Ибрайым юсупов үмит жағасы

АЛЕКСАНДР БЛОКТЫ ОҚЫҒАНДА 
1 
Биз бенен ойынға тоймас Муҳаббат,
Және егеў салып жаныма мениң,
Ышқы жәлладлары азаплап айдап,
Бизди аяғыңа жығажақ сениң. 
Дегбирден састырып ақыл-санамды,
Масайрап үстимнен күлежақ тағы.
Тырнап жазылмаған жүрек жарамды,
Бир аяўсыз сынап көрежақ тағы. 
Ол билер шайырдың жүреги—жаны
Муҳаббат ҳәмирине қуллық етерин.

---

36 
Ышқының жолына пүткил дүньяны
Қара пулға алмастырып кетерин. 
Мен ынтығып сол азаплы бахытқа,
Ықтыярлы қыйнаўларға төзермен.
Тек те сени ойлап барлық ўақытта,
Жанымның ишинде сени сезермен. 
Созсам қолым жетпес, күйиксең көзге,
Ортамызда терең суў ағып турар. 
Сен—арғы жүздесең, мен—берги жүзде,
Үстимде булыттай көшер әрманлар. 
Мениң теўекелшил жүрегим—жаным —
Шылбырын үзген бир арғымақ енди,
Айдаўында ышқы жәлладларының
Сол терең қурдымнан қарғымақ енди. 
Бәлким ырғый алмай қурбан боларман
Мийримсиз муҳаббат сынақларына.
Яки исим оңлап, секирип аман,
Жығыларман сениң аяқларыңа... 
2 
Қолларымды артыма байлап,
Мәс ҳалымда, қараңғы түнде,
Мийрими жоқ жуп қара жәллад
Айдап келер ат ҳүкиминде. 
Айдап келер қараңғы түнде,
(Жәлладлардың күлгени неси?)
Көрсетилген суд ҳүкиминде
Қайта қараў мүмкин емеси. 
Мийримсиз суд—гөззал Муҳаббат

---

37 
Ҳүким оқып көзлерин сүзди.
Енди ҳеш қаныңдай адвокат
Арашалап алалмас бизди. 
Таң жарысты. Сулыў әтирап,
Мен келемен ат ҳүкиминде.
Аяғымды таслар жаралап,
Ҳәўлиреди жүрегим ҳәм де. 
3 
Мениң аппақ әрманларымдай,
Қос өркешли еки шың турар.
Сағынышлы аҳыў-зарымдай,
Жан-жүрегим оған ынтығар. 
Аяў билмес жуп қара жәллад,
Сол қос төбе аралығында,
Суд ҳүкимин қатаң орынлап,
Ҳәзир мени асады дарға. 
Мен тек сонда атыңды сениң,
Самалларға жәрия етермен.
Ҳәм баўырында сол кос төбениң
Жаным менен өлип кетермен...
ТАҢ САМАЛЫНА 
Сәҳәр-сәҳәр ескен таңның самалы,
Мийирбанлық әйле ҳалыма мениң.
Ашықлардың елшисисең озалы,
Хабарымды жеткиз ярыма мениң. 
Ҳүкимдар болсаң да ақылы дана,
Ашықлық дәртине табылмас шара,

---

38
Бизди ел ишинде қылмаң аўара,
Бир от араласты қаныма мениң. 
Яр дегениң менен бизге яр емес,
Яр сүймеклик лекин ҳасла ар емес.
Ышқы периштеси жарылқар емес,
Жәбир-жапасы көп жаныма мениң. 
Жүрегим жаралы, кеўилим қәсте,
Оят уйқысынан, сал мени еске.
Алтын сырғасына асылып әсте,
Бир сыбырлап жибер ярыма мениң. 
ЖАС ДОСТЫМА 
В. 3. ге 
Бир жүз отызыншы сонетти әкел!
Шекспирдиң әрўағына сырласып,
Цыган ҳаялындай саған пал ашып,
Айтайын кеўлиңде не дәрт бар екен:
Бәрекелла! Назлы қәдемлер басып,
Ярың бағ сейилине кележақ екен.
Зулпыңның жупары зейниңди ашып,
Еле талай ләззет бережақ екен. 
Жүз отызыншы сонет турсын дур шашып,
Узақ гүл мәўсимин тилеймен сизге.
Мениң ҳалатымды кешир, жас ашык,
Елиўинши сонет мас келер бизге: 
Шаршаған ат шаппас баўырын жазып,
Мен барар есиклер қалған қулазып... 
17- сентябрь, 1989-жыл.

---

39