Çarklar Arasında

irkildi ansızın.
"Dersten sonra odama gelin!" gibi bir şey söylendiğini işitmişti.
Aman Tanrım, ne olmuştu acaba? Dersten sonra öğretmen el edip Hans'ı yanma çağırdı,
onu alarak gözlerini açmış bön bön bakan arkadaşlarının arasından çekip götürdü.
"Şimdi söyleyin bana bakalım, neyiniz vardı az önce? Demek uyumadınız?" "Hayır."
"Peki, seslendiğim zaman niçin ayağa kalkmadınız?"
"Bilmiyorum."
"Yoksa beni duymadınız mı?
Kulağınız ağır mı işitiyor?" "Hayır.
Duydum sizi."
"Duydunuz ve ayağa kalkmadınız? Sonradan bana bakarken de gözlerinizde tuhaf bir ifade
vardı. Ne
düşünüyordunuz o
zaman?" "Hiç.

---

Kalkmak istedim
ama... "
"Neden kalkmadınız peki? Yoksa fenalık mı
geçirdiniz?"
"Sanmıyorum. Bilmiyorum neden
kalkmadığımı." "Başınız mı
ağrıyordu?"
"Hayır."
"Peki gidebilirsiniz şimdi."
Yemekten önce bir kez daha çağrıldı Hans, bu kez yatakhaneye gelmesi istenmekteydi.
Müdür bey, hükümet baştabibiyle yatakhanede kendisini bekliyordu. Manastır doktoru Hans'ı
mufyene edip bazı sorular sordu ama Hans'ın hasta olduğunu gösteren kesin bir bulgu
saptayamadı.
Hekim, babacan bir tavırla güldü;
durumu pek önemsemez görünüyordu.
Müdüre dönüp, "Hafif bir sinir bozukluğu," dedi kıs kıs gülerek. "Geçici bir halsizlik; bir
çeşit hafif baş dönmesi. Delikanlının her gün biraz açık havaya çıkması gerekiyor. Baş ağrılarına
karşı birkaç damla yazacağım."
O günden sonra Hans'ın her gün yemekten sonra bir saat açık havaya çıkması
kararlaştırıldı. Hans'ın buna bir itirazı yoktu. İşin kötü yanı, açık havada gezip dolaşırken