Adalet Menzili

herkesin sırtını yere getiren dev gibi yiğit, beni görünce şaşırıp kalıyor..
Kısacası, kızınıza inanın, ona bir şey olmaz, mamacan!
Dün bir otobüse binip Mercantav’a gittik. Ama Suyun Burgut otobüse
binmedi. Gök kaşka atına binip geldi, ister inanın, ister inanmayın mamacan,
atı öyle hızlıymış ki, kâh bizle yan yana gitti, kâh geride bıraktı. Otobüsü
geçtiğinde dilini çıkarıp bizimle alay etti. Gülmekten bir hal olduk!
Gittiğimiz yeri şöyle böyle hatırladım. Yanılmıyorsam, gelin olup
gittiğinizde çadır diktiğiniz yerdi. Tepede Mercantav, aşağıda köknar
ormanı.. Siz hep öyle söylerdiniz, mamacan! Babamlar dağdan kuş ve keklik
avlayıp gelirlermiş. Kendileri ocak çatıp, köknar yakıp kebap pişirirlermiş.
Ben aptal ise, o zaman ‘yemem ben’ diyerek ağlayıp sızlarmışım. Suyun
Burgut’un anne babası da orada oturuyorlarmış. Otağlarına davet ettiler.
Sonra güldük eğlendik. Grup grup olup şarkılar söyledik.
Hatırlar mısınız mamacan, küçüklüğümde siz de babamla birlikte çok
destan okurdunuz. Geceleri beni destan okuyarak uyuturdunuz.
‘Mercantav, Mercantav,
Kurban olam Mercantav,
Yoluna ölem Mercantav’
diye başlayan destanınız özellikle hoşuma giderdi.
Burada bu destanı bilmeyen bir delikanlı, bir kız-gelin bile yokmuş. Suyun
ağamlar bana da destan okumasını öğrettiler. Üzüm üzüme baka baka kızarır
derler, işte ikimizin okuduğu destandan bir parça, mamacan:
Mercantav, Mercantav,
Kurban olam Mercantav,
Adalet Menzili
Adil Yakubov
13

---

Yoluna ölem Mercantav
Atam sevgen dağımsan,
Mamam sevgen bağımsan,
Gözüm açıp gördüğüm,
Anam gibi sevdiğim,
Bilemedim kadrini,
Gittim senden uzağa
Kaybolan çocuğun ben,
Affet kızın Mercantav,
İşte geldim, bükülüp,
Göz yaşımı yutunup.
Günahkâr kızcağızın,
Af edesen Mercantav..
Destanım hoşunuza gitti mi, gitmedi mi bilemem, mamacan. Ben onu
Suyun ağamlara gösterdim, Suyun ağamlar güldüler. Bu öylesine bir şey
dediler. Ama destan yazmak şiirle başlar dediler. Yazı- yazıver, söyleyi-
söyleyiver, sonunda bir gün adam olursun, dediler.”
O günden sonra Burgut dendiğinde kızcağızının ağzından bal damlamaya
başlamıştı. Bir kaç kez Mercantav’a gidip geleyim diye ihtiyara yalvarmıştı.
Ama bu yalan dünyanın işleri bitmez, hiçbir şey gönüle göre olmazmış. Yaşlı
karı koca ha bugün, ha yarın Mercantav’a gidelim derken, kış çıkmış bahar
gelmişti. Nihayet Mercanay okulu bitireceği gün varıp, dönüşte onu da alıp
gelelim diyerek yol hazırlıklarına başladıkları bir gün aşağıdaki mektubu
almışlardı:
“Nur’u didem mamacanım, mehr-i derya babacanım!
Size karşı suçluyum! Beni affedin mamacan, affedin babacan!
Biliyorum: Sizler benim bahtımı düşünüp durursunuz. Kızımız hafiflik
yapıp, kendi geleceğini kendi eliyle mahvetti diyerek üzüleceksiniz. Lafı
dolaştırmadan söyleyivereyim, mihribanlarım: Kızınız Mercanay dünyanın
Adalet Menzili
Adil Yakubov
14

---

en şanslı kızı!
Biliyorum, belki de ‘Biz ne zaman seni istediğine vermeyiz dedik?’
diyecektiniz. Önce okuyun, ekmeğinizi elinize alın, düğün dernek ne zaman
olsa yapılır diyecektiniz. Hepsi doğru, mamacan! Ama.. Son zamanlarda
Suyun ağam ne desem dinlemedi. Öyle bir sevda derdine düştü ki, beni yere
göğe güvenemez oldu. Güya ben Taşkent’e gidersem, verdiğim sözden