6. Мавзу. Ташкилий хулқнинг мотивацион асослари

Мотивлашнинг иккинчи тоифаси инсоннинг муайян мотивацион тузилмасини шакллантиришни асосий вазифа деб ҳисоблайди. Бу вазифани амалга ошириш учун катта куч-ғайрат, билим ва қобилият талаб қилинади. Унинг натижалари мотивлашнинг биринчи тоифасига нисбатан умуман анча баракали бўлади.
Рағбатлантириш – одамларни мотивлаш учун муайян рағбатлардан фойдаланиш жараёнидир.
Рағбатлантиришнинг мотивлашдан фарқи шуки, у мотивлашга ёрдам берадиган воситалардан биридир. Рағбатлар – муайян мотивлар харакатни чақирувчи таъсир дастаклари ёки қўзғатиш воситалари.
Рағбатлантириш
Инсонни мажбурлаш, бирламчи эҳтиёжларга мурожаат қилиш
Мотивация
Олий эҳтиёжга мурожаат қилган ҳолда инсонни ундаш
Рағбатлантириш ва мотивация тушунчаларининг нисбати.
«Мотивация» (мотив)- грекча motiv ва лотинча -moveo – ҳаракатлантирман сўзидан олинган – корхона ва хизматчининг эҳтиёжларини тўлиқ қондириш учун ҳар иккаласининг мақсадларини бирлаштириш жараёни, хизматчи ва корхонанинг белгиланган мақсадларига эришиш учун персоналга таъсир кўрсатишнинг турли йўллари.
Мотивация ўз ичига инсоннинг эҳтиёж деб аталувчи ички ҳолатини ва ундан ташқаридаги рағбат ёки вазифа деб аталувчи нарсани олади. Инсоннинг ўзини тутиши айни пайтда асосий бўлган эҳтиёж билан белгиланади.
рағбат –бир инсоннинг бошқа инсонга ўзига керакли йўналтирлган ҳаракатларни бажаришга ундовчи таъсиридир
мотив – инсон тафаккурининг ички планидаги идеал образдир. Мотив кучини қўзғатувчи бўлиб эҳтиёж ҳисобланади
рағбатлантириш – инсонган эҳтиёж – унинг учун муҳим ташқи предмет (объект, шароитлар, вазиятлар ва ҳ.к.) орқали уни маълум ҳаракатларга ундовчи таъсир жараёнидир.
рағбат –бир инсоннинг бошқа инсонга ўзига керакли йўналтирлган ҳаракатларни бажаришга ундовчи таъсиридир
мотив – инсон тафаккурининг ички планидаги идеал образдир. Мотив кучини қўзғатувчи бўлиб эҳтиёж ҳисобланади
рағбатлантириш – инсонган эҳтиёж – унинг учун муҳим ташқи предмет (объект, шароитлар, вазиятлар ва ҳ.к.) орқали уни маълум ҳаракатларга ундовчи таъсир жараёнидир.