Kichik maktab yoshidagi bolalarni tarbiyalashda o'zbek xalq o'yinlarining ahamiyati

«Olomon poyga»o‘yini. Bunda bir gurux chavandozlar otni choptirib boraturib, kizlar irgitgan xar xil rangli ro‘molchalarni ilib olishlari va o‘z egalariga keltirib berishlari lozim bo‘lgan. Shu baxonada xar bir yigit o‘zining chakkonligi, dovyurakligi va jasoratliligini ko‘rsatgan.

«Agdarish» o‘yini. Bu kadimiy sport o‘yini jangchilar orasida keng tarkalgan: ikki otlik yigit bir-birini otdan yikitib tushurishga xarakat kiladigan mana shu o‘yinda, albatta, dovyurak, kuchli va tadbirkor ishtirokchi golib chikkan. Bellashuvda o‘zi mingan otni boshkarish maxorati xam katta axamiyatga ega bo‘lgan.

«Ulok». Eng murakkab va kizikarli bu o‘yin X-XI asrlardayok ma’lum bo‘lib, katta bayramlar va to‘ylarda o‘tkazilgan. To‘y boshlanishi oldidan bir gurux yigitlar belgilangan joyga to‘planishgan. U yerga so‘yilgan echkining tanasi tashlab ko‘yilgan. Yigitlar ba’zan bir necha o‘n kishidan iborat bo‘lib, ularning xammasi echki tanasini yerdan ko‘tarib olishga va atrofdagilarga berib ko‘ymay, marragacha olib borishga xarakat kilganlar. Bunda chakkon, jasur, irodali, kiyin vaziyatda dovdirab kolmaydigan yigitlargina ulokni marragacha olib borgan.

«Poyga». Bu o‘yin chavandozlarning uzokka ot choptirish bo‘yicha musobakasidir. Ana shu musobaka paytida karindoshlarning bir-biriga yordamlashishi o‘yin ishtirokchisining otini kamchi bilan urishi, xay-xaylashi, xatto otning jilovidan tortishi xam mumkin bo‘lgan. Bu

musobakada epchil, irodali, xushyor yigitlar galabaga erishganlar. Xalk orasida kuchli odamlar juda xurmat kilingan, atrofdagilar ularga xavas bilan karagan, taxsinlar aytgan. Shuning uchun belini boglab kurash tushadigan polvonlar xalk shodiyonalari va anjumanlarining ardokli mexmoni bo‘lgan. O‘zaro kuch sinashiladigan o‘yin, ya’ni kurash tushish uzok davrlardan xozirgacha o‘zbeklarning sevimli mashguloti va tomoshasi xisoblanadi.