Flot a chalinar, aftidan, saroy ostidagi yergulalarda asla asozlar ishlamoeda edi

Umri jovid yUkDⁱR ^asl0 ustivor odam aro,
Ketdi kollar, biz keturmiz, topsusen sen sam fano.
—Ne deb duo silursiz, valine’mat? Yaxshilikmu, smonlikmu?
—Duom budir, sha^zoda: bu toju taxt ^yech bir kimsaga vafo ^ilgon emas. Sen tugul bobong Amir Temurga ^am vafo ^ilgon emasdur...
Mirzo Abdullatif urnidan turib ketdi, lekin taxt­dan tushgisi kelmay, joyiga sayta utirdi.
—Su^batdan muddaongiz shu bulsa, men bunday na- si^atlarga mu^toj emasmyon!—dedi u past, lekin taodidli ovoz bilan.—Bosh^a kalomingiz bulsa ayting, yu^sa...
"Yu^, bundan shaf^at tilab bulmas. Bundan shaf^at tilamo^, ajda^odan jon tilamos bilan barobar!.."
—Yu^sa...
—Tuxta!—dedi Mirzo Ulugbek uning suzini bulib.— Senga aytadurgon yolgiz tilagim bor. Sunggi tilagimdur bu... Uz padaringni Movarounna^r sar\adidan ^aydamo^ni niyat ^ilibsen... Meni bu maskandin ^aydagandin satl g^ilganing a’lodur! ^atl!—Mirzo Ulugbek tomogi gip bugilganini sezib, labini tishlaganicha jim ^oldi.
Mirzo Abdullatif yomon bir narsadan ijirganganday yuzlari burishib, urnidan turib ketdi. U teskari ugirilganicha boshini egib jim g^oldi. Uning yelkalari silkinar edi. Sha^zoda kuziga yosh oldi deb uylagan Mirzo Ulugbek yana kungli yumshab:
—U gl im!—deb cha^irdi. Sha^zoda javob bermadi.
"Bir g^inga ikki g^ilich sigmaydi, deb g^urщadur. O, dusti nodon. Koshkiydi, kuzim kur bulsa-da, seni kur- masam!..”
—Ma’zur tutgaysiz, buzrukvor!—dedi sha^zoda uzok; sukutdan keyin.—Men ulamolarning fatvosiga g^arshi borolmasmen...
—Ulamolar yigilgan bulsa, g^ani ular orasida shay- xulislom Bur^oniddin, g^ani ^oziul-^uzzor Xoja Miskin z^azratlari?
—Illo fatvoi ulamo -muz^ri xudodir! —dedi sha^zoda padarining savoliga javob bermay.
—Muz^ri xudodur! Yodingda bulsin: soz^ibi toj suzi bu ulamoyi kiromlar uchun vojibul imtisoldur! ^ur^ma! Menga z^yech narsa kerak emas. Bu toju taxt, saltanat, shon-shu e^rat—bari uzingga buyurgay! Otangta yolgiz rasad- xonani in’om etsang bas! Bir burda non, bir g^umgon sovug; suv bulsa yetar. Azmim—dolgan umrimni "Ziji Kuragoniy"ni tugatib, mutolaa bilan kun kechirmoguzur!..
Shaz^zoda keskin burilib g^aradi. Siyrak muylovining uchlary dikrayib, lablari titrab:
—Tagin rasadxona! Tagii "Ziji Kuragoniy",—dedi bugilib.—Mudarris dastorini uragan barcha murtadlarni ^anotingiz ostiga olib, din peshvolarini oyo^ osti ^ilmipgsiz! Bul uchun \a^ taoloning g^azdziga, paygambar alayz^issalomning g^argishiga uchrab, taxtu tojdan, salta- natdan ayrilmishsiz. Ammo istigfor aytmo^ni tilamay, tavba-tazarru ^ilmo»;ni istamay, tagin rasadxonani uylaydursiz!—Shaz^zoda ^iblaga yuzlanib, kuzlarini yum- di.—Ey, parvardigori olam! Aning kalomini uzing eshit- ding! Gunoe^i azimga botgan bu osiy bandangni uzing afv etgaysan, xallo^i olam!..
Sha^zoda boshini afsus-la tebratib, lablari pichirlab,