1. Fanning maqsadi, vazifalari va predmeti

81. Inflyasiya oqibatida nimalar sodir boʻladi?
Moliyachilar fikriga ko'ra, bunday inflyatsiya jarayoni odamlarning turmush darajasiga ta'sir qilishi mumkin. Inflyatsiyaning bunday oqibatlari bor:

• 
  moliyaviy sotib olish kuchi kamayadi;
  
• 
  mamlakat aholisining turli qatlamlari daromadlari o'rtasida sezilarli farq mavjud;
  
• 
  milliy valyuta kursi tushadi;
  
• 
  fuqarolarning hukumatga bo'lgan ishonchi pasaymoqda.
  

Ba'zi tovarlarning qiymatini ko'paytirish tabiiy jarayon hisoblanadi, chunki u ish haqining o'sishi bilan bog'liq. Shunday qilib, xulosa - bu inqirozni oldini olish mumkin emas, lekin siz tayyorlashingiz mumkin. Agar ogohlantirilsa, keyin qurollangan bo'lsa, ushbu og'ir iqtisodiy sharoitda juda yaxshi va mos tushunchalar mavjud.
82. Inflyasiyani tizginlash borasida qanday ishlar amalga oshiriladi?
Inqirozga yuz tutgan mamlakat hukumati qiyin vaziyatni bartaraf etish uchun aniq maqsadga yo'naltirilgan siyosatni olib borishi kerak. Inflyatsiyani tartibga solish usullari bevosita va bilvosita:

• 
  markaziy bank boshqaruvi orqali pul oqimlarini boshqarish;
  
• 
  Markaziy bank tomonidan tijorat banklarining buxgalteriya va kredit jarayonlarini tartibga solish jarayoni;
  
• 
  tijorat moliyaviy tashkilotlarining zaxiralari, markaziy moliya institutining qimmatli qog'ozlar bozorida faoliyati;
  
• 
  kreditlarni bevosita va bilvosita boshqarish va pul oqimlarini boshqarish jarayoni;
  
• 
  davlatning mahsulot qiymatiga ta'siri;
  
• 
  davlat ish haqini tartibga soladi;
  
• 
  davlat tashqi savdo, eksport va importni tartibga solish jarayonida ishtirok etmoqda.
  

83. Pul nazariyasining yangicha talqin qilinishi.
Keynsning bevosita davlat investitsiyalarining roliga va konyunkturani tartibga solishning budjet uslublariga ortiqcha baho berib yuborgan tavsiyalarining qo‘llanib bo‘linmasligi inflatsiya fenomenini “sof pullik asosda” izohlashga urinishlarning paydo bo‘lishiga olib keldi. Bunday yondashuv Milton Fridmen (1912 yilda tug‘ilgan) boshchiligidagi hozirgi monetaristlar asarlarida amalga oshirildi. 60-70-yillarda uning “Kapitalizm va erkinlik”, “Qo‘shma Shtatlarning monetar tarixi. 1867-1970” (A.Shvars bilan birgalikda), “Pozitiv iqtisodiy fan ocherklari”, “Dollar va defitsit”,
“Pul nazariyasidagi kontr evolyutsiya” va boshqa asarlari chop etiladi. 1976 yilda M.Fridmenga Nobel mukofoti berildi.
Monetaristlar pullarning miqdoriy nazariyasining yangicha talqinini taklif etishdi. M.Fridmen statistik tahlil asosida quyidagicha formulani taklif qildi:
MV = Py,
bunda: M – pul massasi; V – daromadning aylanish tezligi; P – narxlar darajasi; y – haqiqiy daromad normasi (oqimi).
Pullarni monetaristlar takror ishlab chiqarishning hal qiluvchi omilli sifatida ko‘rib chiqishadi, shuning uchun davlatning pul- kredit sohasini noto‘g‘ri tartibga solishi, ularning fikricha, iqtisodiy tanazzulni keltirib chiqarishi mumkin.
So‘nggi yillarda paydo bo‘lgan va 2008-yilda yuzaga chiqqan jahon moliyaviy–iqtisodiy inqirozining sabablariga o‘z e’tiborini qaratgan O‘zbekiston Respublikasining Birinchi Prezidenti I.Karimov ta’kidlaganidek” Birinchidan, moliya-bank tizimidagi inqiroz jarayonlari deyarli butun dunyoni qamrab olayotgani, resessiya va iqtisodiy pasayishning muqarrarligi, investitsiyaviy faollik ko‘lamining cheklanishi, talab va xalqaro savdo hajmining kamayishi, shuningdek, jahonning ko‘plab mamlakatlariga ta’sir ko‘rsatadigan jiddiy ijtimoiy talofotlar sodir bo‘lishi mumkinligi o‘z tasdig‘ini topmoqda14”.
Bunday tanazzulning oldini olish uchun, birinchidan, pul massasining o‘sishi sur’atlarini yiliga 3-4% gacha pasaytirish zarur (bu AQSh milliy daromadining o‘rtacha o‘sish sur’atlariga to‘g‘ri keladi). Shunisi xarakterliki, bunday sur’atlar iqtisodiy konyunkturaning joriy holatidan qat’iy nazar, tavsiya etiladi, chunki, monetaristlarning fikricha, qabul qilingan qarorlarning ta’siri jiddiy kechikadi va ularning boshlang‘ich maqsadiga putur yetkazadi. Ikkinchidan, davlatning iqtisodiy funksiyalarini cheklash: davlat sektori miqdorlarini kamaytirish, davlat xarajatlarini, shu jumladan, ijtimoiy ehtiyojlarga xarajatlarni qisqartirish kerak (bu yirik biznesning manfaatlariga obyektiv xizmat qiladi).
1969-1970-yillarda va 70-yillarning ikkinchi yarmida AQSh, Angliya, GFR, Yaponiyada va boshqa ayrim mamlakatlarda monetaristik tavsiyalarni amalda qo‘llanishga urinishlar bo‘ldi. Hisobga olish stavkasi jiddiy oshirildi (17-20%gacha), ilgari natsionalizatsiya qilingan korxonalarning qisman qaytadan xususiylashtirilishi va shu kabi tadbirlar amalga oshirildi. Biroq inflatsiya bilan kurashda erishilgan shubhasiz yutuqlarga qaramasdan kapitalizmning rivojlanishidagi tanazzulli pasayishlarning to‘liq oldini olib bo‘lmadi 1980-1982-yillardagi tanazzul shundan yaqqol dalolat berdi. Bir qator mamlakatlarda ushbu tanazzul urushdan keyingi davrdagi nafaqat eng uzoq davom etgan, shu bilan birga eng teran tanazzul bo‘ldi. Monetaristik chora- tadbirlar, shubhasiz, mehnatkashlar haqiqiy daromadlarining harakatiga ham salbiy ta’sir ko‘rsatdi. Shunday qilib, hozirgi monetarizm qo‘yilgan vazifani to‘liq hal qila olmadi. Bu shuning uchun yuz berdiki, monetarizm kapitalistik ishlab chiqarishning tub muammolaridan avvalo, va asosan kredit-pul muomalasi sohasidan ajratib abstraklashtirildi.