ИСЛОҲОТЛАРНИНГ АСОСИЙ КОНЦЕПЦИЯЛАРИ
ниқса раҳбар ўз ишига лоқайд қарайди,
масъулиятни чу-
қур ҳис этмайди. Раҳбар учун эса бу мутлақо йўл қўйиб
бўлмайдиган ҳолат. Шу сабабдан «Масъулиятсизлик —
раҳбар учун иллат!»1
3.
«Раҳбар шахс энг камқца битта касб-ҳунар негизи-
ни билиши, шу касб эгаси сифатида бошқаларга устозлик
қила оладиган даражада бўлиши шарт.
Маданият, одоб-
ахлоқ бобида ҳам кишилар ўз раҳбарларқцан намуна олса,
нақадар ибратли бўларди!»1
2
Мустақилликнинг дастлабки йилидаёқ давлат бошқа-
рувқца бошланган ислоҳотлар туфайли
миллий давлатчи-
лигимизнинг тарихий анъаналарига мувофиқ шаҳар, ту-
ман ва вилоятлар бўғинида ҳокимлик институти ташкил
қилинган эди. Бу ўтиш даврида маҳаллий ижроия ҳоки-
миятини мустаҳкамлаш баробарида биринчи раҳбарлар-
нинг ислоҳотлар, ижтимоий-иқгисодий
ривожланиш на-
тижалари бўйича шахсий жавобгарлигини ҳам оширди.
1994 йил март ойида Ислом Каримов вилоят, шаҳар,
туман ҳокимлари билан
учрашувда эскича маъмурий-
буйруқбоэлик ҳукмронлик қилишиға йўл қўймаслик учун
аввало ҳар бир раҳбар, ҳар бир инсон ўз дунёқараши би-
лан ислоҳотлар талабларига жавоб берадиган бўлиши
шартлигини яна бир бор такрорлади3. У ҳокимлар — Пре-
зидентнинг жойлардаги вакили эканлигини таъкиддаб,
улар Президентнинг сиёсатини
одамлар онгига етказиш-
лари, уларни белгиланган тараққиёт йўлқцан бошлаб бо-
ришлари учун доимо халқ билан бирга бўлишлари
лозим-
лигини уқгирди4.
Ушбу фикр Олий Кенгашнинг XV сессиясида янада
ривожлантирилди: «Ҳокимларнинг бурчи — халқ тақ-
дирини ўйлаш, майда-чуйда ташвишларга ўралашиб
қолмасдан, энг йирик вазифаларни ҳал этиш,
маданий ва
маърифий ишларга тўғри йўналиш бериш. Ҳокимлар одам-
1 Ўша аеар, 195-6.
Do'stlaringiz bilan baham: 
