Hadisni musalsal darajada yetib kelishi

sazovor bo‘ladi. Uchinchisi qalbning hotirjamligi zuhd bilan bo‘ladi. Qalb 
kasal-ligini davolashga doir ilm, tasavvufning hammasi avvalo inson-ning 
jismiga foyda. Qalb kasalliklari inson ruhini zaiflashtiradi. Bu esa shayton 
uchun imkoniyat yaratib berishdir. Haromdan, shubhadan tiyilishni eng 
yaxshi yo‘li zuhd qilish. Zuhd dunyoda azizlik keltiradi, odamlar qo‘lidagi 
narsadan o‘zingizni tiyganin-gizdan so‘ng Alloh azizlik, hurmat beradi. 
Zohidlik sahovatga erishtiradi, sahiy qiladi. Sahiy Allohga, odamlarga, 
jannatga yaqin bo‘ladi, do‘zahdan esa uzoq bo‘ladi. Bahil inson esa buning 
aksi bo‘ladi, hadislarda kelgan.
NUKTA: Alisher Navoiy ham zohid bo‘lgan, vazir bo‘lgan vaqtlar-ida 
maoshlari nisobdan ham baland bo‘lgan ekan, lekin zakot beraolmagan 
ekanlar, sababi shu pul bir yil turmagan ekan. Ular shoir, qori, shariat 
arbobi, fiqh mutahasisi bo‘lgan va o‘zlarining yonlaridan masjid, madrasa, 
ko‘priklarni qurgan. Shuning uchun Alloh u kishining nomini hozirgacha 
ulug‘lab qo‘ygan. Madrasalarni birida fiqh, hidoyadan dars o‘tadigan 
Samarqandlik bir ustoz bor ekan. Ustoz ijaraga qiynalib qolib Samarqandga 
qaytadigan bo‘lib qolibdi. Ustoz Alisher Navoiyni oldiga kirib holatni 
tushuntirib, oldidan o‘tib qo‘yay, baribir ketishga ruhsat ham so ‘rashim 
kerak deb boribdi. Borsa Navoiyni odamlar qabul qiladigan vaqti ekan, u 
kishi ham kirib dardini aytibdi, keyin kutib turing javobini o ‘zim aytaman 
debdi. Ustoz esa uyda o‘tirganda kech vaqti hech kim kelmabdi, shu vaqt bir 
fikr kelib Navoiy katta odam bo‘lsa, neshta odam kelibketadi meni gapim 
eslarida qolarmidi deb, endi Samarqandga qaytamizda deb tursa, eshikni bir 
mulozim taqillatib qobdi, sizni hazrati Navoiy so ‘rayabdi debdi. Keyin katta