Hercai hercai

Miran’a dokunulmayacaktı.
Bugün, burada, Miran’a o silahı doğrultup onu vurmadıysa bunun tek sebebi
amcasına  verdiği  sözdü.  Sebebini  bir  türlü  anlayamasa  da,  babasının  ve
amcasının verdiği kararı çiğneyip geçemezdi.
Kapıdan çıkmadan evvel son kez baktı, nefret ettiği mavi harelere.
“Hesabımız  bitmedi,”  dedi  Azat  soluk  soluğa.  “Yine  geleceğim.  Sen  bize
savaş  açmakla,  ölüm  fermanını  imzaladın,  Karaman.”  Dilinin  ucunu  yakan,
kalbini kor ateşlerde yakan ismi anmadan önce ise derin bir nefes aldı.
“Reyyan’ı  bulacağım,”  diye  devam  etti  sözlerine.  Parmağını  kaldırıp
Miran’ı hedef aldı. “Açtığın tüm yaraları teker teker saracağım. Onu bir kere
kaybettim, bir daha asla kaybetmeyeceğim. Aklında da, yüreğinde de, hiçbir
izin  kalmayana  dek  savaşacağım.  Gerekirse  öleceğim…  ama  ondan  senin
izlerini bir bir sileceğim!”

---