1-MAVZU. IJTIMOIY-IQTISODIY O‘ZGARISHLAR
1
Qang‘ davlati va
Kushon podsholigi davrida Qadimgi Turon diyori yuksala boshlagan
edi;
2.
Bu davrda suv tegirmoni, chig‘ir va
charxpalak kabi suv inshootlari kashf etilgan;
3.
Qabila boshliqlari,
ishboshilar o‘zlariga tegishli yer maydonlarini
sug‘orish
tarmoqlarining yuqori qismidan, ayniqsa,
to‘g‘on boshi atrofidan ajratib olganlar.Bu yo‘l
bilan ular
1.suvdan dehqonchilikda bemalol foydalanish,
2.suv taqsimotini nazoratga
olib, qishloq aholisi ustidan o‘z ta’sirini o‘tkazish imkoniyatiga ega bo‘lganlar. O‘sha
davrda ular
dehqonlar deb atalgan
4.
Dehqonlar shaharlarda qasr va
saroylar,
savdo va hunarmandchilik
do‘kon-u rastalaridan iborat kattagina xo‘jalikka ham ega bo‘lganlar.
5. D e h q o n l a r n i n g qishloqlarda esa ekinzor paykallardan tashqari, ularning
ko‘shk va istehkomli qo‘rg‘onlari, tegirmonlari bo‘lgan. Ko‘pdan ko‘p xizmatkorlar
dehqonlarning xo‘jaligida qishin-yozin mehnat qilganlar.
6. Har bir
katta yer egasining 30–40, 50–100 va ba’zan undan or- tiq maxsus
askarlar guruhi –
chokarlari bo‘lgan.
1.Bunday sodiq va jangovar chokarlari
bilan dehqonlar yov hujumi paytlarida dushmanga qarshi harbiy yurishlarda
qatnashgan. Boshqa vaqtlarda ular 2.dehqon xo‘ja- ligidagi tartibga qarab
turganlar.
7. Qishloq jamoalari yerli mulkdor
dehqon va unga qaram bo‘lgan yersiz va
erksiz
kadivarlarga ajralib borgan. Qishloq jamoalari yerlarida yashab yer va suvdan
iborat umumiy mulkka ega bo‘lgan erkin ziroatchilar tabaqasi
kashovarzlar deb
atalardi
8.
V asrning o‘rtalariga kelib, garchi ekin yerlarining ma’lum
bir qismi mulkdor
dehqonlar qo‘lida bo‘lsa-da, ammo ziroatkor vohalardagi sug‘oriladigan yerlarning
asosiy qismi hali ham
qishloq jamoalarining qaramog‘ida edi.
