Filler Sultani


Download 60.22 Kb.
Pdf ko'rish
bet12/13
Sana29.11.2017
Hajmi60.22 Kb.
#21198
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   13
<İyi,  çok  iyi.  Sevindim.  İstediğimiz  buydu.  Borazan­
lan,  televizyonu,  radyoyu,  gazeteleriı  hepsini  hemen  ça­
lıştıralıın . . .   Ve  durmadan  kıç  kaşımanın  erdemi  üstüne 
yüzlerce,  binlerce  film  çevtilsin  öyleyse.  Her  gece  kann­
calara  gösteriiSin.  Hem  kıçlannı  kaşısınlar,  hem  de  fi­
llın  seyretsinler.» 
(arına
,  sul­
ta
nım. 
Bir  daha  bundan  s
onra 
hiç  bir  karınca,  kannca 
sözcü�ü  ağzına  bile  almayacaktır.,. 
lanının  insanlardan  damla  damla  çalarak,  bana  fıçılar 
doldurduklan  mor  şaraptan  içip  esrikleşelim. 
Bugün  bi­
zim  en  güzel  günümüz.» 
Babilin 
asma 
bahçelerinden 
_
de  güzel 
sara
yın  has 
bahçesinde  sultanla  ulukepez 
iksir 
tadında  mor, 
yaldız­
lı, 
altın  ışıltılı  şarabı  içme

e  başladılar. 
Geceydi,  ortalıkta  �ıl  çağı!  bir  ayışığı  vardı. 
Or­
man
daki  kanncalar  bu  ayışığında  daha keyifliydiler,  kıç­
larını
· 
habire  ağaçlara  sürüyor  kaşınıyorlardı.  Sultanın 
borazanlannın,  televizyon,  radyo,  sinema  ve  gazeteleri-
190 

nin  etkisi  yaman  olmuştu.  Nerdeyse  ağaçlara  süre  süre 
kanncaların  tüm  klçı  aşınıp  tükenecekti.  Aşkla  şevkle 
kıçlarını  ağaçlara  sürüyorlardı.  Birden  öteden,  uzaktan 
dağın  dibinden  onlara  doğru  dalga  dalga  bir  ses  geldi. 
Karıncalar bu  sesi,  bu  türküyü çok eski  zamanlardan be­
ri 
tanıyorla�dı  ya  unutup  gitmişlerdi.  Kulak  verip  sesi 
dinlediler.  ve
· 
hemencecik  de,  türküyü  duyduklan  anda 
kıçlannı  ağaçlardan  çektiler:  Türkü  gittikçe  çoğalıyor­
du.  Doğudan,  batıdan,  güneyden,  kuzeyden  geliyordu. 

Yerden  bitiyor,  gökten  yağıyordu.  Otlardan,  çiçeklerden, 
· 
yapraklardan,  sulardan,  nereye  dönseler,  neye  baksalar 
oradan,  yıldızlardan,  ateşten,  arınanın  üstündeki 
sis• 
ten  geliyordu.  Bu  türkü  onlara bir şeyler 
anımsa.
tıyordu. 
-
İçleiinde,  yüreklerinde  bir şeyleri  klpırdatıyordu.  Ve  tür­
kü  kesilmiyordu.  Karıncalarda  bir  tuhaflık  başlamıştı, 
bir  telaş,  bir  kaynaşma,  bir  dev�e . . .   Ne  oluyordu?  Ne 
olduğunu  karıncalar  da anlayamıyorlardı  ya,  kendilerin­
de  bir  değişme  olduğunu  seziyorlardı.  Türkü  sürüp  gi­
diyordu. Kanncalar, derin, karanlık bir karabasan düşün­
den  uyaruyar  gibiydiler.  Sabaha  kadar  ne  kaşındılar, 
ne  de  uyudular,  öyle  arınanda  bekleyip  bu  her  bir  yön­
den  gelen  türküyü  dinlediler.  Türkü  biz  karıncalarız, 
diyordu.  Bir zamanlar  bizler  de  kannca  gibi kanncaydık, 
bizim de cennet gibi  ülkelerimiz,  kentlerimiz  vardı.  Ken­
dimiz  çalışır,  kendimiz  yerdik.  Eşittik,  özgürdük.  O  ...za­
manlar 
biz  karıncaydık,  kannca !   Böyle  uydurma 
fil 
de­
ğildik  her  birimiz.  G
ü
l
ün
ç,  cüce,  fillere  öykünen  kann­
calar  değildik  Bir  zamanlar  b  zler  kendimizi  hiç  bir  bi­
çimde  aşağılamaz, 
kimsenin 
de  bizi  aşağı1am.asına 
izin 
vermezdik.  Böyle  kul,  böyle  uşak,  böyle  köle  değildik. 
Bağımsızdık,  banş  için  eydik,  eşittik.  Hep  birlikte  ko� 
rır,  hep  birlikte  yer  içerdik,  ayr
ımız 
gayrımız  yoktu,  di­
yordu  tü:. 'tü.  Türkü  diyordu 
ki, 
ve  karınca  diliyle  söylü­
yordu  ve  karıncalar  unuttuklarını 
sandıkları 
karıncaca.-. 
191 

yı  eskisi  gibi  anlıyorlardı.  Yüreklerini  de  bir  özlem  ya­
lımı,  türküyle  birlikte  ağır  ağır  sanyordu.  Hep  birlikte 
türkü  söyler,  hep  birlikte  sulardan  çekerdik  ağı,  demiri 
oya  gibi  işleyip  hep  beraber,  hep  beraber  sürerdik  top­
rağı.  Ballı  incirleri,  çiçek  özlerini,  bal  özlerini,  kara  kıl­
çık  buğday  özlerini  hep  beraber  toplar,  hasat
· 
eder,  hep 
beraber  yerdik.  Tutsak  değildik,  köle  değildik.  Hep  bir­
likte  kurardık  kentlerimizi,  hep  birlikte  güzelleştirirdik 
ülkelerimizi,  fillere  köle,  uşak,  tutsak  olmadan  önce,  di­
yordu  türkü.  Türkü,  yıkacağız  filler  sultanının  sarayı­
nı,  dağıtaeağız hüdhüdlerin  yuvasuu,  kazıyacağız  sanca­
lann  kökünü,  diyordu.  Kalıreden  ki,  vareden  kannca.­
lardır.  Şu  evrende  kannca  gücü  üstüne  güç  yok,  diyordu 
türkü.  Sultan  sarayını  yapanlar  kim,  ehramlan  kuran­
lar  kim,  Babile  asma  bahçelerini  asanlar  kim,  bun­
ca  kentleri,  ülkeleri  yaratanlar  kim,  kanncalar . . .   Tür­
kü  diyordu  ki,  bu  kadar  çok,  bu  kadar  güçlü  olan 
karıncalar  fillerin  de  hakkından  gelebilir.  Türkü  diyor­
du  ki . . .  Ve  türkü  dağlardan,  denizlerden  geliyor,  toprak­
tan,  ormandan,  ışıklardan  fışkırıyordu.  Ve  kanncalar 
bu  sesi,  bu  türküyü  çok  iyi,  yürekleri  gibi  bir  sıcaklıkta 
biliyorlardı. 
Hep  birden,  ala  şafak  dünyanın  üstünde  bir  ışık  çi­
çeği  olaraktan
-
-açarken

'\ 
«Sesli  karınca,  sesli  karınca,»  diye  bağrıştılar.  Ve 
_
ormanı  bırakıp  ülkelerine,  kentlerine  yürüdüler. 
Artık 
hepsi  de  bizler  kanncayız  diye  düşünrneğe  başlamışlardı. 
Nasıl  oldu  da  bu  kactar  çabuk  fi1  olduk,  hem  de  gülünç, 
iğne  ucu  kadar  birer  küçücük  fil  olduk,  diye  yerindiler. 
Karınca  olmuşlardı,  türkü  onlara  kanncalıklannı 
ta yüreklerinin başında duyurmuştu  ama,  filleri altedebi­
leceklerini  bir  türlü  akılları  alınıyordu. 
Hüdhüdler  hemen  sultana
· 
haber  ulaştırdılar: 
«Karıncalar  ormanlan  bı·raktılar,  doğru  ülkelerine 
çekiliyorlar,»  diye. 
1 92 

Sultan: 
cıNe  oluyor,  ulukepez  kardeşim?» 
Hüdhüdler  başı: 
cıÇok  şaşırdım  karıncaLann  ormanı  bırakmalanna. 
Oysaki  fillik,  filler  gibi  kıçlannı  kaşıınalan  çok  hoşlan-
na  gidiyordu.» 
· 
«Na  olmuş  olabilir?ıı 
cıSordum  soruşturdum,  hiç  bir  şey  olmamış,  sulta­
nım.  Bir  gece,  belki  bir  akşam,  belki  gece  yansı,  birden 
· 
kanncalar  kıçlannı  ağaçlardan  çekmişler.  Ormanda  öy­
le  kıpırtısız,  dimdik  orada  dikilmişler  kalınışlar.  Bir  şey 
dinler  gibiyınişler  ya  hiç  bir  ses  duyulmuyormuş.» 
«Tuhaf,»  dedi  sultan.  «Şu  kanncalar  dünyanın  en 
tuhaf  yaratıklan.  Sağlan Sollan  hiç  belli  değil . . .» 
<ken  ormanı  bırakmışlar,  d�  ülkelerine  çekilrneğe  baş­
lamışlar.>> 
«Bunda  bir  iş  var 
.
hüdhüdler  başı.  Yoksa  durup  du­
rurken  bu  dünyada  hiç  kimse  kıç  kaşıınaktan  vazgeçe­
mez.  Bu  dÜnyanın  biltekmil  yaratığı  bu  dünyaya  salt 
kıç  kaşımağa  gelmişlerdir.  Kıç  kaşıınak olanağını  bir ke­
re eline geçiren  yaratık bir daha ondan vazgeçemez. 
Bun­
da bir  iş  var  ve hem  de  bu  karıncalar bizim başımıza  bir 
iş  açacaklar  ki,  iş  derim  sana.» 
<«Topal  kanncadan  hiç  bir  haber  yok  mu,  ya  bizim 
sancalardan ?ıı 
«Yok,»  dedi  ulukepez  içini  çekerek.  cıNe  yazık  ki 
yok,  sultanımız.)) 
Sultan  uzun  bir  süre  başını  önüne  eğip  düşün<;lü, 
sonra da  hortumunu  sırtında  gezdirdi,  ağaçlara  yürüyüp 
kıçını  çınar  ağacının  gövdesine  dayadı,  kaşıma  makina­
sını  arkasına  takıp  düşündü. 
cıKanneaları  izlerneğe  kaç  kuş  gönderdin?n 
FS/13 
193 

((Yedi  yüz  yetmiş  yedi,  sultarum.ıı 
(ıYettyor  mu  bu  kadar  kuş  ulukepezim,  onlan  izle­
meğe?ıı 
ııBunlar  çok  hızlı  kuşlar,  sultarumız,  çok  hızlı.  Bun­
lar  daha  yeni  fil  olmuş  hüdhüdler.ıı 
ııYedi  yüz  yetmiş  yedi  kuş  daha  uçur,  ardında  da 
sen  git,  hemen  bana  yeni  haberler  getir.ıı 
((Başüstüne  sultarumız.» 
Ulukepez  yedi  yüz  yetmiş  yedi  yeni  kuşla  hemen 
uçtu,  karınca  ülkelerine  vardı.  Daha  uzaktan,  kentler­
den  gelen  azgın  sesler  duydu.  Yaklaşınca  sesleri  anladı. 
Sesler : 
«ıBiz  kanncayız,  biz  kanncayız,»  diyordu  hep  bir 
ağızdan.  ((Biz  aldatıldık,  yalan  söylediler  bize.  Biz  fll 
değil,  karıncayız ! >ı 
ııVay  anasını ! »   dedi  ulukepez.  «ıBu  karıncalara  olan 
olmuş.»  Hemen  uçtu  haberi  suıtana  ulaştırdı. 
Sultan: 
««Onlar  varsın  kannca  olsunlar.  Ben  onlara  gösteri� 
rim 
karınca  olmayı.)) 
((Demek  suıtanım,ıı  dedi  ulukepez,  ((demek  bizim  bu 
kadar  borazanımız,  bu  kadar  televizyonumuz,  sinema­
mız,  radyomuz,  gazetelerimiz  hiç  işe  yaramadı?ıı 
««Yaramaz  olur  mu  hiç,  görmedin  mi,  ölüyeriardı  da 
fillikten  aynlmıyorlardı.  Sana  bunda  bir  iş  var,  dedim. 
Bizim  borazanlanmızdan,  televizyonlanmızdan,  slnema­
lanmızdan  da  daha  güçlü,  etkili  bir  yol  buldu  bu  topal 
demireL  Başka  türlüsü  olanaksız.» 
ı
«.
erir  gibi.  ((Var  bir  şey, 
yakında  öğreneceğiz.» 
Derken  tam  bu  sırada  bir hüdhüd  telaşla,  kanatlan 
kepezi  darmadağın  geldi,  sultanın  hortumunun  ucunda­
ki 
çınann  dalına  kondu: 
194 

«Bunlar,))  dedi,  ıısultanım,  bütün  kanncalar bir tür­
kü  duyuyorlarmış.  Türkü  diyormuş  ki  onlara,  biz  kann­
cayız,  biz  tutsak  olamayız.ıı 
ı
Bir  gönderirsem  on  beş  tane  fili  karınca  ülkelerine,  bir 
yandan  girip  öbür  yandan  bir  çıkarlarsa,  ayaklarının  al­
tında  kanncalar  hamur  gibi  yoğrulurlarsa  o  zaman  fil­
lere  tutsak  olmasınlar  bakalım.  Gene  bir  kesersem  yi­
yeceklerini . . .   Var  git  söyle  onlara,  onlara  kanncalıkla­
nnı  yasak  ettim.  Hemen  şimdi  uçun  kannca  ülkelerine 
söyleyin  ki,  hiç  bir  kannca,  ben  kanncayım  d�yemeye­
cek.» 
Hüdhüdler: 
.. Başüstüne  sultanım,»  deyip  kannca  ülkelerine  uç­
tular, .  sultanın  buyruğunu  tekmil  karıncalara  duyur-
dular. 

Şimdi  türkü  bütün  ülkeleri,  kentleri  de  sarmı
Ş
tı. 
Her  yerden  duyuluyordu.  Topraktan,  ışıktan,  karanlık­
tan,  bulutıardan,  her  yerden,  her  yerden,  uykuda  düşte 
her  an  bu  türküyü  duyuyorrlu  kanncalar.  Duyuyorlar, 
hep  birden  de  türküye  katılıyorlardı. 
Bu  türkü  kırmızı  sakallılann  üssünde  de  duyulma­
ğa  başlamıştı  aynı  gece,  aynı  anda.  Ve  kırmızı  karınca­
lar  sonsuz  bir  coşkunlukla  durup,  kendilerinden  geçe­
rek  bu  türküyü  dinlemişlerdi. 
O  gün  bugündür  türkü  durmadan  burada  da  söyle­
niyordu.  Her  bir  yönden,  gökten,  kayalardan,  çiçekler­
den,  çalılardan  geliyordu.  Türkü  duyulduğu  andan  bu 
yana  kırmızı  sakaHar  da  katılınışiardı  türküye.  Türkü 
bitip  tükenmiyordu  gür  bir  ırmak  gibi ,  Fırat,  Nil,  Tuna 
gioi  kanncalığın  öz  kaynağından  coşup  geliyordu. 
Kıvançtan  sakalı  al  al  parlayan  kırmızı  s�l{allı  to­
pal  kannca  yanındaki  başbuğa  sordu: 
ııDuyuyor'  musun  bu  türküyü,  kanncalann  kadim 
türküsünü?» 
1 95 

((Ne  türküsü?ıı  diye  başbuğ  şaşkınlıkla  sordu.  Ger� 
çekten  o,  türkü değ
_
il

en  küçük  bir  sesi  bile  duymuyor­
du. 
ııTürkü,ıı  dedi  topal  demireL  <şinin  geleceğinin  ulu  türküsü. ıı 
<<
Kim

söylüyor?>> 
<lar taşlar, gökler, yıldızlar, güneşler söylüyor. Sudakl ba­
lık,  yerdeki  yılan,  böcek  söylüyor,>>  dedi  demirel,  �endisi 
de

türküye katıldı. Başbuğ ona bön bön bakıyor, salt de­
mircinin  ağzını  açıp  kapadığını  görüyor,  bir  damla 
'
ses 
bile  duymuyordu. 
ııKarıricalann  türküsü  fillerin  yasalanndan  daha 
güçlüdür,  anlıyor  musun  sayın  başbuğ,  duyuyor  musun 
bu  sesi?  Kanncalarm  türküsü  doğanın  yasalan  gibidir, 
doğanın  yasaları  kadar  sağlam,  güçlüdür,  duyuyor  mu­
sun bu sesi?» 
<<«Ya,ıı  dedi  başbuğ, 
·
<
ı
ben lanetli  bir kırmızı  sakal ka­
nncayım,  lanetli  olmasam  filler  lJenim  yurdum�  yuva-
mı  böyle  dağıtırlar  mıydı?» 
· 
Türkü  sürüp  gidiyordu.  Topal  demirci  her 
şeyi, 
ya­
nındaki  başbuğu  da  unutup  türkü  söyleyeniere  katıl­
mış,  kendinden  geçmiş_ti. 
Böylece  bu  türküyü  kaç

gün  kaç  gece  evrenle  bir­
likte  söylediler,  kırmızı  sakaUar  da  bilemediler,  topal 
demirci de bilemedi.  Bir sabah

baktılar ki  kırmızı  sakal­
blann  bir  bölüğü  aşağıya.,  ovaya,  ülkelere  doğru  çekili­
yorla.r. 
<mireL 
ötekiler  dingin,  soğukkanlı: 
<196 

bekle  ne  olacak?  Yüz  bin  yıl  da  beklesek  hiç  bir  şey  ola­
cağı  yok.  Biz  gidiyoruz.» 
<dan  nereye  gidiyorsunuz  böyle?>> 
<<Ülkelerimize  gidiyoruz.>> 
<�<Öldüremezler,ı>  diye  bağırdı  demircinin  arkasında
·
­
ki  başbuğ.  «Öldüremezler.ıı 
«Gidip  ülkelerin  dört  yanını  hendekle  çevirip,  hen­
dekiere  su  dolduracağız.  Filler  de  bu  hendekleri  geçip 
bizim  ülkelerimize  giremeyecekler.  iŞte  biz  de  böylece 
fillerin  tutsaklıklanndan  kurtulacağız.» 
«Olmaz,  filler h_endek  dinlemezler,  geçerler,ıı  diye ba­
ğırdı  topa!  demireL 
<lun,ıı  diye  bağırdı  onun  ardındaki  başbuğ.  Ve  hendekçi­
ler  gittiler. 
Sonra  zartzurtçular  bölümü  geldi  karşıdan,  «yaka­
cağız,  yıkacağız,  fillerin  ülkesini  yerle  bir  edeceğiz.>>  di­
yerekten. 
ccıÖzgür  kılınağa  kannca  uluslarinı,» 
·
diye  karşılık 
verdiler  zartzurtçular. 
Onların  arkasından  da  sıvamacılar  geldiler.  Bunlar 
fillere  sıvanıp  onlan  devineksiz  kılmak  isteyenlerdi.  On­
lann  arkasından  da  gözoyucular  geldiler,  bunlar  da  fil­
lerin  gözlerine  çokuşup  onlan  gözsüz  bırakacak  olanlar­
dı.  Gözoyucuların  arkasından  kuyucular,  onlar  da  kuyu 
kazıp  filleri  kuyularm  içine  düşürüp  öldürmek  isteyen­
lerdi.  Aralannda  çivieBer  de vardı,  çiviciler  de  az bir  ka­
labalık  değillerdi,  onlar da ülkelerin  dört  bir  yaruna  çivi 
çakıp,  kanncaları  böylelikle  özgürlüğe  kavllijturmak 
is­
teyenlerdi.  Onların  arkasından  kandıncılar  geldi, 
bun­
lar  da,  n e  kırmızılar,  ne  filler,  özgür  ve  bağımsız  kann-
1 97 

calar  diyenlerdi.  Böyle  diyerek  fillerin  bir  kıs
mını 
kan­
dır.acak,  tilleri  birbirine  düşürecek,  karıncalan  tutan  fil­
lerle  bir  olacak,  uluslan  özgürlüğe,  bağımsızlığa  kavuş­
turacaklardı. 
Daha  birçok 
karınca  bölükleri  geldiler,  to­
pal  demirci  de yol  üstüne  durmuş  hepsine: 
ı
ı
Ne
r
eye

nereye,  kardeşler  böyle  nereye?ıı  diye  so­
ruyor,  ö
te
k
i
ler

{(özgürlüğe,ıı  diyorlar,  başka  bir 
şey 
d
e
­
miyorlardı. 
Böylelikle 
bi
r
k
aç  gün  i
ç
i
n
d

kırmızı  sakallıların  üs­
sü boşaldı, üste topal demircinin yanında 
onu  seven,  ona 
g
ü
ve
n
e
n

ona  inananlar 
kaldı. B
ir  de  başbu
ğ
,  bir 
de 
baş­
bu
ğ
un 
a
da
mları
n
ı

bir  kısmı  k
a
l
d
ı. 
Olan  bitenden 
dolayı  çok  üzgündü  k,rmızı  sakallı 
to
p
a!  demireL  Karıncalann  başına  gel
ec
e
k
ler
i  b
i
li
y
o
r

i
ç
i  kan  a
ğ
lıyordu. 
Hüdhüdler  sultana  haberi  ulaştırınca  sultan  çok  se­
vindi. 
ııSusun,  hiç  seslenmeyin.  Onlar  ülkelerin  dört 
bir 
ya
n
la
r
ını  bendekle  çevirsinler,  ben  de  iki  filimi  gönde· 
rip  hendekierin  üstüne  kalas  koydurup,  köprüler  kurdu­
rayım,  gene  o  ülkeleri ,  kentleri  yerle  bir  edeyim  de 
gör­
sünler,  hah  haaah,"  dedi  g
ü
ldü

Karıncalar  aşkla  şevkle,  geceyi  gündüze  katarak 
ül­
keleıin,  kentlerin  yörelerine  hendek  kazıp  sular  doldur· 
dular.  Bitince 
s
u
lt
a
na 
gidip: 
ııBiz  artık  özgür  bağımsız 
yaşayacağız, "  dediler. 
Sultan  da : 
ııYaa,  öyle  mi  düdüklerim?))  dedi. 
uDemek  siz 
bana 
b
a
ş
ka
l
d
ın
y
orsu
n
u
z

,, 
ı
ı
Ba
ş
k
ald
ırıyor
uz  y
a, 
ne 
olacakmış ! 
'' 
ııYani,>ı  dedi 
sultan.  ııYani 
siz 
,şu 
kannca 
ulusları­
nın, 
yaratık 
azınanı  fillere  b
a
ş
k
a
ld
ı
ra
bile
c
ek
l
er
i
ni 
mi 
sa­
n
ıyorsun
u
z

ı> 
198 

«Sanıyor  değil,  başkaldınyoruz,  başkaidırdık  bile,)) 
dedi  kanncalar. 
Filler  sultanı  bir  güldü,  bir  güldü,  kasıklannı  tuta 
tuta  bir  güldü,  onun  bu  gülüşünü  üsteki  topal  demirel 
bile  duydu.  Duyunca  da: 
yeryüzünde  bir  tek  kannca  bırakmayacak,  kökümüzü 
kesecek.  Bu  gülüşü  ta  eskiden  beri  tanırım,  hayra  ala­
rnet  değildir.ıı 
Sultan  uzun  uzun  güldükten  sonra: 
ııHaydiyin  fillerim,  askerlerim,  haydiyin  hüdhüdle­
rim,  kuşlanm,  haydiyin,  bugün  artık  karınca  ülkelerin­
de  taş  üstünde  taş,  gövde  üstünde  baş  kalmayacak.ıı 
Ve  filler  hendekleri  yağdan  kıl  çekereesine  kolaylık­
la  aşıp  kannca  ülkelerine  daldılar.  Bir  çatırtı,  .bir  gürül­
tü,  tozu  dumana  kattılar.  Her  bir  filin  bir  ayağı  altında 
milyonlarca  karınca  birden  eziliyor,  kanlar  şorluyordu 
topra�arda. 
Az  bir  sürede  kanncalar  arnana  gelip: 
<ıBiz  ettik,  sen  etme,  sultanımız,ıı  dediler.  �ıBağışla 
bizi.  Bağışla  ki,  sana  kıyamete  kadar  kul  köle  olalım. 
Karıncalann  fillerle  hiç  bir  zaman  başa  çıkamayacağını 
bilemedik.  Şu  kırmızı sakalların iğvasına  uyduk,  özgürlü­
ğümüz  de  sizsiniz,  bağımsızlığımız  da 
. . .  
,, 

Gene  hüdhüdler  başı  araya  girdi,  kızmış,  ateş  saçan 
filleri  yatıştırdı  da  ka.nncalann  gerisini  ölümden  kur-
tardı. 
· 
Kaçıp  ulu  bir  ağacın  tepesine  sığınan  kırmızı  sakal­

ların  geriye  kalanlan  da: 
ııBiz  yanılmışız,  gözoyuculanna  katılalım  da  fille­
rin  gözünü  oyup  öcümüzü  alalım,ıı  dediler. 
Ve  kanncalar  göz  oymak  için  filistana  saldırdılar. 
He
men 
gidip  fillerin  gözlerine  doluştular.  Sultana  vanp: 
199 

uBfz  özgürüz,  bağımsızız,))  dediler.  uŞu  anda  bütün 
fillerin  gözlerini  oyacağız.» 
Filler  sultanı  bir  güldü,  bir  güldü,  kasıklannı  tuta 
tuta  güldü.  Bunu  duyan  topal  demirci,  ueyvah,ıı  dedi, 
cıeyvah  ki  eyvah,  gene  birkaç  karınca  ülkesi  yerle  bir 
oldu.ıı 
Ve  filler  sultanı  fillerine  buyurdu: 
uSuyla  doldurun  hortumlarınızı,  biribirinizin  gözle­
rine  sıkm.ıı 
Ve filler öyle yaptılar. 
Ve  filler  gene  ülkelere  saldırdılar  ve  karıncalar  ge­
ne  arnana  geldiler. 
Gene  ulu  bir  ağacın  yapraklan  arasına sığınan ka­
rıncalar  bu  sefer  de  sı,vanmacılara  gidip  kanştılar. · Sı­
vanmacı  kanncalar da birer ikişer kanş  kalınlıkta  fille­
rin  üstlerine  sıvandılar  ve  filler  sultanı  gene  güldü,  to­
pal  kannca  onun  gülüşünü  duyunca  yüreğinden  kan 
gitti,  <hepten yıkılacak. 
ıı 
Ve filler 
·
sultanı  fillerine
· 
buyurdu: 
<Filler  akar  suya  koştular,  kendilerini  ırmağın  de­
-rinine attılar.  Sular, sıvanmış kanncalan aldı götürdü. 
Dağgezenler  daha  önce  ovad�  bir  tek  fil  tarafından 
ezilmişlerdi zaten.  Onlar bir daha bellerini doğrultup d� 
gezemediler. 
Bütün  deneyler boş  çıktı,  her deneyde  filler  sultanı 
güldü,  topal  demirci  e)'\'ah,  dedi,  birkaç  kannca  ülkesi 
yıkıldı,  karıncalar  aman  dilediler,  ulukepez  araya  girip 
onları  bağışlattı. 
Sonunda sağ kalabilmiş. hasta, sakat, yorgun, umut­
suz,  bitkin  kılıç  artığı  kırmızı  sakallar  geriye  döndüler. 
Kırmızı  sakallı  topal  kanncanın  yüzüne  bakamıyorlar­
dı.  Giderlerken  ne çok  sövmüşlerdi  topal  demirciye  bun-
200 

lar.  Fıkara  topalın  ne  hayınlığı,  ne  alçaklığı,  ne  korkak­
lığı  kalmıştı.  Topal  demirel  bütün  bunları  unutup  onla­
rın  yaralarını  sardı,  sardırdı,  onları  teselli  etti.  Çaba  ça­
baydı,  her  çabada  bir  de  yenilgi  payı  vardı.  Yenilmiş­
lerdi  işte. 
Filler  suıtanına  gelince  kıvançtan  dört  köşe  olmuş
-

tu.  Artık  hiç  bir  karınca,  özellikle  bunca  deneylerden 
sonra  bir  daha  başkaldırmayı  akıllannın  ucundan  bile 
geçirmeyecekti.  Hele  kırmızı  sakallılara bir  iyice  düşman 

olmuşlardı.  Bir  yerde  bir  kırmızı  sakal  görmesinler,  he-
men  kan  beyinlerine  sıçrayıp  o  anda  kırmızı  sakalları 
parçalıyorlardı.  Karıncalar  arasında  artık  bir  tek  kır­
mızı  sakallı  bile  bannamazdı.  Ama  bu  deney  çoğa  mal­
olmuştu  gene  filistana.  Birçok  kannca  ülkesi  yıkılmış, 
milyarlarca  kannca  ölmüştü.  Bu  demekti 
ki, 
filler,  hüd­
hüdler  için  daha  az  karınca  çalışacaktır. 
Hüdhüdler  başı: 
((Üzülme  sultanımız,»  dedi,  ((bu  karıncalar  var  ya, 
şu  evrenin  en  üreğen  yaratıklandırlar.  Birkaç  yıl  içinde 
o  ölenlerin  belki  bin  misli  ürerler.» 
Sultan  güldü: 
((Demek  böyle  ha?ıı  dedi.  ccNe  güzel !  Kırmızı  sakal­
lann  da  kökünü  kuruttuk  ya,  bir  daha  ne  karıncaları 
kandırabilirler,  ne  de  bir  araya  gelebilirler.  Atnma  da 
saf,  amma  da  budala  yaratıklarmış  şu  kırmızı  sakal­
lar . .  
Bir  bölümü  de  bizim  tilleri  bize  karşı  kışkırtmağa 
çalışıyormuş.  Bizimkiler  d�  ezivermişler  onlan,  daha 
bana  haber  vermeden . . .   Hahhah,  haaaaah . .


Bu  gülüşü  de  duydu  topal  demirel: 
••Şimdi  de,  utkusuna  gülüyor,ıı  diye  öldü  öldü

diril­
di.  eccBorazanlar,  televizyonlar,  gazeteler, 
romanlar, 
özellikle  kanncayı  f1l  yapma  okulundan  çıkan  aydınlar 
asıl  bundan  böyle  işe  yarayacaklar.  Karınca  uluslarınin 
202 

artık  hiç  bir  ışıkları  kalmadı.  Umutsuzluk  tutsaklığın 
gıdasıdır.  Umutsuzluk  köleliğin  anasıdır.  Umutsuzluk 
yüreğin  yıkımıdır.  Umutsuzluğu  körükleyeceğiz.  Yıl  on 
iki  ay,  gece  gündüz  karıncalan  fil  etme  okulundan  çık­
ma  aydınlar,  radyonun,  sinemanın,  televizyonun,  gaze­
telerin  başına  geçecekler,  durmadan  durmadan  umut­
suzluğu  söyleyecekler.ıı 
«Şimdiden  başladılar  bile . . .  
>> 
cıSancalarımdan  ne  haber?ıı 
· 
ııOnlar  kırmızı  sakallıların  yanındalar.  Kırmızı 
sa­
kalları  bir  bir  izliyorlar,  soluklarını  bile  dinleyip  bana 
ulaştırıyorlar.ıı 
ıcTopal  demirci?ı; 
((Bilmiyorum,»  dedi  ulukepez. 
((Bundan  sonra  topal  demirel  sağ  olsa  da  kaç  para 
eder,  ne  gelir  elinden,>>  dedi  filler  sultanı.  cıBundan böyle 
elinden  hiç  bir  şey  gelmez  ki . . .   Hangi  kannca  bir  daha 
onun  aptallıkianna  uyup  da  bize  başkaldınr?ıı 
((Topal  ölmüştür,ıı  dedi  ulukepez.  olsaydı,  karıncalara  bu  ahmaklığı  yaptırmazdvı 
Filler  sultanı  daha  çok,  daha,  daha  yürekten  güldü. 
Onun gülüşü dağlarda yankılandı.  Onun bu gülüşünü ge­
ne  topa!  demirci  de  duydu,  tepeden  tırnağa  ürperdi. 
202 

Topa.l  demircinin  bir  sabah 
ala 
şafakta  tanyerleri 
kocaman  mavi,  al,  turuncu,  ak  katm;erli  bir 
ışık 
çiçeği  olaraktan  açarken  dört  bir  yönden  gelen 
bir  türküyle  uyanıp  alana  giderek  orada  toplanmış 
bilumum  kırmızı 
s
a
ı
kallarla  konuştuğudur. 
Topal  karınca nın  üssüne  akın 
akın  kırmızı 
sakal  ol­
muş  karıncalar  geliyorlardı.  Yılmış, umutsuz, bitmiş tü­
"
k
e
n
m
i
ş

üs birkaç 
ay içinde doldu taştı. dağlar, koyaklar, 
.
a
ç
ık
l
ık
lar  gene  tüm  karıncaya  kesti. 
Karıncalar,  boyunları  sünmüş, 
· 
devineksiz,  ıhk  dağ 
güneşine  uzanmııı  konuşmuyor,  düşünüyorlardı. 
Aşağı­
dan,  karınca  ülkelerinden,  kendileri  gibi 
kırmızı  sakal 
olup 
gelenler, 
kötü,  kara,  gittikçe  de  azgınlaşan 
haber­
lerle  geliyorlardı.  üste  artık  karıncalar 
üstüsteydiler. 
Karınca  ülkelerinde  durum  gittikçe 
ağırlaşıyordu. 
Her  fil 

endine  bir  saray  yaptırmıştı. 
Her  fil 

saraya 
sultanın  tahtına  henzer  bir 
taht  yontturmuştu.  Bir 
de 
gene  sultanın  has bahçesinin  tıpkısı 
has bahçeler 
donat­
mışlardı,  dünyanın 
tekmil 
ağaçlarından 
çiçeklerinden 
. . .  
Kanncalar 
verdikçe  onlar  istiyorlardı.  Akıll.arına. 
ne 
ge­
lirse, 
canlan  neyi  ister, 
neyi  istemezse  karıncalara 
bu­
yuruyorlardı.  Sultan 
kendisine 
yedi  saray,  renk 
renk  on 
altı 
taht  daha  yaptırmıştı.  Tüm 
dağların 
doruklan, 
ulu 
denizin 
kıyıları  sultanın 
saraylan, 
köşkleri,  bahçeleriy-
203 

le  dolmuştu.  Hüdhüd  kuşlarının  her  birisine  öyle  yuva­
lar  yapmı
ş
lardı

ki

kannca lar,  kuşlar  kuş  oldu  olalı  böy­
le 
yuvalar  görmemişlerdi.  Yuvalar  en  ulu  çınarıann  üs­
tüncieydi.  Kanncalar  onların  yiyeceklerini  çınar  ağaç­
lannın  tepelerine,  yuvalarına  kadar  taşıyorlardı.  Sulta­
na yaşam suyunu  da  bir  bulup  getirseler,  kırk  gün  kırk 
gece  b!r  toy  düğünden  sonra  sultan  yaşam  suyunu  içe­
cek,  ölmezliğe  kavuşacaktı.  Ondan  sonra  öteki  filler 
de,  hüdhüdler  de  isteyeceklerdi  yaşam  suyundan  ve  ka­
rıncalar  sersefil,  aç  çıplak  yollara  düşeceklerdi  gene. 
Dağların,  tepelerin  altına  hep  ambarlar  oyulmuş,  am­
barların  içi  de  envai  çeşit  yiyeceklerle  zınkazınk  doldu­
rulmuştu.  Karıncalar  daha  da  ambarlar  oyuyorlar,  on­
lan  dünyanın  bulunmaz  yiyecekleriyle  dolduruyorlardı. 
Karıncalar  yıl  on  iki  ay  hep  çalışıyorlar,  dur  durak 
bi1miyorlardı.  Nerde  eskisi  gibi  ormana  kaçıp  da  fil­
lere  öykünmek,  nerdeee  filler  sultanından  bal  özü,  çi­
çek  özü,  buğday  özü  istemek,  öyle  eskisi  gibi  nerdeee, 
sultanın  yüzünü  görmek?  Ulukepezin  bile  yüzünü  an­
cak  yılda  bir  kez  görebiliyorlardı.  Yeryüzünün,  yer  altı­
nın  tekmil  hazinelerini  de  taşımışlardı  fillere,  hüdhüd­
lere . . .  Buna  karşın  bile  onların  yüzüne  hiç  bir  fil,  hüd­
hüd  bakmıyordu.  Yenilgiden,  kırımdan  önceki  günler 
kanncalar  için  bir  cennet  düşü  olarak kalmıştı. 
Filler, hüdhüdler, onlar verdikçe ötekiler daha daha, 
daha  istiyorlardı.  Hiç  bir  kanncaya  artık  uyku  dünek 
yoktu.  Bu  ölürcene  çalışmanın  karşılığında  da  filler  on­
lara ancak ölmeyecek kadar yiyecek veriyorlardı. Ambar­
lar  doluyor  taşıyor,  çürüyor.  Filler  kanncalara  her  gÜn 
verdiklerinden  bir  damla  fazla  yiyecek
· 
vermiyorlardı. 
Her ne hikmetse, bu  yan aç yan  tok,  çalışmaktan  fırsat 
bulup  da  başlannı  kaşıyamayan  kanncalar  üredikçe 
ürüyorlardı.  Ana  kanncalar  durmadan  durmadan  mil
-

yarlarca  yumurtluyorlardı.  Bu  da  fillerin  işlne  çok  yan-
204 

yordu.  Ve  filler  hantaliaştıkça  hantallaşıyor,  Şlştikçe  şi­
şiyorlardı.  Hüdhüdler  o  kadar  semirmişlerdi  ki  neredey­
se  uçamaz  olmuşlardı.  Eğer  fillerin  korkusu  olmasa,  ka­
ra  kartallar,  hüdhüdleri  ne güzel  yem  edecekler,  her 
gün 
binlercesini,  yağlı  yağlı,  gövdeye  indireceklerdi.  Hüdhüd­
leri  böyle  yağ  tulumu,  böyle  devineksiz  gördükçe  kartal­
lann  boyunlan  uzuyor,  ağızlarının  suyu  akıyordu. 
Sultan,  saraylan,  tarlalan,  hazineleri,  ambarlan, 
bahçeleri  dolaşıyor:  <cak  gelirimiz,ıı  diyordu.  Ve  gelen  yıl  gelir  yirmi  misline 
çıkıyor,  sultan  gene  somurtup,  <
diyordu.  Kanncalar  öfkeden  çok  şaşkınlık  içindeydiler. 
Bu  kadar  yiyecek,  mal  mülk,  hazineler  suıtana  da,  süla­
lesine  de,  sülalesi  yüz  misli  artsa  da  kıyamete  kadar  ye­
terdi  de  artardı  bile . . .  Bir  kıyamete,  beş  kıyamete kadar 
daha  ömrü  olsa  dünyamızın  bu  yiyecekler  fillere  gene 
yeterdi.  Eeee,  peki  derdi  neydi  acaba  fillerin,  hüdhüd­
lerin,  niçin  böylesine,  bu  kadar  biriktiriyorlardı.  Kann­
calann  yaşlılan,  akıldaneleri  düşünüyorlardı  ki,  bu  fil­
ler,  hüdhüdler  biriktirme  deliliğine  tutulmuşlardı.  Bir 
oburluk,  bir  görmemişlik. � .   Böylesi  doymaz  yaratıklan 
şimdiye  kadar  öteki  yaratıklar  hiç  görmemişlerdi.  Tek­
mil  yeryüzü  kurduyla  kuşuyla,  börtü  böceği,  yılanı  çı­
yanı,  tekmil  yaratıklanyla  lalü  ebkem  kalmışlar,  bu  ye­
ni  yaratıklar  karşısında 
Ş
aşıyorlardı.  Bu  hüdhüdler,  fil­
ler,  bu  oburlar,  bu  biriktirme  hastalan  delirmişlerdi.  Ya­
ratıklar  bunlar  karşısında  ne  yapacaklannı  da  bilemi­
yorlardı. 
Hem  bu  biriktirme  ne  pahasına  oluyordu !  Milyar� 
larca  karıncanın  öliimü, 
hastah�ı. 
sakathğı,  yoksulluğU, 
açlığı  pahasına.  Filler  bu  kanncalam  hiç  acımıyorlar, 
üstelik  de  onları  hiç  sevmiyorlar,  en  küçük  bir  fırsa-tta 
aşağılıyorlardı.  İlk  zamanlarda  sultan,  kanncalaı·  bizim 
soyumuzdan  gelir,  demişti  de onlar da  inanmışlardı..  On-
205 

ların  bir  çiğneyişte  yuttuklan  her  lokrna  için  milyonlar­
ca  kannca  canını  veriyordu.  Onların  ambarlarda  çürüt­
tükleri,  kanncalara  bir  damlasını  vermeyip  denizlere 
döktükleri  fazla  ürünler  için  milyarlarca  kannca  kan 
emeklerini,  canlarını  veriyorlardı. 
Kırmızı  sakallı  topal  kannca  da  aşağıdan,  filista.n­
dan,  kannca  ülkelerinden  gelen  haberleri  dinliyor,  öfke­
sinden  kuduruyordu  ama,  elden  ne  gelir . . .  
ı1Delirmişler  bunlar,  delirmişler,ıı  diyordu  d a  başka 
bir  şey  demiyordu.  11Dünyanın  bu  delirmiş  çağı  da,  bu 
alçalmış,  bu  obur,  bu  bencil  çağı  da  geçecek  ama,  ne  za­
man  geçecek?ıı  Üzüntüsünden  kahroluyordu.  Fil  filken 
bile,  bir  canlıya,  bir  yaratığa  bu  kadar  delirmeyi,  ben­
cilliği,  zulmü,  alçalmayı  yakıştıramıyordu.  Kanncalar 
kurtulduğu  zaman  filler  d
,
e

fil  soylan  da  karıncatarla 
birlikte  mutlu  olacaklardı.  Neydi  bu  kadar  çaba,  bu  ka­
dar  bencillik,  a.lçalma,  zulüm,  işkence?  Delirmişlerdi  bu 
filler,  ama  delirmenin  de  bir  sının  olmalıydı.  Karınca­
lara  bu  zulmü  yapan  filler,  hüdhüdler,  korkudan  da  de­

oluyorlardı.  Kanncalan  kannca  kadar  bile  görmü­
yorlardı  ya,  gene  de  korkudan  gözlerine  uyku  girmiyor­
du.  Dünyanın  büyük  lanetine,  korku  lanetine  uğramış­
lardı.  Ambarları  yüz  yıllık  yiyeceklerle,  hazineleri  bin, 
on  bin  yıl  yetecek  kadar  altınla  dolu  olmasına  karşın, 
yarın  aç  kalacaklarmış  gibi  korkuyorlardı.  Esen  yelden, 
akan  sudan,  şınldayıp  gelen  ışıktan,  gökyüzünden,  top­
raktan,  dünyayı  doldurmuş  çiçeklerin  kokusundan,  ka­
natları  ince  kelebeklerden  korkuyorlar,  korkuyor  birik­
tiriyorlar,  biriktiriyor  korkuyorlardı. 
Kanncaların  ülkelerde  ve  üste  ta  burasına  gelmiş­
ti.  Ülkelerden  kırmızı  sakal  olup  gelen  kanncalar  yer­
lerinde  duramıyorlar,  bıyıklarını  biribirierine  sürterek: 
Ne  yapmalı,  ne  yapmalı,  hep,  ne  yapmalı,  diyorlardı.  Ne 
yapmalı,  ne  yapmalı? 
206 


rmız
ı  sakallı  topa!  kannca  da  hep  soruyordu, 
hem  kendi  kendine,  hem  de  önüne  gelen  her  kırmızı 
sakallıya,  ne  yapmalı,  ne  yapmalı,  bıçak  kemiğe  dayan­
dı,  ne  yapmalı? 
Büyük  olaydan,  yani  yenilgiden,  kırgııidan  sonra 
kırmızı  sakallı  olsun
· 
olmasın  bütün  karıncaların,  topal 
demirciye  ve  onun  arkadaşl)ln  olan,  onunla  üste  kalıp 
filler  savaşına  katılmayan  eli  nasırlı  kırmızı  sakallara 
güvenleri  artmıştı.  Onların  sözlerinden  dışarıya  çikmı­
yorlardı. 
Topal  karınca  da  gece  gündüz

okuyor,  karınca  ül­
kelerinden  gelen  karıncaları,  kırmızı  sakalları,  özellik­
le 
nasırlı  kanncalan  dinliyor,  onlara  danışıyor,  düşünü­
yordu.  Daha  doğrusu  tekmil  kanncalar  artık  bu  işten 
kurtulmanın  yolunu  bulmayı  düşünüyorlar,  anyorlar­
dı. 
Topal  demirci,  ta baştan  bu  yana  suyun  buğuya  dö­
· nüşmesi  diyordu  da,  ötekiler  bu  suyun  buğuya  dönüş­
mesinden  hiç  bir  şey  anlamıyor,  onunla  alay  ediyorlar­
dı.  Su  nerdeee,  karınca  nerdeee,  diyorlardı.  Ne  derlerse 
desinler,  ne  kadar  anlayışsız  ol�rlarsa  olsunlar,  topa! 
karınca  suyun  buğuya  dönüşmesi  düşüncesinden  caymı-
yordu. 
· 
Bir  gün  bütün  kanncalar  alana  toplanıp  topal  de­
mirciyi  oraya  istediler.  Alan,  kanncaların  binde  birisini 
bile  alınıyordu 
artık.  O  binde  bir  karınca  bile  alanda 
üstüste  kaynaşıyordu. 
�opal .karınca  geldi,  bu  kez  çitlembik  ağacının  da­
lının  üstüne  çıktı,  çünkü  daha  büyük  kalabalığa  ses-­
lenecekti,  o  yüzden  üstüne  çıktığı  ağaç  daha  yüksek  ol­
malıydı.  O ağaca  çıkar  çıkmaz kalabalık hep bir ağızdan 
bağırdı: 
((Anladık,  anladık,  anladık.» 
((Neyi  anladınız?»  diye  sordu  onlara  topa!  demireL 
207 

((Su  buğuya  dönüşmeden .
.

» 
<
Download 60.22 Kb.

Do'stlaringiz bilan baham:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   13




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling