunarmandchilikdagi sex cheklovlariga qarshi chiqdi, erkin raqobatni qo‘llab-quwatladi. A.Tyurgo V.Gume (u 1759-yilda vafot etdi) bilan F.Kene huzurida ko‘p bo'lgan, u ular bilan asosiy masalalarda maslakdosh bo‘lsa ham, ko‘p sohalarda boshqacha fikr yuritar edi. A.Tyurgo Parijda A.Smit bilan ham uchrashgan. A.Tyurgoning iqtisodiy qarashlari uning 1766- yilda yozilgan (1769-1770-yillarda chop etilgan) «Boylikning paydo bo‘lishi va taqsimlanishi to‘g‘risidagi mulohazalar» asarida nisbatan to‘la yoritilgan. U Kene fikrlarini faqat taig‘ibot qilish bilan cheklanmadi, uni rivojlantirdi. U kapitalistik ishlab chiqarish munosabatlarini ancha chuqur tushundi, feodalizmni islohotlar o'tkazish yo‘li bilan yaxshilash mumkin degan fikiga ishonmadi (Kene ishongan), kapitalizm feodalizm qobig'ida vujudga keladi va g‘alaba qiladi degan g'oyani ilgari surdi. Bu kitob aslida Parijga o'qishga kelgan ikki xitoylik uchun darslik sifatida yozilgan va 100 ta aniq tezisdan iborat (V.Petti uslubi), ammo ba’zi qoidalar aksioma (isbot talab etmaydigan qoida)dan iborat. Bu iqtisodiy teoremalar aniq uch qismga bo‘linadi. 31 ta tezis (teorema) fiziokratik g'oyalar majmuyidan iborat (ustoz F.Kenening ta’siri). Ammo «sof mahsulot» nazariyasi F.Kenedan boshqacharoq talqin etiladi, aslini olganda bu yerda qo'shimcha qiymat haqida gap boradi va bu mahsulot tabiatning sof in’omidan dehqon mehnati bilan yuzaga keladigan ortiqcha mahsulot sifatida qaraladi hamda asosiy ishlab chiqarish vositasi bo‘lgan yer egasi tomonidan o‘zlashtiriladi. Keyingi 17 ta teorema qiymat, baho va pulga bag‘ishlangan. ATyuigoning bu sohadagi fikrlari o‘ziga xos xarakterga ega va qiymatning mehnat nazariyasidan ancha yiroq. Uningcha, almashuv qiymati va tovaming bahosi tovarlar nisbati, almashuvda ishtirok etayotgan shaxslar, sotuvchl va oluvchi istagining intensivligi bilan aniqlanadi (maijinalistik talqin). Ammo ATyuigoning bu g‘oyasi uning ta’limotiga mos kelmasdi. Oxiigi 52 ta teoremada ATyuigoning tarixiy ahamiyatga ega bo'lgan asosiy iqtisodiy g‘oyalari keltiriladi. A.Tyurgo jamiyatning «unumsiz» sanoatchilar sinflni ikki qismga bo‘ladi: birinchisiga tadbirkor manufakturachilar, fabrika egalari kiradi, ular katta kapital egalari sifatida namoyon bo‘lib, o‘z avans, ya’ni bo'naklari yordamida ish joyi yaratadilar va uni foyda olish uchun sarflaydilar. Ikkinchilari - bu oddiy hunarmandlar bo‘lib , ular o‘z qo‘l kuchlari hisobiga ish haqi oladilar (ishlab chiqarish vositalaridan mahrum). A.Tyurgo ish haqini V.Petti va F.Kene kabi tirikchilik uchun zarur minimum mablag‘lar asosida hal etadi, ammo Kenedan farqli ravishda nega shunday bo'lishi kerakligi mexanizmini tushuntirib bermoqchi bo'ladi. Uning asosiy dalili shuki, mehnatga talab taklifga nisbatan kamayib boradi, ishchilar o‘rtasida raqobat boradi. Xuddi shu kabi yer egalari sinfi ham fabrikantlar kabi ikki toifaga ajratiladi, bular avans beruvchi tadbirkorlar yoki kapitalistlar va faqat ish haqi oluvchi oddiy ishchilardir. Bu katta ijobiy voqea, chunki Fransiyada bu sinflar mavjud edi. Demak, ATyurgo bo‘yicha jamiyatda besh .ял/mavjud, bu haqiqatga yaqindir. U yollanma ishchida qo‘l kuchidan boshqa ishlab chiqarish vositalari yo‘qligini ochib beradi, kun kechirish uchun u o ‘z mehnatini boshqalarga sotishi zarurligini ko‘rsatadi. A.Tyuigoning bunday fikrga kelishida vaqtning ham ta’siri bor, chunki u Kenedan keyinroq yashadi. Tyurgoning ta’limotida pul, qiymat, sinflar va daromad nazariyalari tahlil etiladi. Uning fikricha, oltin, pul ham, agar ular miqdori oshib ketsa, boshqa tovarlar kabi o‘z qimmatini (foydalilik- naflik) yo‘qotishi mumkin (maijinalistik g‘oya). Pulning miqdori jamiyatdagi ishlab chiqarilayotgan tovarlar va xizmatlaiga mos kelishi shart. U shuni qayd etadiki, «milliy boyligi» bu, awalo, yerlar va ulardan olinadigan «sof mahsulot»dir. Bu olim ham qiymatning sarf-xarajat konsepsiyasini qo‘llaydi. Noyoblikka e’tibor berib, tovar xarid etishda eng muhim element deb qaraladi (maijinalizm mavzusiga qarang). A.Tyurgo boshqalar kabi erkin sohibkorlik mehnatini qo‘llab-quv- vatladi, dehqonchilik qo'shimcha, ya’ni sof mahsulot manbayi ekanli gini (bu fikr Keneniki) tan olgan holda sanoat va savdoga ham ko‘p e’tibor qiladi. U kapitalni Kenega nisbatan ancha chuqur va to‘la tahlil etdi. Kene kapital deganda asosan natural (mahsulot) shaklidagi bo'naklar summasi (xomashyo, mehnat haqi va boshqalar)ni tushungan, shu sababli uning tizimida kapital jamiyatdagi sinflar o‘rtasidagi mahsulotlar taqsimoti muammosi bilan chambarchas bog‘lanmagan. Kenening tizimida foyda, o‘rin yo‘q, kapitalist faqat «ish haqi olgan», bu «ish haqi»ning qanday vujudga kelishi ham tahlil etilmagan. Bu sohada A.Tyurgo ancha ilgarilab ketadi. U foydani chetlab o‘ta olmaydi, hatto to‘g‘ri tuyg'u asosida uni tadqiq etishni sanoat kapi- talistidan boshlaydi; bu yerda foydaning kelib chiqishi, haqiqatan ham, aniqroq ko'rinadi. Vaholanki, boshqa fiziokratlar (Kene ham) «barcha ortiqcha mahsulot yerdan kelib chiqadi» degan noto‘g‘ri aqidaga asos- lanadilar. U o‘z ustozlari va maslakdoshlaridan «tabiiy tartib» konsepsiyasini buzayotganligi uchun kechirim ham so‘rab qo'yadi, chunki u tahlilni sanoatdan boshlaydi va dehqonchilikni keyin qarab chiqadi. Ammo uning uzri noo‘rindir, aksincha u muammoni yechishga to‘g‘ri yondashgan; yollanma ishchi kuchidan foydalanuvchi fermer kapitalist o‘z kapitaUdan kam deganda xuddi fabrikant singari foyda olishi va renta sifatida yer egasiga berishi kerak bo‘lgan ma’lum ortiqcha- (qo‘shimcha)ni ham olishi kerak. Eng ajoyib teorema 62-tezis bo‘lib, unga ko‘ra ishlab chiqarishga qo'yilgan kapital o‘z-o‘zidan ortib borish qobiliyatiga egadir. Xo‘sh, o‘z-o‘zidan ortib borish darajasi va nisbatlari nima bilan belgilanadi? A.Tyurgo kapital tomonidan yaratiladigan mahsulot qiymati nimadan iborat ekanligini tushuntirmoqchi bo‘ladi (aslida kapital emas, balki mazkur kapital asosida harakatga keladigan mehnat yaratuvchidir). Avvalo, uning fikricha, mahsulot qiymati kapital sarflarini, shuningdek, ishchilaming ish haqini qoplashi kerak. Qolgan qismi (aslida qo'shimcha qiymat) uch qismga ajraladi: birinchisi, foyda bo‘lib, kapitalist pul kapitalining egasi sifatida «hech qanday mehnatsiz» olishi mumkin bo'lgan daromadga teng. Bu ssuda (pul) foiziga mos foydadir. Foydaning ikkinchi qismi fabrika yoki ferma ochishga tavakkal qilgan kapitalistning «mehnati, tavakkalchiligi va san’atini» tolashga sarf etiladi. Bu tadbirkorlik daromadidir. Shunday qilib, A.Tyurgo sanoat foyda- sining ssuda va fimksional kapitalga bo'linishini ko‘rsatib berdi. «Agar pul foizi past bo'lsa, bilingki, bu kapitalning ortiqchaligi oqibati ham- dir», - deydi u. Foydaning uchinchi qismi rentadir. U faqat dehqonchilikda band kapitalistlar uchun mavjud. So‘zsiz, bu tahlil iqtisodiyot fanida aytilgan yangicha g'oyadir. Ammo olimning keyingi fikrlari izchil bo‘lmay, yana fiziokratizm qobig'iga qaytadi. Boshida foydani foizdan chiqaradi, bu minimum bo‘lib, unga har bir kapitalist egalik qilish huquqiga ega. Agar kapitalist idorasida xotiijam o'tirmasdan fabrikaning faoliyatiga yoki qishloq xo‘jaligida batraklar ishiga boshchilik qilsa, unga o‘ziga xos qo‘shimcha maosh beriladi. Foiz oxir-oqibatda yer rentasiga tenglashtiriladi, chunki kapital bilan eng oson bajariladigan operatsiya bu yer uchastkasi olish va uni hech tashvishsiz ijaraga topshirishdir. Endi qo'shimcha qiymatning asosiy shaldi yer rentasi bo‘lib qoldi, qolgani esa uning hosilalaridir. Yana butun jamiyat faqat yer yaratadigan «ish haqida o‘tirgan» bo‘lib chiqadi. Yuqorida aytilganidek, A.Tyurgo nazariyotchi olim bo'lishdan tashqari amaliyotchi amaldor edi. U qirol Ludovik XVI davrida moliya vaziri bo‘lib ham ishladi, o‘zining bir qancha ilg‘or g'oyalarini ilgari surishga intildi. U birinchi bo‘lib davlat moliyasini sog‘lomlashtirishga harakat qildi, bu sohada uzoq muddatli dastur tuzib chiqdi, unga ko‘ra yer egaligidan tushadigan daromadlardan olingan sohqlar tizimi tugatilishi kerak edi. Umuman, u sanoat va savdodagi odil bo'lmagan soliqlami tartibga solishga kirishdi. U budjet chiqimlarini cheklashga intildi, bundan saroy xodimlarining ortiqcha sarf-xarajatlarini keskin kamaytirish mo‘ljal- landi va bu sohada ma’lum yutuqlarga erishildi. A.Tyurgoning muhim muvaffaqiyatlaridan biri shuki, u don va unga erkin savdoni kiritdi, bu sohadagi monopoliyaga chek qo‘ydi. Bu ishlar nihoyatda og‘ir kechdi, chunki feodalizm ildizlari hali kuchli edi, bu kuchlar yangilikka tish-timog‘i bilan qarshi turdi. A.Tyuigo 1776-yilning 12-mayida (yilga e’tibor bering, shu yili A.Smitning «Xalqlar boyligi» asari chop etildi) iste’foga chiqishga majbur bo‘ldi. Eski tuzum davom etdi, barcha ijobiy ishlar inkor etildi, demak, hali ulami amalga oshirish uchun kerakli shart- sharoitlar mavjud emas edi. 1778-yili A.Tyurgo amerikalik do‘sti Franklinga atab o‘zining so‘nggi iqtisodiy asari bo‘lgan «Soliqlar to‘g‘risidagi esdaliklar»ini yozadi. Olimning zamondoshi E.Kondilyak (1715-1780) tomonidan 1776- yilda qimmatga oid subyektiv qarash ilgari surildi. Uning fikricha, qimmat bu buyumda emas, balki unga biz berayotgan bahoga bog‘liq. Bu baho esa bizning talab - ehtiyojlarimizga bog‘liq: baho ana shu talabga qarab yo ortadi, yo pasayadi. Narsalaming qimmati uning noyobligi bilan oshadi va mo‘lligi bilan pasayadi. Deyarli 100 yil awal aytilgan bu g‘oya XIX asr 70-yilJarida maijinalistlar tomonidan isbotlandi. Iqtisodchilar butun asr davomida qiymatning insonlar xohishidan qat’iy nazar, substansiyasi (obyektiv asosi) nimada degan savolga javob izladilar. Bu kashfiyot fiziokratlaming savdo (almashuv) sohasida boylik yaratilmaydi, chunki almashuvda teng qiymatlar almashadi degan g'oyalarini chip- pakka chiqardi. Aksincha, bozoiga o'ziga kerakmas buyum bilan kelgan xaridor o'ziga ko‘proq foydali boylikni olib qaytadi. Download Do'stlaringiz bilan baham: |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling