ziddiyat zo’ravonlikka olib keladi, deb o’ylash xato va noto’g’ridir.
Ba’zi insonlar tug’ilishidanoq o’zining xarakterida agressiyaga moyillikni
namoyon eta boshlaydi. Biroq bunday insonlar ham bolaligidanoq ma’naviy va
psixologik nuqtai nazardan yaxshi va to’g’ri tarbiya qilinsalar, ular o’zlarini
agressiyani cheklash va birovlarga tahdid solmaslik darajasiga ushlab turishga
erishadilar. Ma’naviy yetuklik – zo’ravonlikka qarshi qaratilgan va uni yenga
oladigan yo’l hisoblanadi.
Tabiiy agressiyaga moyillik o’zini turlicha namoyon qiladi. Masalan,
qariyalarning uzoq hayotdan charchash, kasalliklardan o’zini ozod etish niyatidagi
yaqinlari, qarindoshlariga nisbatan bo’lgan agressiyasi, erning xotinga bo’lgan
besabab agressiyasi va o’z xotinini vaqti-vaqti bilan urib turishni uni ―tarbiyalash‖
usuli sifatida baholashi va o’z ―falsafasi‖ga ishonishi, rashk oqibatidagi agressiya,
14-15 yoshli o’g’il bolalarning ko’chama-ko’cha jang uyushtirishlari - bular turli
agressiya ko’rinishlaridir. Mana shu hamma holatlarda o’zini oshkora qilayotgan
bosh xususiyatlardan biri o’z fikri va qarashlarini zo’ravonlik oqibatida boshqalarga
tushuntirish, o’zini ko’rsatish, o’z manfaatalarini singdirishga sayi-harakat
hisoblanadi. Demak, zo’ravonlik o’z manfaatlarini kuch va tazyiq orqali
Do'stlaringiz bilan baham: |