Çarklar Arasında

Hans değirmenin önündeki alana çıktığında bir sessizlik ve ürkeklik vardı üzerinde,
doğrusu buraya seve seve geldiği de söylenemezdi. Ama daha ilk karşılaştığı presin önünden
geçerken bir bardak uzatıldı kendisine, uzatan da Nascholdların Liese'siydi. Hans da bardağı
alıp yudumlamaya koyuldu; o tatlı ve sert
şıranın lezzetiyle gerilerde kalmış güz mevsimlerine ilişkin çın çın gülen bir yığın anı
çullandı üzerine, birden kendisi de oradakilerin arasına karışarak biraz neşelenip eğlenmek
istedi. Sağdan soldan tanıdık kişilerin kendisine seslendiğini duydu; sağdan soldan bardak
bardak şıralar uzatıldı. Flaig Usta'nın presinin yanma yaklaştığında genel neşe havası Hans'ı da
sarmış, içtiği şıraların etkisiyle hayli değişmişti. Flaig Usta'yı keyifli keyifli selamladı, şıra
üzerine alışılagelmiş
esprili sözlerden birkaçını söylemeden duramadı. Flaig Usta şaşkınlığını gizleyip güler yüzle
karşıladı Hans'ı, ona hoş geldin dedi. Aradan bir yarım saat geçmişti ki mavi etek-likli bir kız
yaklaştı ilerden. Flaig Usta'yla çırağına bakıp güldü ve hemen kolları sıvayıp yardıma koyuldu.
"Evet," dedi Flaig Usta, "bu benim yeğenim; Heilbronn'dan geldi. Tabii Heilbronn'da bizim
buradaki gibi şırayı elmadan yapmazlar, bağbozumuna  alışıktır oradakiler. Eh, çok üzüm
olursa."
On sekiz ya da en çok on dokuzundaydı kız, yerinde duramayan şen şakrak bir şeydi, tıpkı
aşağı bölgelerden gelenler gibi boyu biraz kısay*
di, endamlı, dolgun bir vücudu vardı. Değirmi yüzünde sıcak sıcak bakan koyu gözleriyle
öpülesi sevimli ağzından neşe ve zekâ taşıyordu. Sağlıklı ve şuh Heilbronnlu bir kız görünümünü
sergiliyor, sofu Flaig Usta'nm akrabası olabilecek gibi görünmüyordu. Tümüyle bu dünyaya
aitti; gözleri, akşam ve geceleri İncil'den ve Gossner'in Mücevher Kutusu isimli kitabından