2. Ilmiy maktablarning shakllanishi. O‘zbekistonda tarixshunoslik fani va tarix fanidagi metodologiyalar haqida ma'lumot bering

Mavzu: Mustaqillik yillarida O’zbekistonda tarix fanining rivojlanishi. O‘zbekistonda tarixshunoslik fanining alohida soha sifatida rivojlanishi.

Reja:

1.Mustaqillik yillarida O‘zbekiston tarixshunoslik fani rivojida yangi davrning boshlanishi. 

2.Ilmiy maktablarning shakllanishi.

3. O‘zbekistonda tarixshunoslik fani va tarix fanidagi metodologiyalar haqida ma'lumot bering.  

4.O‘zbekistonda tarixshunoslikka oid O‘rta Osiyo mutafakkirlari, tarixchilari ilmiy merosini o‘rganish borasidagi keng qamrovdagi jarayonning boshlanishi haqida ma'lumot bering  

O`zbekiston Respublikasida davlat mustaqilligini qulga kiritish bilan o`zbek xalqi tarixida tub burilishi sodir buldi. Milliy istiqlol goyasi o`zbek xalqining o’z huquqlari, milliy o’zligini tiklashga, ijtimoiy-iqtisodiy va ma`naviy taraqqiyot sari yuz tutishga cheksiz imkoniyatlar yaratdi. Bu jarayonda tarix, tarixiy ong va xotira xalqqa ruxiy kuch quvvat bag’ishlovchi, unga ma`naviy ozuqa beruvchi muxim omil sifatida maydonga chiqdi. O`zbek xalqining haqqoniy tarixini tiklash va xalqni shu tarix bilan qurollantirish zaruriyati kun tartibidagi dolzarb vazifaga aylandi.

Mustaqillikka qadar xaqqoniy tarixni tiklash va uni xalqqa etkazishga yo’l berilmadi. Chunki mustabid tuzum manfaatlariga xizmat qilgan kommunistik mafkura va uning tazyiqi ostida bulgan sovet tarixshunosligining uslubiy, nazariy, g’oyaviy asoslari haqqoniy tarixni yoritishga imkon bermas edi. Mustaqillikning 28 yili davomida barcha sohalarda, shu jumladan, fan va uning yetakchi yunalishlaridan biri bo’lgantarix fanida ham katta va tub o’zgarishlar yuz berdi. Bu o’zgarishlar va yutuqlar birinchi navbatda butun yil davomida tarix fanining bayroqdori bo’lib kelgan O’zR FA Tarix instituti faoliyati bilan bog’liq. Bu davrda tarixchilarning o’zlari ham, ularning ilmiy tadqiqotlari ham sovet hukumati mafkurachilarning tazyiqlarini boshdan kechirishlariga to’g’ri keldi. Bu o’rinda Amir Temurning tarixda tutgan o’rnini xolis baholash va uni buyuk sarkarda hamda davlat arbobi sifatida ko’rsatishga uringani uchun taniqli olim, akademik Ibrohim Mo’minovning kuchli tazyiqlarga duchor bo’lganligi yaqqol misol bo’la oladi.

Tarixiy voqealar jamiyat a‘zolarining bir qismi  kambag’allar va yo’qsillarni himoya qilgan holda, ularning manfaatiga bo`ysindirilgan holda yoritildi. Din, diniy qadriyatlar qoralandi, insonlarning diniy  e‘tiqodlari oyoqosti qilindi, ruhoniylar quvg’in ostiga olindi. Buyuk olimlar, allomalar, ma‘rifatparvar shoiru - ulamolar,  yozuvchilar ikkiga - materialistlar va idealistlarga bo`lindi. Ulardan u yoki bu dinga e‘tiqod qilganlari idealist deb ataldi va shuning uchungina ta‘qib etildi, ularning faoliyatini o`rganish ta‘qiqlandi, o`zlari taxqirlandilar, asarlari  xalqdan  yashirildi, yo`qotib yuborildi. Oqibatda  ko`pgina tarixiy voqea- hodisalar soxtalashtirildi, o`tmish qoralandi, ma‘naviy merosimiz, milliy qadriyatlarimiz haqoratlandi. Yosh avlodga ularni jirkanch illat, xurofot, eskilik sarqitlari, deb o`rgatildi. Tarix faqat jangu-jadal, urushlardan iboratdek qilib ko`rsatildi. Xalqimiz tarixining  bu  qadar  soxtalashtirilishiga  faqat marksistik metodologiyaning yaroqsizligini aybdor deyish kifoya qilmaydi, albatta. Bu borada mamlakatda hukmron bo`lgan totalitar tuzumning salbiy roli katta bo‘ldi. Tarix esa totalitar tuzum xizmatchilariga, targ’ibotchi va himoyachisiga, kommunistik mafkura dumiga aylantirilgan edi. O’zbekiston tarixini o`rganishning bir qator ilmiy - nazariy va metodologik asoslar mavjud bo`lib, ular chuqr ilmiylik, rostguylik, tarixiylik, izchillik, xaqqoniylik va boshqalardan iborat. Bu kabi nazariy-metodologik asoslar tarixiy tasavvurni, tushuncha va xulosalarning ilmiy-amaliy va uslubiy jihatdan to`g’ri hosil qilinishiga poydevor bo`lib xizmat qiladi, tarixni o`rganish va o`qitish jarayonida milliy istiqlol, vatanparvarlik, insonparvarlik, baynalmilallik kabi ulug’ fazilatlarni xalqimiz an‘analari, urf-odatlari, diniy e‘tiqodlari kabi milliy qadriyatlarni yoshlar ongiga chuqur singdirish, ularni e‘zozlash ustivor vazifalardan hisoblanadi. Shu bilan birga moziyga hurmat bilan qarash, milliy tiklanish tafakkuri, yondashuv ruhini yoshlar dunyoqarashida shakllantirish lozimdir. Kishilik jamiyatining tarixini,tarixiy voqea va hodisalarni o`rganishning muhim nazariy-metodologik asoslaridan biri jamiyat taraqqiyoti qonunlarini ochib beruvchi dialektik metoddir. Insoniyat hayoti,  jamiyat taraqqiyoti - dialektik jarayondir. Dialektika amalda yagona va yaxlit,unda sodir bo`ladigan hodisalar, voqealar umumiy va bog’lanishda, ezluksiz harakatda, ziddiyatli taraqiyotda bo`ladi,  deb ta‘lim beradi. Dialektika juda uzoq tarixga ega, uning bilish nazariyasi sifatida shakllanishi va rivojlanishida Geraklit, Aristotel, Muso al-Xorazmiy, Abu Nasr Farobiy, Abu Rayxon Beruniy, Abu Ali Ibn Sino, Ulug’bek, Dekart, Spinoza, Gegel, Gertsen va boshqa olim va ma‘rifatparvarlarning xizmati kattadir.Ular tabiat, tarixiy va ma‘naviy dunyoni bir jarayon shaklida, ya‘ni ularni uzluksiz harakat qilib,  o`zgarib, rivojlanib boradigan holda, taraqqiyotni ichki bog’lanishda olib o`rganish metodologiyasini yaratdilar.

O’zbekiston tarixi xususan tarixshunoslik fanlari,boshqa ijtimoiy-gumanitar fanlar kabi, doimo harakatda bo`lib, o`zgarib, rivojlanib, boyib boradi. Bu fanning yana shunday o`ziga xos xususiyati borki, tarixiy fan bo`lgani uchun ham, avvalambor, boshqa fanlarga qaraganda u tez va ko`proq boyib boradi. Bir tomondan tariximizning ochilmagan "qurik"lari olimlarimizning ilmiy- tadqiqot ishlari natijasida ochilib, to`ldirilib borilaversa, ikkinchi tomonidan, mamlakatimizda, jamiyatimiz ijtimoiy, iqtisodiy, ma‘naviy va madaniy sohalaridagi qo`lga kiritilayotgan yutuqlar tariximiz sahifalarini kun sayin boyitaveradi. Dialektik metodologiya har qanday mamlakat tarixini jahon xalqlari tarixi bilan bog’liq holda o`rganishni taqozo etadi. Negaki har bir xalq tarixida milliylik, o`ziga xos betakror  xususiyatlari bilan  birga jahon tarixi, butun insoniyat taraqqiyoti bilan umumiy bog’lanishdadir. Darhaqiqat, O’zbekiston tarixi avvalo Markaziy Osiyo mamlakatlari tarixi bilan, qolaversa bashariyat tarixi bilan chambarchas bog’langan.

Qadim zamonlardan yaqin yillargacha Vatanimiz O`rta Osiyo mintaqasidagi ko`pgina  davlatlar bilan Afg’oniston, Eron, Shimoliy Hindiston kabi mamlakatlar bilan yagona iqtisodiy va madaniy makonda bo`lib keldi. Bu katta hududda yashovchi urug’, qabila, qavm, elatlar etnik jihatdan doimo o`zaro ta‘sir va aloqada bo`lganlar, qo`shilish jarayonini boshdan kechirganlar, ularning ijtimoiy, siyosiy, iqtisodiy, ma‘naviy hayoti bir-birlari bilan uzviybog’liq bo`lgan. Shu sababli O’zbekiston tarixini qo`shni mamlakatlar tarixi bilan bog’lab o`rganish taqozo etiladi. Qozoq qirg’iz, qoraqalpoq, turkman, tojik, fors,afg’on, hind, arab va boshqa xalqlar tarixini qanchalik yaxshi bilsak, u O’zbekiston xalqlari tarixini shunchalik chuqur, har tomonlama o`rganishga imkon yaratadi, ko`maklashadi. Tarixiy voqea va hodisalarni o`rganish, ularni tahlil etish va yoritishda holisona, haqqoniy, adolatli yondoshuv muhim metodologik qoidadir. Holislik qoidasini tarixiy voqea, hodisalarni o`rganayotganda ular bilan  bog’liq bo`lgan barcha faktlarning hech bir istisnosiz butun majmuini birga olib tekshirishni, xaqqoniy dalillarga asoslanishini talab qiladi. o’zaro aloqada va munosabatda deb tekshirish lozimdir. Oldindan tug`ilgan bir g’oyani, uydirmani oqlash darkor bo`lsa, faktlar silsilasidan faqat ayrim, mos keladiganlarinigina saylab, tanlab olinishi "tajribasi" sir emas, albatta bunaqa holatlar ham bo`lgan. Lekin bunday yo`l bilan chiqarilgan xulosa va baho holisona, haqqoniy bo`lmay, u so`zsiz bir tomonlamalikka olib keladi.

Vatanimiz tarixi predmeti xalqimizning deyarli uch ming yillik murakkab va shonli o‘tmishini, ijtimoiy, iqtisodiy, madaniy va ma‘naviy hayotini xolisona o‘rganishga, uni tushuntirishga qaratilagan.

Demak, bugun O‘zbekiston jahonga yuz tutar ekan, respublikamiz o‘ziga munosib mavqega ega va u darhaqiqat kelajagi buyuk bo‘lishi mumkin bo‘lgan davlatdir.

Tarixni o`rganishda tarixiylik metodologiyasi muhim ahamiyatga ega. Tarixiylik qoidasi voqea va xodisalarni o`z davrining aniq tarixiy sharoitidan kelib chiqqan holda o`rganishni  taqoza etadi. Voqea, hodisalarni o`rganishda tarixiy bog’lanish, tarixiy uzviylik, tarixiy rivojlanish jarayoni qoidalariga rioya qilmoq zarur. Har bir narsa, voqea va xodisani boshqa voqea, xodisalar bilan bog’lab o`rgangandagina mazkur voqea, hodisaning umumiy tarixiy jarayondagi uning to`g’ri aniqlash, belgilash mumkin bo`ladi. Har bir voqea, hodisaga umumiy tarixiy  jarayonning  bir qismi, bir bo`lagi deb qaramoq zarur. Har bir hodisa qanday tarixiy sharoitda, muhitda paydo bo`lganligini bu hodisa o`z taraqqiyotida qanday asosiy bosqichlarni o`tganligini, keyinchalik u qanday bo`lib qolganligini bilish tarixiylik qoidasining  asosiy  talabidir. Masalan, bironta davlat faoliyatiga tarixiylik nuqtai nazaridan turib baho bermoqchi bo`lsak, birinchidan, u qachon,  qanday sharoitda paydo bo`ldi, ikkinchidan, u o`z taraqqiyotida qanday bosqichlarni bosib o`tdi, uchinchidan, u hali ham mavjudligi, hozir qay ahvolda, qanday bo`lib qoldi, degan savollarga aniq javob berish zarur bo`ladi Tarixiylik metodologiyasi xalqning o`tmishiga, hozirgi zamon va kelajagiga yagona tabiiy tarixiy jarayon deb,  o`tmish  hozirgi zamonni tayyorlaydi, hozirgi zamon esa kelajakni yaratadi, degan taraqqiyot qonuni asosida qaraydi. Insoniyat ana shunday umumiy yo`ldan borayotgan ekan, istiqbolda porloq hayot, turmush qurmoqchi bo`lgan avlod tarix fani orqali O`z o`tmishini yaxshi bilmog’i lozim. O`tmishni, ajdodlarimiz tarixini qanchalik yaxshi bilsak, anglab yetsak hozirgi zamonni, mustaqilligimiz mazmunini shunchalik mukammal tushunamiz, kelajakni to`g’ri tasavvur etamiz. O`z navbatida hozirgi zamonni, bugungi avlodning bunyodkorlik faoliyatinito`g’ri idrok etilsa, bu o`tmishni tariximizni yanada chuqurroq anglashga ko`maklashadi.

Tarixiylik metodologiyasining tarkibiga uzviylik va davriylik kiradi. Tarixiy fan bo`lgani uchun ham O’zbekiston tarixi fanini o`rgatish va o`qitish jarayonida tarixiy uzviylik va davriylik qoidasiga rioya qilish alohida ahamiyat kashf etadi.  Insoniyat taraqqiyotining ma‘lum bosqichida urug’chilik tuzumi yemirilib, xususiy mulkchilik kelib chiqqach, urug’ jamolari turli ijtimoiy tabaqalarga bo`lingach, tarixiy voqea va xodisalar ana shu tabaqalarning manfaati bilan bog’liq holda kechadigan, har bir ijtimoiy tabaqa O`z manfaati nuqtai nazaridan harakat qiladigan, ularning manfaati bir-biri bilan to`qnashadigan, g’alayonlar, qo`zg’olonlar ko`tariladigan bo’lib qoldi. Bunday vaziyatda sodir bo`lgan voqea va hodisalarni, tarixiy jarayonni o`rganishda ijtimoiy yondoshuv printsipiga rioya qilish zarur bo`ladi. Bu ijtimoiy yondoshuv metodologiyasi bo`lib, tarixiy jarayonlarni, aholi barcha tabaqalarining manfaatlarini hisobga olgan holda o`rganishni taqozo etadi.

Mamlakatimiz tarixini  o`rganishda milliy qadriyatlar xalq an‘analari va urf-odatlari, din, islom dini tarixini, odamlarning diniy e‘tiqodlari, diniy ta‘limotlar va ularning asoschilari faoliyatini tahlil qilishga, ularni yoritishga  tsivilizatsion munosabatda bo`lib, hurmat qilish, e‘zozlash nuqtai nazaridan yondoshmoq kerak. Hayot xalqning necha ming yillar davomida yaratgan ma‘naviy madaniyatini, axloqiy mezonlarini ikkiga-ekspluatatorlik madaniyati va axloqi hamda ekspluatatsiya qilinuvchilar madaniyati va axloqqa bo`lish va birinchisini qoralashdan iborat lenincha yo`riqnomaning naqadar zararli ekanligini ko`rsatdi. Ma‘naviy merosga bunday yondoshuv ma‘naviy qashshoqlanishga, milliy qadriyatlarning, urf-odatlarning oyoqosti qilinishiga, ko`pgina olimlarning badnom qilinishiga olib kelganligini hech qachon unutmaslik kerak.

 Tarixni o`rganishda yuqorida qayd etilgan metodologik qoidalar bilan bir qatorda faktlarni taqqoslash, mantiqiy - qiyosiy xulosalar chiqarish,  davrlashtirish, sotsiologik tadqiqotlar o`tkazish, statistik, matematik va boshqa usullardan ham keng foydalanish maqsadga muvofiq bo`ladi.

 O’zbekiston tarixini o`rganish va yoritishda uning davrlarini ilmiy asosda to`g’ri belgilash katta ahamiyatga egadir. Markaziy Osiyo xalqlari, jumladan O’zbekiston xalqlari, yer yuzining qator hududlaridagi xalqlar kabi O`z tarixida insoniy taraqqiyotida sodir bo`lgan barcha ijtimoiy-iqtisodiy bosqich (formatsiya)larni bosib o`tgan emas. Bundan chiqadigan xulosa shuki,biz O`z tariximizni shu ijtimoiy-iqtisodiy formatsiyalar asosida davrlashtirsak,tarixiy haqiqat soxtalashtirilgan bo`ladi. Shu sababdan biz O`z xalqimiz, Vatanimiz tarixini o`zbek davlatchiligi tarixi bilan chambarchas bog’lab davrlashtiramiz va o`rganamiz.

Ma'lumki, tariximiz juda qadim va katta davrni hamda juda keng geografik mintaqani, shuningdek, tub burilish, yuksalish va inqiroz bosqichlarini ham o‘z ichiga oladi. U xilma – xil ijtimoiy voqea va hodisalarga, har xil diniy va madaniy qatlam, g‘oyaviy dunyoqarash va falsafiy oqimlarga boy, jahon tarixi va sivilizatsiyasining eng qadimiy va navqiron o‘choqlaridan biri hisoblanadi. O‘tmishda taqdir taqozosiga ko‘ra tariximiz, aniqrog‘i, Vatanimiz hududi jahon miqyosida kengayib va ma'lum geografik mintaqada torayib keldi. Bu tariximizning o‘ta buyuk, shu bilan birga, juda ham murakkab bo‘lganligidan dalolatdir. Shuni ham aytish joizki, bu holat hozirgi jonajon Vatanimiz O‘zbekiston tarixining chegarasi va davrlashtirilishini ancha murakkablashtirdi.

Ular xalq tarixini emas, marksizm, leninizm ta`limotini, sinfiy kurash g’oyalarini va kommunistik mafkura aqidalarini targib etishga buysundirilgan edi. Bu goyalar va aqidalar jamiyat taraqqiyot qonunlariga, xalqning tabiatiga, real voqelikka zid bulib ularni nafaqat hayotdan balki utmishdan xam izlash mutlaqo befoyda edi.

Mazkur ta`limot aqidalariga va tamoyillariga asoslangan sovet tarixshunosligida nafaqat o`zbek xalqining balki jahon tarixinini ham juda ko’p muhim masalalarai  mutlaqo noto’g’ri buzib talqin etildi.Natijada tarixiy haqiqat yashirilib xalq o’z o’tmishidan o’zligidan uzoqlashtirildi.

O‘zlikni anglash tarixni bilishdan boshlanadi.

Birinchi Prezidentimiz  I.Karimov «O`zbekistonning o`zbek xalqining bugun keng ommaga etkazishga arziydigan xaqqoniy tarixi yaratildimi, yo’qmi? Sovet davrida yozilgan tarixni men tarix sanamayman, uzgalar yozib bergan tarixni uqitishga mutlako qarshiman, mustamlakachi o’ziga qaram bo’lgan xalq xaqida qachon xolis, adolatli fikr aytgan? Ular bor kuch-g’ayratlarini Turkistonni kamsitishga, bizni tariximizdan judo qilishga sarflaganlar. Inson uchun tarixdan judo bulish xayotdan judo bo’lish demakdir.»-deb juda urinli uqdirgan edilar.

XIX asrning ikkinchi yarmi va XX asrning boshlarida chor Rossiya xukmronligi davrida Turkischtonda mustamlakachilik siyosati xukm surdi.Mahalliy aholini xo’rlash, qatagon etish shurolar davrida yanada kuchaydi. Shu tariqa Turkistonda mustaqil davlatchilikni poymol etgan, til, madaniyat va urf-odatlar va milliy qadriyatlarni oyoq osti qilgan mustabid tuzum 130 yil hukmronlik qildi.

Inson uchun tarixidan judo bo‘lish-hayotdan judo bo‘lish demakdir. Endilikda O‘zbekiston mustaqil davlat sifatida xalqaro maydonga qadam qo‘ygan damlarda kechagi kunga nazar tashlash, so‘nggi mustamlakachilik asoratini o‘rganish ijtimoiy-siyosiy va ma’naviy jihatdan muhim ahamiyat kasb etadi. Chunki millatni asrash uning haqiqiy tarixini o‘rganish, avaylab himoya qiilish kerak bo‘ladi.

Podsho Rossiyasi shuningdek mazlum xalqlarni ezish va xunrezlik qilishda uning davomchisi bo‘lgan Sobiq Sho‘ro hukmronligi yillarida mustamlaka respublikalar xususan, O‘zbekiston Ittifoqning xom ashyo manbasiga aylantirilgan edi. Mustaqillikning ilk yillarida  o‘lka boyliklarini ommaviy talon-taroj qiilish oqibatlariga chek qo‘yishga kirishildi.

Respublika Prezidenti I.Karimov 1991 yildayoq SSSR ning tarqalib ketishi va o`zbek xalqining mustaqillikni qo‘lga kiritishi tasodifiy xodisa bulmasdan uning chuqur tarixiy  ildizga ega ekanligini asoslab berdi.        

Turkiston o‘lkasining rus mustamlakachilikgi va sho‘ro hukmronligi davrda kechgan  hayoti tarixiy ilmiy adabiyotlarda qay nuqtai-nazaridan bo‘lmasinlar har holda nisbatan to‘laroq ifoda etilga deyish mumkin. Bu adabiyotlarni mazmun va mohiyat e’tibori bilan 4 davrga ajratishga to‘g‘ri bo‘ladi.

Birinchi davr asosan 1917 yilgacha yozilgan tadqiqotlarni, ikkinchi davr 20-50 yillarda, uchinchi davr esa 50 yildan to 80 yillar birinchi yarmiga qadar yaratilgan asarlarni qamrab oladi. To‘rtinchi davrga oid adabiyotlar tarixshunoslikda “Qayta qurish” deb nom olgan O‘zbekiston Respublikaisining mustaqillikka erishganiga qadar va mustaqillik yillarida vujudga kelgan asarlar majmuidan iboratdir.

O‘zbekiston mustaqillika erishgach tarixshunoslik fanida yangi sahifa ochildi. Ayniqsa bu borada Birinchi Prezidentimiz I.Karimovning 1996 yil 18 sentyabrdagi O`zbekiston Respublikasi Prezidenti huzuridagi Davlat va jamiyat qurilishi akademiyasi qoshida «O`zbekistonning yangi tarixi markazini tashkil etish to’g’risida»gi farmoyishi va O`zbekiston Respublikasi Vazirlar Maxkamasining 1996 yil 16 dekabrdagi qaror goyat katta dastur amal ahamiyatga ega bo’ldi. Mazkur tarixiy xujjatlarda O`zbekistonning yangi tarixini tayyorlashdek ulkan vazifa qo‘yildi, buni amalga oshirishda XIX asrning o‘rtalaridan hozirgi kungacha xalqimiz hayotida sodir bo‘lgan tarixiy voqealarni, bosqichlarni va o‘zgarishlarni to‘la qamrab olishga e’tibor berishi alohida ta’kidlandi.             

Birinchi Prezident tomonidan tarixchilar oldiga katta va asosiy vazifalar qo‘yildi:

1. O‘zbekiston tarixini o‘rganishning konsepsiyasi qanday bo‘lishi kerak? 

2. O‘zbek xalqining kelib chiqishi va davlatchiligi tarixini qanday o‘rganish kerak?

3. Zamonaviy tarixchining qiyofasi qanday bo‘lishi kerak.? 

4. O‘zbek davlatchiligi tarixi qachondan boshlangan?

Qo‘yilgan masalalarni hal qilish uchun tarix fanining metodologik asoslarini tubdan o‘zgartirish zarur edi. Prezident suhbatidan keyin e’lon qilingan O`zbekiston Reslublikasi Vazirlar Mahkamasining «O`zbekiston Reslublikasi Fanlar akademiyasi Tarix instituti faoliyatini takomillashtirish to‘g’risida» gi qarori (1998 yil 24 iyul) tarix fanining vazifalarini strategik jihatdan o‘zgartirish uchun asos bo‘ldi) Vu qaror o`zbek tarixshunosligining keyingi yunalishini belgilab olishda, o`zbek milliy davlatchiligi tarixini tadqiq etishda muhim ahamiyat kasb etmoqda.

   I.Karimovning 1998 yil 26 iyunda bir guruh tarixchi olimlar bilan bo‘lgan uchrashuvda bildirgan fikr-g‘oyalari, tarixchilari uchun dasturiamal, kontseptual ahamiyatga ega bo‘lib, ular o`zbek tarixshunosligining hozirgi taraqqiyotini va bundan keyingi asosiy ustuvor yo‘nalishlarini belgilab berish.                              

   Mustaqillik yillarida tarixchi olimlarimiz tomonidan bir talay tarixiy asarlar chop qilindi. Ulardan ayrimlarini ko’rib chiqamiz:

Axmedov B. O`zbekiston xalqlari tarixi manbalari. 1991 y.

Axmedov B. Tarixdan saboqlar. 1994 y.

Saidqulov T. O’rta Osiyo xalqlari tarixining tarixshunosligidan lavhalar. 1993 y.

Karimov Sh., Shamsiddinov R. Turkiston Rusiya bosqini davrida. 1995 y.

Kamoliddinov S. Istoricheskaya geografiya Yujnogo Sogda i Toxaristana po                                 araboyazichnim istochnikam IX nachalo XIII veka. 1996 g.

Raximov J. O`zbekiston tarixini urganishda arxiv manbalaridan foydalanish. 1995 y.

Bobobekov X. Quqon tarixi. 1996 y.

O`zbekiston tarixini urganish va uqitishning dolzarb masalalari. 1993 y.

O`zbekistonning yangi tarixi(Turkiston chor Rossiyasi mustamlakachiligi davrida) 2000y.

O’zbekiston Respublikasi Fanlar akademiyasi bilan bir vaqtda uning tarkibida Tarix instituti tashkil etildi. Bu tarix oldida qisqa bir muddat bo’lishiga qaramay, tub o’zgarishlar sodir bo’lganligi jihatidan butun bir davrga teng: bir tuzumikkinchisi bilan almashdi va shunchaki almashib qolmadi-qadimiy ildizlariga ega bo’lgan, boyva bebaho madaniyat yaratgan mamlakat mustaqillikga erishdi, jahon hamjamiyatiga teng huquqli a’zo sifatida kirib, o’zining o’ziga xos taraqqiyot yulini tanladi.

3.Mustaqillikning 28 yili davomida barcha sohalarda, shu jumladan, fan va uning yetakchi yunalishlaridan biri bo’lgantarix fanida ham katta va tub o’zgarishlar yuz berdi. Bu o’zgarishlar va yutuqlar birinchi navbatda butun yil davomida tarix fanining bayroqdori bo’lib kelgan O’zR FA Tarix institute faoliyati bilan bog’liq. Bu mashaqqatli yulda tarixchilarning o’zlari ham, ularning  ilmiy tadqiqotlari ham sovet hukumati mafkurachilarning tazyiqlarini boshdan kechirishlariga to’g’ri keldi. Bu o’rinda Amir Temurning tarixda tutgan o’rnini xolis baholash va uni buyuk sarkarda hamda davlat arbobi sifatida ko’rsatishga uringani uchun taniqli olim, akademik Ibrohim Mo’minovning kuchli tazyiqlarga duchor bo’lganligi yaqqol misol bula oladi. Shunga qaramay, ayni shu davrda tarix fanida,ayniqsa qadimgi va o’rta asrlar tarixi hamda arxeologiyada katta yutuqlar qulga kiritildi.

Institut olimlari tomonidan O’zbekistonning ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyoti bilan bog’liq ilgari ma’lum bo’lmagan va o’qilmagan juda katta miqdordagi ko’lyozmalar ilmiy muomilaga kiritildi, arxeologoya sohasida O’zbekiston zaminida eng qadimgi madaniyat avtoxton tarzda taraqqiy etgani va u rivojlangan sivilizatsiyaning mahsuli ekanligini ko’rsatishga imkon beradigan muhim kashviyotlar amalgam oshirildi. Bunda O’zbekiston arxeologiya va umuman tarix fanining shakillanishiga raxbarlik qilgan akademik Yahyo G’ulomovning hissasi beqiyos. Bugina emas. Uning qattiyati, har qanday vaziyatda ham o’z-o’ziga va fanga sodiq qodirligi tufayli ko’plab arxeologik, tarixiy yodgorliklar hamda obyektlar saqlab qolindi.

O’tgan yillar mobaynida tarix instituti o’zbek xalqi etnografiyasini o’rganish markaziga aylandi. Bu ishga M.S.Andreev, O.A.Suxareva, K.Sh.Shoniyozov kabi taniqli olimlar o’zlarining katta hissalarini qo’shdilar. Mazkur dargohda faoliyat ko’rsatayotgan ularning shogirtlari o’z ustozlarini hali-hanuz alohida hayajon bilan esga oladi. Aynan shu yillarda o’zbeklarining oilasi va turmush tarzi, kasb-hunari, urf-odatlarini o’rganish boshlandi. Albatta, bu soha ham komunistik-atiestik qoliblar doirasidan tashqariga chiqolmadi. Bunday qiyinchiliklarga qaramay, tariximizning mustamlaka va sovet davrini tadqiq etishda muayyan yutuqlarga erishildi. Bu borada nomlari O’zbekistondan tashqarida ham mashhur bo’lgan H.Z.Ziyoev va R.H.Aminova kabi olimlarning hizmatlari katta bo’ldi. 

O’zR FA Tarix instituti kadrlar tayyorlash buyicha O’rta Osiyoda hamisha birinchi o’rinni egallab kelganligini alohida takidlab o’tish joiz. Tarix fanining ko’olab yunalishlari boshqa respublikalarda rivojlanmagan edi, shuning uchun institut yitakchi olimlarining shogirtlari orasida qozoqlar, qirg’izlar, turkmanlar va boshqa millat tarixchilari ham bo’lib ular hozirda o’z mamlakatlarining fan sohasida qizg’in faoliyat ko’rsatmoqdalar.