Çarklar Arasında

sedyeye kondu, hava
hayli kararmıştı. Öğrenciler ürkek kuşlar gibi oracıkta öylece dikiliyor,  sedyenin
üzerindeki cesede bakıyor, soğuktan morarıp uyuşmuş ellerini ovuşturuyorlardı. Derken
kasabadan gelmiş adamlar sedyeyi yüklendi, öğrenciler de seslerini çıkarmadan sedyenin
peşinden yürüdü. İşte bu anda öğrencilerin tedirgin yürekleri ansızın bir ürpertiyle sarsıldı ve
düşmanının kokusunu alan bir karaca gibi o zalim ölümün kokusunu aldı.
Soğukta titreyen perişan durumdaki öğrencilerden Hans, bir rastlantı eseri eski dostu Heil-
ner'in yanı başında yürüyordu. Yan yana  yürüdüklerini her ikisi de aynı anda fark etmişti,
çünkü yolun tümsek bir yerinde ikisi de aynı anda tö-kezlemişti. Ölümle karşı karşıya gelince
bir süre için tüm bencilliklerin boşluğuna mı inanmıştı, neydi, Hans beklemediği bir anda
dostunun sararmış yüzünü burnunun ucunda görür görmez nedeni belirsiz derin bir sızı duydu
yüreğinde, ansızın duygulandı, eski dostu Heilner'in elini tutmak istedi. Heilner isteksizce çekti
elini, başını hakarete uğramış gibi yana çevirdi, kendine bir başka yer arayıp geriden gelenlerin

---

arasına karıştı.
O anda örnek öğrenci Hans'm kalbi acı ve utançla çarpmaya başladı. Buz tutmuş yerde
sen-deleyerek yürürken, soğuktan morarmış yanaklarından damla damla gözyaşlarının
yuvarlanmasına karşı koyamadı. Bir türlü unutulamaya-cak, hiçbir pişmanlığın silip atamayacağı
suçlar ve günahlar olduğunu anladı birden; sanki terzi babanın küçük oğlu Hindinger değil de,
dostu Heilner yerden belli bir yükseklikte taşman sedyenin üzerinde yatıyor, kendisine  karşı
gösterilen vefasızlıktan duyduğu üzüntüyü ve öfkeyi kendisiyle çok uzaklara, bir başka
dünyaya taşıyordu; öyle bir dünya ki, bu dünyada notlara, sınavlara, sınavlarda elde edilen