Adalet Menzili

dönermişim. Sizler ve özellikle de babam, yüksek mevkili kişilerden bir damat
bularak beni ona verirmişsiniz; kâh güldüm, kâh ağladım. Bazen sinirlendim,
bazen de, sizden saklayacak değilim, demek beni çok seviyor, çok kıskanıyor
diyerek içim içime sığmadı..
Şimdi asıl söyleyeceklerimi dinleyin, mamacan. Final imtihanlarının bittiği
günün akşamı kulüpte bir balo tertiplendi. -Siz Gazi babanla geliriz
demiştiniz. Dört gözle bekledik ama gelmediniz.- Anneler babalar sofralar
kurdular. Suyun ağamın babası koyun kesip getirdi. Çok güzel bir balo oldu.
Suyun ağamla birlikte sizin de bildiğiniz ‘Kurban olam Mercantav, yoluna
ölem Mercantav’ destanını okuduk. Suyun ağam başka bir destan daha
okudu ki, dinleyenler mest oldular.
İmiş, Mercantav’da yavrusuyla birlikte yaşayan bir ahu var imiş. Anası
balasından, balası anasından güzel imiş.
Günlerden bir gün şehirden yaşlı bir avcı gelmiş. Ahuyu çok severmiş. Ana
bala ahuyu görünce nedense tüfeğine sarılmamış. Ama tuzak kurup her
ikisini de canlı yakalamış ve alıp şehre götürmüş. Ne var ki şehirde ne kadar
iyi beslerse beslesin, Mercantav’ın tatlı sulu yaylalarına, nehirlerine,
derelerine ve köknar ormanlarına alışmış olan ana geyik, avcının kafesine
dayanamayıp kısa süre sonra ölmüş. Avcı baksa ki, anasız kalan yetim yavru
da ağzına çöp koymuyor, günden güne eriyip gidiyor, dayanamayıp tekrar
Mercantav’a götürüp bırakmış. Çok geçmeden yetim ahuya genç bir koç
rastlamış. Birbirlerini sevmişler, dağdan dağa birlikte gezmişler. Bir gün
ahumu bir görebilsem diyen yaşlı avcı yine dağa gitmiş. Baksa ki, serbest
bıraktığı ahunun yanında genç bir koç var. İkisi birlikte dağdan dağa birlikte
gezip duruyorlar. Buna çok sinirlenen avcı koçu vurmuş, sonra da ahuyu
tutup tekrar şehre getirmiş. Ama bu defa ahu yalnızlıktan sıkılmasın diyerek,
Adalet Menzili
Adil Yakubov
15

---

başka bir koç bulup yanına katmış. Dağda ölen koçu birkaç gün düşünen
ahu, sonunda yeni koçla arkadaş oluvermiş..
Ne de olsa delikanlı diyeceksiniz! Öyle temiz, öyle temiz ki. Bu
anlattıklarıyla ne kastettiğini belki de anlamadınız: insanlar! Yaşlı avcı, Gazi
babam, ana geyik siz! Vefasız bala ahu ise ben! Aklımı oynatmama az kaldı!
Balodan biraz önce Suyun ağam beni bir kenara çekerek sorular sordu.
‘Pekala, şimdi şu mesele n’olacak, Mercan?’ dedi. Ben sizin gönderdiğiniz
mektupları gösterdim. Taşkent’e gidelim. Birlikte okuyalım. Düğünü sonra
yaparız dedim. Ama o kaşlarını çatıp:
— Hayır, -dedi- Ben Taşkent’lere gitmem dedi. ‘Niye?’ diye sorduğumda
ne cevap verdi dersiniz? Sana güvenmiyorum, -dedi- Okuduğum şarkıda sana
söyleyeceklerimi söyledim dedi. Buna göre cevabını ver dedi. Beni istiyorsan
hemen bugün seni gök kaşka atıma bindirip Mercantav’a götürürüm, yok
diyorsan anne-babanın yanına gidiver, dedi, iyi düşün, bir iki saat mühlet
sana, deyip, benim vereceğim cevabı bile beklemeden çekti gitti. Ne
yapacağımı bilemedim. Yanımda sizle Gazi babam olsaydı fikirlerinizi
sorardım. Sizin de aksi gibi gelmeyeceğiniz tuttu!
Balo bittikten sonra, kız arkadaşlarla birlikte eve dönüyordum. Birden
tesir-tüsür at sürerek Suyun ağam çıkıp geldi. Attan inip kızlara ‘Siz gidin,
Mercanay kalsın, bir ağız sözüm var!’ deyip, beni arkadaşlarımdan ayırdı.
Bu defa oldukça öfkeli, üzgün ve gönlü kırgındı.
— Pekâlâ, düşündün mü? -diye sordu.
Ben, -Allah şahidimdir mamacan- yine sizin sözlerinizi tekrarladım. Önce