Çarklar Arasında

ötekilere gösteririz."
Bunun üzerinde Heilner de Hans'm elini sıktı ve o zamana kadar kapalı tuttuğu gözlerini
açtı.
Birkaç gün sonra Heilner de iyileşip kalktı ayağa, revirden çıktı. Hans ile Heilner arasında
eski dostluğun yeniden kurulması manastırda hayli çalkantıya yol açtı. Ne var ki, her ikisi için de
harikulade denecek günler başlamıştı, büyük olay ve heyecanların yaşanmadığı ama insanı tuhaf
bir mutluluğa boğan bir birlik ve beraberliği, sözlere yer vermeyen gizli bir anlaşma duygusunu
kendilerinde barındıran günler. Haftalar boyu süren ayrılık her iki dostu da değiştirmişti. Hans
daha sevecen, sıcak ve romantik birine dönüşmüş, Heilner ise daha güçlü ve erkeksi biri
olmuştu. İkisi de son zamanlarda birbirlerini öylesine aramış, birbirlerinin eksikliğini öylesine
yürekten duymuşlardı ki, yeniden bir araya gelmelerine küçümsenmeyecek bir olay, paha

---

biçilmez bir armağan gözüyle bakmışlardı.
Vaktinden önce gelişip serpilen her iki genç, aralarındaki dostlukta  sevgiyle ilk kez
tanışmanın nazlı ve narin gizlerinden birazını farkında olmadan sezgi dolu bir ürkeklikle
yaşıyorlardı şimdiden. Ayrıca  aralarındaki dostluk, olgunlaşma sürecindeki bir erkeksiliğin
buruk çekiciliğini, aynı şekilde öbür öğrenci arkadaşların tümüne karşı kafa tutuşun buruk
tadını içeriyordu; öyle arkadaşlar ki, Heilner'e karşı soğuk davranıyor, Hans'ı anlamıyor, kendi
aralarında kurdukları bir sürü dostluk ve arkadaşlık ise masum çocuk oyunlarına benziyordu.
Hans, Heilner'le arasındaki dostluğa ne denli içtenlik ve mutlulukla sarılırsa, o denli
yabancıla-şıyordu okula. Yeni mutluluk duygusu taze  bir şarap gibi kaynayıp köpürerek
damarlarında ve düşüncelerinde dolaşıyor, bu arada gerek Livius, gerek Homeros gözünde