Çalikuşu reşat Nuri Güntekin’in Eserleri

25 Şubat (Akşama doğru)
Hayrullah Bey’le müthiş bir kavga ettim. Ama iş için değil, başkalarının işine karışmak
saygısızlığını pek ileri vardırdı da ondan...
Demin İhsan Bey’den bahsediyorduk. Yüzünün onu fazla müteessir ettiğini söyledim.
Hayrullah Bey, dudaklarını büktü:
-Hakkı var, ben, onun yerinde olsam, şuradan kendimi denize atardım. Öyle surat, balıklara yem
olmaktan başka neye yarar? dedi.
-Ben, sizi başka türlü sanıyordum, Doktor Bey. Ruh güzelliği yanında yüz güzelliğinin ne
ehemmiyeti olur? dedim. Hayrullah Bey gülmeye, benimle eğlenmeye başladı:
-Lakırdıdır o küçük, o suratlı adama kimse metelik vermez. Hele siz yaştaki kızlar yok mu?
Şikâyet eder gibi yakasını silkeliyordu. İsyan ettim:
-Hayatımı bir parça biliyorsunuz, bazı esrarımı hemen hemen zorla benden çaldınız. Benim güzel
hem de çok güzel bir nişanlım vardı. Beni aldattı diye onu kalbimden silip attım, ondan nefret
ediyorum.
Hayrullah Bey, yeniden bir kahkaha kopardı. Sonra beyaz kirpiklerinin içinde küçüle küçüle gülen
mavi gözlerini ta kalbimin içine dikti:
-Bana bak küçük, dedi. Öyle değil, gözlerimin içine bak da söyle, onu sevmiyor musun?
-Ondan nefret ediyorum.
Çenemi tuttu, hâlâ gözlerime bakmakta devam ediyordu:
-Ah, zavallı küçük, sen onun için senelerden beri çıra gibi cayır cayır yanıyorsun. O hayvan,
seninle beraber kendi kendine de yazık etmiş. Bu aşkı, o, başkasında zor bulur. Hiddetten sesim
boğularak:
-Niçin bana bu ağır iftirayı reva görüyorsunuz, nereden biliyorsunuz? dedim.
-Hatırlarsın ya, seni o köyde gördüğüm gün, bunu anladım. Saklamaya çalışma nafile. Sevda, çocuk
gözlerinden uyku gibi akıyor.

---

Gözlerim kararıyor, kulaklarım uğulduyordu. O, hâlâ söylüyordu:
-Başkalarının içinde yaşarken öyle herkese, her şeye yabancı bir halin, rüya gören insanlara
mahsus dalgın, mahzun bir gülümseyişin var ki, yüreğimi yakıyor küçük. Sen, yaradılış itibariyle bile
herkesten başkasın. Esâtîr, buseden doğmuş buse ile gıdalanmış, büyümüş birtakım perilerden
bahseder. Bunları yalnız bir hayal zannetmemeli. Onların dünyada numuneleri vardır. Feridecik, sen
onlardan birisin. Sen, sevmek, sevilmek için yaratılmış bir mahluksun. Ah, deli kız, çok yanlış hareket
etmişsin, ne olursa olsun, bu sersem oğlanın yakasını bırakmamalıydın. Mutlaka mesut olacaktın.
Bir isyan feryadıyla kıvrandım. Çırpınarak, ayaklarımı yere vurarak:
-Niçin bunları söylediniz? Benden ne istiyorsunuz? diye ağlamaya başladım.
O vakit, doktorun da aklı başına geldi:
-Doğru küçük, hakkın var, bunlar sana söylenecek şeyler değildi. Berbat bir halt ettik, affet beni
küçük diye beni teskin etmeye çalıştı.
Artık, darılmıştım, yüzüne bakmayı canım istemiyordu:
-Göreceksiniz, onu sevmediğimi nasıl ispat edeceğim, dedim. Şiddetle kapıyı kapayarak dışarı
çıktım.