Ибрайым юсупов үмит жағасы

МАРАТ НУРМУХАМЕДОВТЫ ЕСКЕ ТҮСИРИЎ 
Жулдыз ағып кетсе ақшамғы ўақта,
Бирден сен тусерсең ядыма мениң.
Жасын түсти десе жасыл дараққа,
Дәрҳал сен тусерсең ядыма мениң. 
Измир шөллеринде ескен самаллар
Түрки тилде жоллап қайғылы хабар,
Ийесин жоғалтқан бир ат жаныўар
Тынбай сегбир тартар ядымда мениң. 
Еки суңқар изли-изинен ҳаўада
Қанатлары сынып түсти кыяға...
Тәғдир қастын тиккендей бир уяға,
Не қыяллар келмес ядыма мениң. 
Ҳийлекерлик жолын тутқанды көрсем,
Алымсып паңсыған наданды көрсем,

---

14 
Жүйрик сағындырар шабанды көрсең,
Сондайда түсерсең ядыма мениң. 
Дурыслықты бурмалап, паңсып, назланып,
Ақбайталлық етип жағымпазланып,
Сөйлеп турғанларды көрсем, қыйланып,
Мудам сен түсерсең ядыма мениң. 
Мураплар билдигин ислеп сағада,
Теңиз таслап кеткен ески жағада, 
Ҳәзир керек болып турсаң оғада,
Дәрман айтардай-ақ дадыма мениң. 
Биреўлер аңбаса, биреўлер аңлар,
Дүньяға көп келмес гөззал инсанлар.
Әжел наймыт ол ҳәм жақсыны таңлар,
Дийдарың мөр басқан ядыма мениң. 
Измир шөллеринде ескен самаллар
Түрки тилде жоллап қайғылы хабар,
Ийесин жоғалтқан бир ат жаныўар
Тынбай сегбир тартар ядымда мениң ... 
1989-жыл. Москва. 

ӨМИР, САҒАН АШЫҚПАН 
Мириўбетли заўқы-сапалы өмир,
Ай қасынан жулдыз үзгиздиң бизге.
Базда шадлы, базда қапалы өмир,
Муқыйтыңнан маржан сүзгиздиң бизге. 
Исим оңлап, сен түсирдиң сәтине,
Жел болып тиймедиң базда бетиме.
Мың әўпарин сениң мириўбетиңе,
Дәўран жорғаларын сүргиздиң бизге. 

---

15 
Сен қайда шап десең, мен солай шаптым,
Сазларыңнан қуршы қанды қулақтың.
Шайырлық деген бир сырлы булақтың
Шербет суўларынан ишкиздиң бизге. 
Ҳәсед ҳәремине кирмеген бол деп,
Ҳәргиз қыйсық жолдан жүрмеген бол деп,
Қайда жүрсең, мудам ел менен бол деп,
Қулақларға бәрҳа қуйғыздың бизге. 
Балалық болмады ойынға тойған,
Залым урыс оның ноқатын қойған.
Бийнесип қалғандай шәўкетли тойдан,
Қатал ҳәмириңди жүргиздиң бизге. 
Бир күни тоқ болсақ, үш күн аш болдық,
Бөз көйлек ишинде жалаңаш болдық. 
Урыстан соң еси енген жас болдық,
Есейсин деп билим бергиздиң бизге. 
Мақтымқулы, Пушкин, Байрон қалды ма?
Түнлерде окысақ, көзлер талды ма?
Аппақ қағаз жайып мениң алдыма,
Қосық қатарларын тергиздиң бизге, 
Аббаз, Садық нәзерине илгенде,
Нәжим, Әмет, Жолмурзаға ергенде,
Ғафур Ғулам, Сәбит Мухан келгенде,
Жети журттан мийман киргиздиң бизге. 
Шыңғыс пенен Расулға ергизип,
Қайсын, Мустай менен бирге жүргизип,
Даналардың мәжилисине киргизип,
Уллы нәсиятлар бергиздиң бизге. 
Дос-яранлар менен сынасып болдым,

---

16 
Шайырлық мүлкине минәсип қылдың.
Саған өмиримше шын ашық болдым,
Журттан арыў сайлап сүйгиздиң бизге. 
Базда ойшыл еттиң ойларға талған,
Базда яр-дос болдың лебизи жалған.
Ойнадың жездеңдей апаңды алған,
Не әжеп ҳәдийслер көргиздиң бизге... 
Арғымақтан ябы озып кеткенше,
"Түйениң қуйрығы жерге жеткенше",
Барлық шайыр прозаға өткенше,
Соңғы демим—қосық дегиздиң бизге. 
Қайтып өтер болсаң, тап солай, өмир,
Жанымдай сүйемен сени бәри бир.
Қайтадан жасайсаң деселер ҳәзир,
Алар едим толық негизиң бизге. 
Апрель, 1989-жыл.