Neyron to’rlarning nazariy asoslari dastlab 1943 yilda U.Makkalox va uning shogirdi U.Pitts olib borgan tadqiqotlarga borib taqaladi. Neyron tushinchasi va og’irlik tushinchasi shu olimlarning ilmiy izlanishlaridan qolgan. Makkalox modelining asosiy kamchiligi transfer funktsiya (o’tish funktsiyasi) sifatida faqatgina zinali funktsiyadan foydalanilgan. Bu xam aslida Makkaloxning ilmiy qarashlaridan biri edi. Olim transfer funktsiya faqat ikki xolatdagina bo’la olishi kerakligini, neyron xam kirish signallariga qarab ikki xolatning birida –ishlagan yoki ishlamagan xolda o’z natijasini setning keyingi neyronlariga uzatishi lozimligini aytgan. Ammo keyingi tadqiqotchilarning ilmiy izlanishlari natijasida shu narsa ma’lum bo’ldiki, transfer funktsiya sifatida faqatgina zinali funktsiya emas, balki boshqa funktsiyalardan, masalan chiziqli, logarifmik-sigmoida, tangens-sigmoida kabi funktsiyalardan foydalanish xam yaxshi natijalar beradi (qaysi transfer funktsiyadan foydalanish aniq xolatlarga, muammolarga bog’liq). Makkaloxning ishlarida ba’zi kamchiliklarga xam yo’l qo’yilgan bo’lishiga Makkaloxning ishlarida ba’zi kamchiliklarga xam yo’l qo’yilgan bo’lishiga qaramasdan neyron to’rlarning nazariyasi negizi xali xam o’shandayligicha qolmoqda. Neyron to’rlarning rivojlanishiga bo’lgan katta turtkilardan biri neyrofiziolog olim F.Rozenblat taklif qilgan modelь – perseptron bo’ldi. Perseptronning Makkalox modelidan farqi neyronlar orasidagi aloqalardagi og’irliklarning o’zgaruvchanligi edi. O’zgaruvchanlik imkoniyatining mavjudligi neyron to’rlarni turli muammolarni echishga «o’rgana oladigan» qildi. Keyinchalik Xopfild, Verbos, Koxonen, Fukushima kabi olimlar neyron to’rlar
Do'stlaringiz bilan baham: |
