Ибн Сино асарларининг
асосий қисми араб тилида, баъзилари форс-тожик тилида
ѐзилган. Унинг кўп асарлари ўрта асарларда Европада
илмий тил ҳисобланган лотин тилига ва у орқали
Европанинг бошқа тилларига таржима этилган. Ибн
Синонинг бизга маълум бўлган катта асари
“Китоб – уш-
шифо” (“Шифо китоби”)
18 жилддан иборат. У фалсафий
билимлари қомуси деган ном олди. Абу Али ибн Сино
икки соҳага тиббиѐт ва фалсафага қизиқди ва бу
соҳаларда катта ютуқларни қўлга киритди.
(Ал-қонун
фиттиб”,”Китоб иш шифо”, “Донишнома”,”Рисолат ат-
тайр”)
XVII aсрга қадар Европада тиббиѐт тажрибаси ва
фани ибн Сино ғоялари таъсири остида бўлган.
АВИЦЕННА
ЎРТА АСР АДАБИЁТИНИНГ
РИВОЖЛАНИШИ
Қасида жанрининг доҳийси Рудакий (тожик шоири,
Самарқанд ноҳиясини Панч – Рудак қишлоғидан)
шеърлари билан катта шуҳрат келтирди.
Абу Абдуллоҳ
Жаъфар Рудакий (960-1041 й.)
тахминан 960 йилда
Самарқанд яқинида жойлашган Панжрудак қишлоғида
туғилган.
Рудакийнинг таржимаи ҳолига бағишланган барча
манбаларда уни камбағал оиладан эканлиги, ѐшлигидаѐқ
Do'stlaringiz bilan baham: |
